Бела Кираљ: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
с Стилска исправка, replaced: Централна Европа → Средна Европа using AWB |
||
Ред 54:
Во март 1945 година Кираљ бил задолжен за одбраната на Кесег. По предавањето на градот на [[Црвена армија|Советската армија]], бил уапсен и испратен во [[Сибир]] како [[воен заробеник]]. Се вратил во својот дом по потпишувањето на [[Париски мировни договори 1947|Париските мировни договори]], и се приклучил на [[Унгарска комунистичка партија|Унгарската комунистичка партија]] и новосоздадената [[Унгарска народна армија]].
Комунистичките власти го предупредиле во 1947 година да не ја земе за сопруга вдовицата внука на [[Крајно десна политика|крајниот десничар]] и поранешен премиер [[Ѓула Гембеш]], кој бил познат [[Антисемитизам|антисемитист]]. Очекувал да биде разрешен од должностите кога бил повикан од генералот [[Ѓерѓ Палфи]], но бил назначен да го командува одделот за обуки. Бил прогласен за генерал во 1950 година, а подоцна и за мајор генерал. Во 1950 година, бил назначен за командант на [[
{{cite journal | url=http://20committee.com/2015/09/29/dodging-armageddon-the-third-world-war-that-almost-was-1950/ | title=Dodging Armageddon: The Third World War That Almost Was, 1950 | author=Schindler, John R. | journal=Cryptologic Quarterly | date=1998-02-24 | pages=85–95}}
</ref>
Во 1951 година, режимот на [[Маќаш Ракоши]] го уапсил со обвинение за субверзија, противдржавно делување и шпионажа. Бил осуден на 15 јануари 1952 година на смрт со бесење. Неговата сопруга била уапсена од [[Управа за државна заштита|ÁVH]] и држена во притвор од август 1951 година до август 1953 година. Се развела од него во 1955 година. Подоцна дознал дека неговата казна била преиначена во доживотен затвор и тешка работа. Во септември 1956 година владата раководена од [[Имре Наѓ]] го помилувала заедно со другите затвореници, мерка со која требале да се смират народните немири.<ref name=NYT_obit/><ref name=Hnet/><ref name=JTA_obit/><ref name=Independent_obit>
{{cite news
|title=Bela Kiraly: Soldier who led Hungarian resistance against the Soviet Union during the 1956 uprising
Ред 64:
|newspaper=[[The Independent]] |publisher=Independent Educational Publishing
|location=London |date=11 July 2009 |accessdate=2014-02-06
|url=http://www.independent.co.uk/news/obituaries/bela-kiraly-soldier-who-led-hungarian-resistance-against-the-soviet-union-during-the-1956-uprising-1741949.html}}</ref
== Улогата во Унгарската револуција во 1956 година ==
Ред 74:
И покрај постојаното насилство насочено против просоветските комунисти, советскиот дописник [[Анастас Микојан]] советувал да нема советска инвазија, сакајќи унгарските комунисти самите да го задушат востанието на контрареволуционерите. Ова недејствување довело до тоа многу просоветски комунисти да ги преиспитаат своите должности и лојалност. Како што Никита Хрушчов изгубил доверба во способноста на унгарските комунисти да го сузбијат востанието и ѝ наредил на Советската армија да ја нападне Будимпешта на 4 ноември 1956 година.<ref name="khrushchev">{{cite book | url=http://kiatipis.org/Writers/N/Nikita.Khrushchev/Memoirs-of-Nikita-Khrushchev[Vol3].pdf | title=Memoirs of Nikita Khrushchev | publisher=The Pennsylvania State University Press | author=Khrushchev, Nikita| year=2007 | location=University Park | pages=665 | isbn=978-0-271-02935-1}}</ref>
Кираљ согледал дека неговите сили, лојални на Наѓ, немаат никаква надеж за победа над Советската армија. Сепак, го презирал рускиот амбасадор [[Јуриј Андропов]] поради криењето на претстојната инвазија која [[Никита Хрушчов]] ја наредил три дена пред настанот.
Ред 86 ⟶ 85:
==Престојот во САД==
Кираљ бил почитуван во САД бидејќи тие биле поддржувачи на владата раководена од Наѓ на кој лојален ѝ бил и самиот Кираљ. Кога пристигнал добро го владеел англискиот јазик, кој го изучувал додека бил затворен. Се запишал на [[Универзитет „Колумбија“|Универзитетот „Колумбија“]] каде дипломирал историја. Од 1964 година тој предавал воена историја на [[Бруклински колеџ|Бруклинскиот колеџ]], и станал раководител на одделот за историја. Се пензионирал како почесен професор во 1982 година.<ref name=NYT_obit/><ref name=Independent_obit/> За времето додека работел тој бил директор на Друштвото за програма за Источна и
==Враќање во Унгарија==
| |||