Педро Калдерон де ла Барка: Разлика помеѓу преработките

'''Педро Калдерон де ла Барка''' ([[шпански]]: ''Pedro Calderón de la Barca'', роден на {{роден на|17|јануари|1600}} во {{роден во|Мадрид}} - починал на {{починал на|25|мај|1681}} во {{починал во|Мадрид}}) бил шпански [[драматург]], [[поет]] и [[писател]] од ерата на Шпанскиот златен век.

Педро Калдерон де ла Барка е роден во Мадрид, а потекнувал од старо, но осиромашено [[Аристократија|аристократско]] [[семејство]]. Во Мадрид го добил почетното [[образование]] од [[Језуити|језуититејезуити]]те, а студирал теологија во [[Саламанка]], но не ги завршил студиите. Калдерон, поради своето потекло, на 37-годишна возраст бил посветен за [[рицар]] во братството Сантјаго. Тој учествувал во [[војна]]та со [[Франција]] во 1638 година и во задушувањето на каталонското востание во [[1640]] година. На педесетгодишна возраст примил [[Свештенство|свештенички]] чин и потоа живеел мирен живот во кралскиот дворец, бавејќи се со пишување. Тој бил голем реакционер - приврзаник на [[контрареформација|контрареформацијата]]та, ортодоксниот [[католицизам]] и апсолутната [[монархија]].<ref>Nikola Milićević, „Između sna i jave“, во: Pedro Kalderon de la Barka, ''Život je san''. Beograd: Rad, 1977, стр. 119.</ref>

Заедно со [[Лопе де Вега]], Калдерон де ла Барка е најголемиот писател од времето на шпанскиот класичен [[театар]]. Истовремено, тој бил последниот голем писател во златниот век на [[Шпанска книжевност|шпанската книжевност]]. Како човек со голем [[дух]], се обидел да го синтетизирал славното минато и да се вивне повисоко од своите претходници, но повеќепати се изгубил во мракот на своите мисли и предрасуди. Како сведок на пропаѓањето на една голема епоха, решението го побарал во бегството од стварноста и свртувањето кон апстрактните теми поврзани со [[морал]]от, честа, гордоста, жртвата, [[сон]]от, [[смрт]]та, постоењето, итн. Во своите драмски дела создавал [[поезија]] која ја нарекувале „чиста“. Калдерон бил поет на [[Католицизам|католицизмот]] и на [[Мистика|мистикатамистика]]та, славејќи ги [[Христијанство|христијанскиот]] [[морал]], мачеништвото, постојаноста во верата, моќта на [[магија]]та и чудата. Притоа, напишал голем број прикажувања на светата тајна (''autos sacramentales'') во кои се бавел со [[теологија]]та и мистеријата на верата.<ref>Nikola Milićević, „Između sna i jave“, во: Pedro Kalderon de la Barka, ''Život je san''. Beograd: Rad, 1977, стр. 119-120.</ref>