Административна поделба на Отоманското Царство: Разлика помеѓу преработките

Постоеле два вида на територијална организација. Првиот вид се однесува на првобитната организација кој се развивала паралелно со развојот на Отоманското царствоЦарство, а другиот вид се појавил после големите административни реформи во [[1864]] година.

Првобитната организација има свои корени уште во времето на настанувањето на Отоманското царствоЦарство, како вазална држава на [[Селџуци]]те (Uç Beyliği) во централана [[Анадолија]].

Отоманското царствоЦарство на почетокот било поделено на суверени [[Санџак|санџаци]] и санџаци доделени на султановите синови. Со санџаците управувале [[санџак-бег]]ови, воени управници кои добивале од страна на султанот знаме, или [[барјак]] таканаречен ''санџак''. Како што се ширело царството низ [[Европа]], се појавила потреба за формирање на нови административни единици од повисоко ниво. За време на владеењето на [[Мурат I]] (владеел од [[1359]]-[[1389]]), [[беглер-бег]]овите биле одредувани да управуваат со [[Румелија]], т.е. со европскиот дел на царството.

Како што слабеело Отоманското царствоЦарство, административната структура била разнишана. Со Отоманскиот закон од [[1864]] направена е реформа на административната поделба на царството во која [[ејалет]]ите постанале мали вилаети со кои управувале [[валија|валии]]. Вилаетите биле поделени на санџаци, муташарифати и вазални држави како што биле [[Србија]], [[Романија]] и [[Црна Гора]], кои останале надвор од овој административен систем.

После Танзимат реформите од [[1885]], [[Мала Азија|малоазиската]] област со кое управувало Отоманското царствоЦарство е поделена на 15 вилаета, едан санџак и едан утершафлик на Константинополскиот вилает (и двата од азиската страна на [[Босфор]]). Секој вилает бил поделен на неколку санџаци.