Грција: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с →Османлиски период: Правописна исправка, replaced: Балкански полуостров → Балкански Полуостров using AWB |
с →Османлиски период: Правописна исправка, replaced: Османлиската империја → Османлиското Царство using AWB |
||
Ред 153:
[[Податотека:White Tower Thessaloniki.JPG|thumb|250px|right|[[Бела кула (Солун)|Белата кула]] во [[Солун]]]]
Османлиска Грција била поделена во шест [[санџак|санџаци]], и секој бил управуван од страна на санџакбеј, близок соработник на [[султан]]от кој престолнината на Османлиите ја преместил во [[Цариград]]. Пред оваа поделба, Османлиите во царството поделбата ја вршиле врз основа на [[религијата]]. На [[Цариградска Патријаршија|Цариградската патријаршија]] и било признаено првото да биде духовен водич на сите христијани во земјата, без разлика од каде потекнуваат. Патријархот бил одговорен пред султанот за однесувањето на [[Православие|православното]] население. Во првите векови од владеењето, Цариградската патријаршија го помагала црковното дело и училиштата и во голем степен се спротиставувала за напорите на Османлиите да го потурчат христијанското население на [[Балкански Полуостров|Балканскиот Полуостров]]. Некои грчки градови, како [[Атина]] и [[Родос]], ја задржиле општинската самоуправа, додека во сите останати биле ставени османлиски управители. Некои области, како на пример полуостровот [[Мани Пелопонез]], и делови од [[Крит]] и [[Епир]], практично останале независни. За време на честите [[турско-венецијански војни]], Грците секогаш застанувале на страната на [[Венецијанска република|Вернецијанската република]], со мали исклучоци.<ref>For example, during the [[Turkish-Venetian War (1714-1718)#The Ottoman conquest of the Morea|Turkish reconquest of the Morea]] in 1715, local Greeks supplied the Turks and refused to join the Venetian army due to feared future reprisals by the Turks. (Stavrianos, L.S. ''The Balkans since 1453'', p. 181).</ref>[[Грчка Православна црква|Грчката православна црква]] помагала во голем степен во зачувувањето на грчкото наследство. Наголемите прогони на христијание во Грција се случиле во времето на [[Селим I]], кој се обидел да го искорени христијанското население од
По неколкуте неуспешни опсади на Отоманците на градот [[Виена]] и нејвниот пораз, во [[1683]] година, Османлиите влегле во голема економска криза која довела до зголемување на корупцијата, репресија и неефикасноста на администрацијата. Ова довело до зголемување на незадоволството на населението и до избувнување на повеќе бунтови и востанија во империјата. Грчката популација до некој степен се зголемила во текот на [[17 век]], кога населението од малите населени места во планините се населиле по градовите. Во текот на [[17 век]] и [[18 век]], се повеќе грчки службеници биле регрутирани во администативните, техничките и финансиските сектори на империјата<ref>Hobsbawm, pp. 181-185.</ref>. Во [[1700]] година, Грците ги заземале едни од највисоките функции во Отоманската држава. [[Фанариоти]]те, како класа на најбогатите Грци, живееле во [[Фенер (Истанбул)|Фенер]], [[Цариград]]. Нивните патувања во [[Западна Европа]] довела до контакт со напредни идеи на [[либерализам|либерализмот]] и [[национализам|национализмот]], кое довело до почеток на создавањето на грчкото национално движење кое било главно насочено против османлиската власт. Грчкиот национализам бил, исто така, поттикнат од страна на агентите на [[Екатерина II]] која преку тоа се надевала да се стекне со симпатии од грчкото население, и преку потикнување на христијански востанија против Османлиите да може да го зазеде [[Цариград]]. Меѓутоа, за време на [[Руско-турска војна (1768-1774)|Руско-турската војна]] од [[1768]] година, Русија не успеела да го освои [[Цариград]], главно поради дадената помош од страна на [[Франција]] и главно поради стратегиската положба на [[Дарданели]]те, каде биле стационирани османлиите<ref name="books.google.com">''Imperialism and science: social impact and interaction'' by George Vlahakis p.92 [http://books.google.com/books?id=LYbbZHvtJi8C&pg=PA92]</ref><ref name="books.google.com"/><ref>''An Ottoman statesman in war and peace: Ahmed Resmi Efendi, 1700-1783'' by Virginia H. Aksan p.116 [http://books.google.com/books?id=aPwBhqF3dTkC&pg=PA116]</ref><ref>[http://books.google.com/books?id=-0j8w-bL9yYC&pg=PA21 ''Armies of the Ottoman Turks 1300-1774'' by David Nicolle p.21]</ref><ref>''History of the Balkans: Eighteenth and nineteenth centuries'' by Barbara Jelavich p.117 [http://books.google.com/books?id=qR4EeOrTm-0C&pg=PA117]</ref>. Времето кога избила [[француска револуција|Француската револуција]], дополнително го озночил почетокот на создавањето на активното националистичко движење на Грција.
| |||