Монтгомери се школувал на Универзитетот Сендхрст, се истакнал во [[Првата Светскасветска војна]], па останал во војската, станувајќи познат како цврст и ефикасен водач. Во [[Втора светска војна|Втората светска војна]] командувал со британската војска во [[Северна Африка]] и ги приморил Германците да се повлечат од Египет по [[Битката кај Ел Аламејн]] (1942). Командувал со трупите на сојузничката инвазија на [[Сицилија]] и [[Италија]] (1943), а во [[Битката за Нормандија|Нормандија]] ги водел Британско-канадските армиски единици преку [[северна Франција]] во [[северна Германија]]. Кога бил унапреден во фелдмаршал, станал начелник на британскиот генерал-штаб (1946-1948), а подоцна заменик-командант на [[НАТО]] (1951-1958). Претпазлив, но директен стратег, „Монти“ често ги иритирал неговите пријатели сојузнички комадири, вклучувајќи го и [[Двајт Ајзенхауер]], но неговото настојување за комплетна подготвеност ја обезбедила неговата популарност кај воените трупи.
