Странски пропаганди во Македонија: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
с Јазична исправка, replaced: допринел → придонел using AWB
с Јазична исправка, replaced: Отоманската империја → Отоманското Царство (3) using AWB
Ред 3:
{{Странски пропаганди во Македонија}}
 
Тешка и комплицирана ситуација во [[Отоманска империја|ОтоманскатаОтоманското империјаЦарство]] овозможила продор и вкоренување на повеќе '''странски пропаганди на територијата на [[Македонија (регион)|Македонија]]''', кои дополнитело го попречувале национално-конститутивниот процес на [[Македонци]]те.<ref>''Стамболовштината во Македонија и нејзините претставници, д-р [[Ванчо Ѓорѓиев]], Табернакул, Скопје 2006''</ref><ref>''Слобода или Смрт, д-р [[Ванчо Ѓорѓиев]], Скопје 1997''</ref><ref name="VG">''[[Ванчо Ѓорѓиев]], Слобода или Смрт, Македонското националноослободително дело во Солунскиот вилает 1893-1903 година, Скопје, Институт за Историја-Филозофски Факултет''</ref><ref>''Славко Димевски, За развојот на македонската национална мисла до создавањето на ТМОРО, Култура - Скопје, 1980''</ref> Во Македонија активно дејствувале повеќе пропаганди, како што се [[Грција|грчката]], [[Бугарија|бугарската]], [[Србија|српската]], [[Романија|романската]], [[Католицизмот во Македонија|католичката]] и [[Протестантството во Македонија|протестантската]] пропаганда. Првите три пропаганди имале исклучиво [[Асимилација|асимилаторски]] карактер, додека останатите биле поставени врз верска основа, но со политички цели и треба да се истакне дека последните две пропаганди не дејствувале ретроградно врз македонскиот национален индивидуалитет.
 
Главни задачи на бугарската, грчката и српската пропаганда во Македонија биле да се придобијат што повеќе т.н. ''„национални приврзаници“'' кои би се искористиле како ''„внатрешни сојузници“'' и оправдувачки фактор за територијалните претензии на балканските држави кои ги имале кон Македонија. Овие пропаганди воглавно дејствувале преку [[Црква|црквите]], [[училиште|училиштата]] и хуманитарните институции. На црковен план се дејствувало преку одржување на постојните цркви, но и преку подигнување нови верски објекти, преку создавање на црковен кадар и верска литература. На просветен план се дејствувало преку одржување и подигнување нови училишта, финансиска издршка на учителите и директорите, стипендии и пансиони за учениците и студентите, како и соодветна литература која не била на македонски јазик. На хуманитарен план најчесто се дејствувало преку [[болница|болниците]]. Покрај овие мерки пропагандите се користеле и со закани до населението, обвиненија и клевети на населението дека се бунтовници, потоа преку користење на ''рушвети'' или поткуп на турските власти. Треба да се истакне дека пропагандата била ширена и преку употреба на сила и дејствување на воружени чети. Вакавата воружена пропаганда особено се засилила по [[Илинденското востание]].<ref name="VG" /><ref>''Раѓање на македонската нација, Драган Ташковски, НИК Наша Книга, Скопје, 1970''</ref>
Ред 136:
Со текот на времето во [[Македонски комитет|Врховниот Македонскиот комитет]] влегле луѓе на бугарскиот двор и влада и сето тоа влијаело врз дејноста на ''Комитетот'' <ref name="VG" />.
 
Бугарските власти преку [[Македонски комитет|Врховниот Македонскиот комитет]] сакале да извршаат притисок врз големите сили и Високата порта за оставрување на своите цели, првенствено присоединување на [[Македонија]] кон [[Бугарија]] и добивање на нови концесии од [[ОтоманскатаОтоманското империјаЦарство]] за бугарската пропагнада во [[Македонија]] <ref name="VG" />.
 
Сите воружени акции кои [[Македонски комитет|Врховниот Македонскиот комитет]] сакал да ги спроведе честопати добивале подршка од бугарските власти и на тој начин постепено [[Македонски комитет|Врховниот Македонскиот комитет]] се претварал во орудие на [[Бугарија]], а неговите дејствија во [[Македонија]] делумно <ref name="VG" />, а подоцна и целосно носеле со себе елементи на бугарската пропаганда.
Ред 240:
Споменатото друштво било задолжено да го снабдува ова училиште како и другите со учебни помагала, додека романската влада ги снабдувала учителите со плати.
 
Во [[1905]] година, романската пропаганада отворила училиште во селото [[Долно Порој]] - Валовишко (Демирхисарско), а кон крајот на годината биле испратени еден учител и една учителка во [[Сер]]. поголеми услови за засилување на романската пропагнда се созале со султановиот ферман од [[23 мај]] [[1905]] година кога во [[ОтоманскатаОтоманското империјаЦарство]] била призната влашката народнос и [[Власи]]те добиле право да имаат свој Црковно - просветни општини.
 
== Политичко влијание на Ватикан ==