Петер Хандке: Разлика помеѓу преработките

[[Податотека:Peter-handke.jpg|мини|десно|Австриски писател и активист]]

 

 

== Биографија==

Хандке израснал во [[Источен Берлин]] и во Грифен. Според неговото сопствено признание, искажано во [[интервју]]то со Жарко Радаковиќ, направено на 27 февруари 1985 година во [[Салцбург]], во детството имал луди идеи, т.е. фикс-идеи (на пример, мислел дека секој миг ќе умре баба му, дека зад секоја куќа демне некој [[демон]], постојано чувствувал [[страв]] од [[смрт]]та, често останувал буден по цела ноќ од страв да не умре, итн.), јадел по десет парчиња [[леб]] со [[путер]], а на учителот му ги кажувал датите на раѓањето и смртта на [[Моцарт]] и [[Бетовен]], како и многу други нешта. Потоа, за време на престојот во интернатот, Хандке живеел во изолација.<ref>Žarko Radaković, „Umesto pogovora“, во: Peter Handke, ''Spori povratak kući''. Gornju Milanovac: Dečje novine, 1990, стр. 170-171.</ref> Хандке почнал интензивно да чита уште како дете, и тоа авантуристички романи и вестерн-романи, а потоа, на седумнаесетгодишна возраст бил под влијание на класиците, особено [[Шекспир]] и [[Шилер]], додека [[Гете]] му бил здодевен. Пресвртот настапил на возраст од 25 години со откривањето на современата [[литература]], како [[Вилијам Фокнер]] и особено францускиот ''Nouveau Roman'' кој му ги отворил очите.<ref>Žarko Radaković, „Umesto pogovora“, во: Peter Handke, ''Spori povratak kući''. Gornju Milanovac: Dečje novine, 1990, стр. 158-159.</ref> Подоцна, на возраст од околу 30 години го читал „Hyperion“ од Хелдерлин кого го почитувал, иако не го разбирал и во него не нашол ништо. Следниот чекор бил [[Адалберт Штифтер]] кој го поттикнал да чита внимателно, а на четириесетгодишна возраст повторно се навратил на [[Хелдерлин]] кој конечно му станал јасен. Оттогаш, тој почнал да ја чита современата француска книжевност од [[20 век]]: ''René Char'', ''Francis Ponge'', итн., а повеќепати го читал и [[Франц Кафка]], кој имал големо значење за него.<ref>Žarko Radaković, „Umesto pogovora“, во: Peter Handke, ''Spori povratak kući''. Gornju Milanovac: Dečje novine, 1990, стр. 160-161.</ref> Исто така, во младоста, Хандке бил голем љубител на [[филм]]от.<ref>Žarko Radaković, „Umesto pogovora“, во: Peter Handke, ''Spori povratak kući''. Gornju Milanovac: Dečje novine, 1990, стр. 180.</ref>

 

Во едно интервју од 1985 година, Хандке за себе изјавил дека не е поет, не е лиричар, туку се опишал како [[Лирика|лирски]] раскажувач,<ref>Žarko Radaković, „Umesto pogovora“, во: Peter Handke, ''Spori povratak kući''. Gornju Milanovac: Dečje novine, 1990, стр. 167.</ref> но не како оние кои пишуваат стории, како американските раскажувачи, или како оние што прават [[еп]]ови според некаков рецепт, како во [[Социјалистички реализам|социјалистичкиот реализам]].<ref>Žarko Radaković, „Umesto pogovora“, во: Peter Handke, ''Spori povratak kući''. Gornju Milanovac: Dečje novine, 1990, стр. 168.</ref> Исто така, тој се опишува себе како „во потполност дијалектичен писател“.<ref>Žarko Radaković, „Umesto pogovora“, во: Peter Handke, ''Spori povratak kući''. Gornju Milanovac: Dečje novine, 1990, стр. 169.</ref> Притоа, тој вели дека со пишувањето настојува да го направи светот отворен и да го задржи таков.<ref>Žarko Radaković, „Umesto pogovora“, во: Peter Handke, ''Spori povratak kući''. Gornju Milanovac: Dečje novine, 1990, стр. 165.</ref>

 

 

===Библиографија===

[[Категорија:Австриски писатели]]

[[Категорија:Живи луѓе]]