Актин: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
додаток на текст |
додаток на текст |
||
Ред 32:
[[Примарна структура на белковините|Секвенционирањето]] на актинот било комплетирано во 1973 година, од страна на М. Елзинга и соработниците.<ref name=":2">{{Наведено списание|last=Elzinga|first=M.|last2=Collins|first2=J. H.|last3=Kuehl|first3=W. M.|last4=Adelstein|first4=R. S.|date=1973-9|title=Complete amino-acid sequence of actin of rabbit skeletal muscle|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/4517681|journal=Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America|volume=70|issue=9|pages=2687–2691|issn=0027-8424|pmid=4517681}}</ref> [[Рендгенска кристалографија|Кристалната структура]] на G-актинот била објавена во 1990 година, од страна на Кабш и соработниците.<ref name=":3">{{Наведено списание|last=Kabsch|first=W.|last2=Mannherz|first2=H. G.|last3=Suck|first3=D.|last4=Pai|first4=E. F.|last5=Holmes|first5=K. C.|date=1990-09-06|title=Atomic structure of the actin:DNase I complex|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2395459|journal=Nature|volume=347|issue=6288|pages=37–44|doi=10.1038/347037a0|issn=0028-0836|pmid=2395459}}</ref> Истата година бил предложен модел за структурата на F-актинот, од страна на Холмс и соработниците.<ref>{{Наведено списание|last=Holmes|first=K. C.|last2=Popp|first2=D.|last3=Gebhard|first3=W.|last4=Kabsch|first4=W.|date=1990-09-06|title=Atomic model of the actin filament|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2395461|journal=Nature|volume=347|issue=6288|pages=44–49|doi=10.1038/347044a0|issn=0028-0836|pmid=2395461}}</ref> Во текот на следните години, процедурата на ко-кристализација со различни протеини била постојано користена, сè додека во 2001 година не бил добиен чист кристал на актин со врзан ADP. Сепак, сè уште не е добиена структура на F-актинот со висока резолуција по пат на рендгенска дифракција. Кристализацијата на F-актинот била можна поради употребата на [[Родамин|родамински]] коњугат, кој ја спречува полимеризацијата со блокирање на аминокиселинскиот остаток [[Цистеин|cys-374]].<ref name=":4">{{Наведено списание|last=Otterbein|first=L. R.|last2=Graceffa|first2=P.|last3=Dominguez|first3=R.|date=2001-07-27|title=The crystal structure of uncomplexed actin in the ADP state|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11474115|journal=Science (New York, N.Y.)|volume=293|issue=5530|pages=708–711|doi=10.1126/science.1059700|issn=0036-8075|pmid=11474115}}</ref>
Иако сè уште не постои високорезолуционен модел за структурата на F-актинот, во 2008 година тимот на Саваја бил во можност да добие поточен модел за неговата структура, врз основа на повеќе кристали на актински димери кои се меѓусебно поврзани на различни места.<ref>{{Наведено списание|last=Sawaya|first=Michael R.|last2=Kudryashov|first2=D. S.|last3=Pashkov|first3=Inna|last4=Adisetiyo|first4=Helty|last5=Reisler|first5=Emil|last6=Yeates|first6=Todd O.|date=2008-4|title=Multiple crystal structures of actin dimers and their implications for interactions in the actin filament|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18391412|journal=Acta Crystallographica. Section D, Biological Crystallography|volume=64|issue=Pt 4|pages=454–465|doi=10.1107/S0907444908003351|issn=0907-4449|pmc=PMCPMC2631129|pmid=18391412}}</ref> Овој модел бил понатаму уште повеќе усовршен од страна на Саваја и Лоренц. Други пристапи, како што се употребата на [[Криоелектронска микроскопија|криоелектронска микроскопија]] и [[Синхронтронско зрачење|синхронтронско зрачење]], во поново време имаат овозможено добивање на повисока резолуција и подобро разбирање на природата на интеракциите и конформационите промени кои се одговорни за формирањето на актинските филаменти.<ref>{{Наведено списание|last=Narita|first=Akihiro|last2=Takeda|first2=Shuichi|last3=Yamashita|first3=Atsuko|last4=Maéda|first4=Yuichiro|date=2006-11-29|title=Structural basis of actin filament capping at the barbed-end: a cryo-electron microscopy study|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17110933|journal=The EMBO journal|volume=25|issue=23|pages=5626–5633|doi=10.1038/sj.emboj.7601395|issn=0261-4189|pmc=PMCPMC1679762|pmid=17110933}}</ref><ref name=":5">{{Наведено списание|last=Oda|first=Toshiro|last2=Iwasa|first2=Mitsusada|last3=Aihara|first3=Tomoki|last4=Maéda|first4=Yuichiro|last5=Narita|first5=Akihiro|date=2009-01-22|title=The nature of the globular- to fibrous-actin transition|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19158791|journal=Nature|volume=457|issue=7228|pages=441–445|doi=10.1038/nature07685|issn=1476-4687|pmid=19158791}}</ref><ref name=":9">{{Наведено списание|last=von der Ecken|first=Julian|last2=Müller|first2=Mirco|last3=Lehman|first3=William|last4=Manstein|first4=Dietmar J.|last5=Penczek|first5=Pawel A.|last6=Raunser|first6=Stefan|date=2015-03-05|title=Structure of the F-actin-tropomyosin complex|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25470062|journal=Nature|volume=519|issue=7541|pages=114–117|doi=10.1038/nature14033|issn=1476-4687|pmc=PMCPMC4477711|pmid=25470062}}</ref>
== Структура ==
[[Примарна структура на белковините|Аминокиселинската секвенца]] на актинот е една од најсочуваните во споредба со сите други протеини, бидејќи не претрпела многу промени во текот на [[Еволуција|еволуцијата]]. Идентичноста во аминокиселинската секвенца помеѓу човечкиот и квасниот актин е 85%, додека помеѓу човечкиот и актинот на амебата ''Dictyostelium'' таа е 98%.<ref>{{Наведено списание|last=Hanukoglu|first=I.|last2=Tanese|first2=N.|last3=Fuchs|first3=E.|date=1983-02-05|title=Complementary DNA sequence of a human cytoplasmic actin. Interspecies divergence of 3' non-coding regions|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6842590|journal=Journal of Molecular Biology|volume=163|issue=4|pages=673–678|issn=0022-2836|pmid=6842590}}</ref> Затоа се смета дека актинот има оптимизирана [[Структура на белковините|структура]].<ref name=":1" /> Актинот може да се смета и за [[ензим]] чија реакција е бавна [[хидролиза]] на [[Аденозин трифосфат|ATP]], а улогата на оваа реакција е да го одржи структурниот интегритет на актинската молекула. Актинската структура се формира по пат на уникатен процес на [[Склопување на белковините|склопување]]. Тој стапува во многу повеќе интеракции од било кој друг протеин, што му овозможува да извршува многу повеќе функции во однос на другите протеини, на секое ниво од клеточниот живот.<ref name=":1" /> [[Миозин|Миозинот]] е пример за протеин кој се врзува за актинот. Друг пример е [[Вилин|вилинот]], кој може да го „ткае“ актинот во снопови или да ги сече актинските филаменти, во зависност од концентрацијата на [[Калциум|Ca<sup>++</sup>]] катјоните во околината.<ref name=":6">{{Наведена книга|url=https://books.google.mk/books?id=54vSCCv33pYC&redir_esc=y|title=Biología celular|last=Maillet|first=Marc|date=2002|publisher=Elsevier España|isbn=9788445811054|language=es}}</ref>
Актинот е еден од најзастапените протеини во [[Еукариоти|еукариотските клетки]], и е распространет низ целата [[цитоплазма]].<ref name=":6" /> Во [[Миоцит|миоцитите]], актинот сочинува околу 20% од вкупната протеинска маса, а во другите типови на клетки оваа вредност изнесува помеѓу 1% и 5%. Постојат повеќе типови на актин, бидејќи [[Ген|гените]] кои кодираат за актин претставуваат цела [[Генска фамилија|генска фамилија]] (кај растенијата оваа фамилија содржи повеќе од 60 елементи, вклучувајќи гени и [[Псевдоген|псевдогени]], додека кај човекот таа содржи повеќе од 30 елементи).<ref name=":1" /><ref>{{Наведено списание|last=Ponte|first=P.|last2=Gunning|first2=P.|last3=Blau|first3=H.|last4=Kedes|first4=L.|date=1983-10|title=Human actin genes are single copy for alpha-skeletal and alpha-cardiac actin but multicopy for beta- and gamma-cytoskeletal genes: 3' untranslated regions are isotype specific but are conserved in evolution|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/6646124|journal=Molecular and Cellular Biology|volume=3|issue=10|pages=1783–1791|issn=0270-7306|pmid=6646124}}</ref> Ова значи дека генетската информација на секоја единка содржи инструкции кои создаваат повеќе варијанти на актинот (наречени [[Белковинска изоформа|изоформи]]), кои имаат нешто поразлични функции. Еукариотските организми вршат [[Генска експресија|експресија]] на различни гени чии продукти се: α-актин, кој е дел од контрактилните структури; β-актин, кој се наоѓа во експанзиониот раб на клетките кои ја користат проекцијата на своите клеточни структури како начин за подвижност; и γ-актин, кој се наоѓа во филаментите на стрес влакната.<ref name=":10">{{Наведена книга|title=Molecular Cell Biology|last=Scott MP, Lodish HF, Berk A, Kaiser C, Krieger M, Bretscher A, Ploegh H, Amon A|first=|publisher=W. H. Freeman|year=2012|isbn=978-1-4292-3413-9|location=San Francisco|pages=}}</ref> Актинот има свои хомолози и во другите домени на животот; кај [[Бактерии|бактериите]] тоа е протеинот [[MreB]] (скратеница од [[Англиски јазик|англ.]], Murein region ‘e’ B), кој е способен да полимеризира во микрофиламенти;<ref name=":1" /><ref name=":5" /> додека кај [[Археи|археите]] тоа е протеинот ТаО583, кој е посличен со еукариотскиот актин.<ref>{{Наведено списание|last=Hara|first=Futoshi|last2=Yamashiro|first2=Kan|last3=Nemoto|first3=Naoki|last4=Ohta|first4=Yoshinori|last5=Yokobori|first5=Shin-ichi|last6=Yasunaga|first6=Takuo|last7=Hisanaga|first7=Shin-ichi|last8=Yamagishi|first8=Akihiko|date=2007-3|title=An actin homolog of the archaeon Thermoplasma acidophilum that retains the ancient characteristics of eukaryotic actin|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17189356|journal=Journal of Bacteriology|volume=189|issue=5|pages=2039–2045|doi=10.1128/JB.01454-06|issn=0021-9193|pmc=PMCPMC1855749|pmid=17189356}}</ref>
Клеточниот актин има две форми: мономерни глобули, наречени G-актин, и полимерни филаменти, наречени F-актин (т.е. филаменти составени од повеќе G-актински мономери). F-актинот, исто така, може да се опише како микрофиламент. Две паралелни нишки од F-актин мора да ротираат за 166 степени за да можат да лежат точно една врз друга. На овој начин се создава структурата на двоен хеликс на микрофиламентите од [[Цитоскелет|цитоскелетот]]. Микрофиламентите имаат дијаметар од приближно 7 nm, а хеликсот се повторува на секои 37 nm. Секоја актинска молекула врзува молекула на ADP или ATP, која пак е врзана за [[Магнезиум|Mg<sup>++</sup>]] катјон. Споредено со сите можни комбинации, најчестите форми на актин се ATP-G-актин и ADP-F-актин.<ref name=":7">{{Наведено списание|last=Graceffa|first=Philip|last2=Dominguez|first2=Roberto|date=2003-09-05|title=Crystal structure of monomeric actin in the ATP state. Structural basis of nucleotide-dependent actin dynamics|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12813032|journal=The Journal of Biological Chemistry|volume=278|issue=36|pages=34172–34180|doi=10.1074/jbc.M303689200|issn=0021-9258|pmid=12813032}}</ref><ref>{{Наведено списание|last=Reisler|first=E.|date=1993-2|title=Actin molecular structure and function|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8448029|journal=Current Opinion in Cell Biology|volume=5|issue=1|pages=41–47|issn=0955-0674|pmid=8448029}}</ref>
Ред 59:
* Многу е веројатно дека постојат уште најмалку три други центри со среден афинитет за двовалентни јони, а уште повеќе со низок афинитет за двовалентни јони. Се претпоставува дека овие центри може да играат улога во полимеризацијата на актинот, преку дејствување за време на фазата на активација.
* Во поддоменот II постои структура која се вика „D-петелка“ и се наоѓа помеѓу остатоците [[Хистидин|His40]] и [[Глицин|Gly48]]. Во повеќето кристали, D-петелката има изглед на неструктуриран елемент, но кога е комплексирана со [[Дезоксирибонуклеаза I|ДНКаза I]] (дезоксирибонуклеаза I) има изглед на β-плоча.
=== F-актин ===
[[Податотека:Actin filament atomic model.png|мини|305x305пкс|F-актин; површинска репрезентација на повторување од 13 подединици според моделот за актински филамент на Кен Холмс.]]
Класичниот опис на F-актинот гласи дека тој претставува филаментозна структура која може да се смета како едноверижен леворотирачки хеликс, со ротација од 166° околу хеликсната оска и аксијална транслација од 27,5 Å, или како едноверижен декстроротирачки хеликс, со накрсно растојание од 350-380 Å, каде секој актин е опкружен со четири други актини. Симетријата на актинскиот полимер кај 2,17 подединици при едно свртување на хеликсот е некомпатибилна со формирањето на [[Кристал|кристали]], што е единствено можно со симетрија од точно 2, 3, 4 или 6 подединици при едно свртување. Затоа треба да се конструираат модели кои ги објаснуваат овие аномалии со употреба на податоци од [[Електронски микроскоп|електронска микроскопија]], [[Криоелектронска микроскопија|криоелектронска микроскопија]], кристализација на димери во различни положби и [[Рендгенска кристалографија|дифракција на рендгенски зраци]].<ref name=":5" /><ref name=":9" /> Треба да се нагласи дека не е точно да се зборува за „структура“ кај една толку динамична молекула како што е актинскиот филамент. Во реалноста станува збор за различни структурни состојби, кај кои вредноста на аксијалната транслација останува константна на 27,5 Å, додека податоците за ротацијата на подединицата покажуваат значителна варијабилност, со поместувања до 10% од нејзината оптимална положба, која најчесто се набљудува. Некои протеини, како што е [[Кофилин|кофилинот]], се чини дека го зголемуваат аголот на свртување, но ова може да се толкува како воспоставување на различни структурни состојби. Овие може да бидат значајни во процесот на полимеризација.<ref>{{Наведено списание|last=Reisler|first=Emil|last2=Egelman|first2=Edward H.|date=2007-12-14|title=Actin structure and function: what we still do not understand|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17965017|journal=The Journal of Biological Chemistry|volume=282|issue=50|pages=36133–36137|doi=10.1074/jbc.R700030200|issn=0021-9258|pmid=17965017}}</ref>
Што се однесува на вредностите на радиусот на свртување и дебелината на филаментите, постои помала согласност: додека првите модели измериле должина од 25 Å, поновите кристалографски податоци, поддржани од криоелектронска микроскопија, наведуваат должина од 23,7 Å. Овие истражувања ги имаат идентификувано контактните точки помеѓу мономерите. Некои се формираат со единици на истиот синџир, помеѓу „бодликавиот“ крај на еден мономер и „шилестиот“ крај на следниот мономер. Мономерите од соседните синџири прават латерални (странични) контакти преку проекции од поддоменот IV, каде најважните проекции се оние формирани од C-терминалот и хидрофобната врска формирана од три тела кои ги вклучуваат аминокиселинските остатоци 39-42, 201-203 и 286. Овој модел сугерира дека филаментот е изграден од мономери во формација на „плоча“, во која поддомените се свртуваат околу себе. Оваа форма, исто така, се среќава и кај бактерискиот актински хомолог [[MreB]].<ref name=":5" />
F-актинскиот полимер се смета дека има структурен поларитет поради фактот што сите подединици на микрофиламентот се насочени кон истиот крај. Одовде конвенцијата за именување: крајот што поседува актинска подединица чие место за врзување на ATP е изложено се нарекува „(-) крај“, додека спротивниот крај, каде местото за врзување на ATP е насочено кон соседниот мономер, се нарекува „(+) крај“.<ref name=":10" /> Термините „шилест“ и „бодликав“, кои се однесуваат на двата краја на микрофиламентите, произлегуваат од нивниот изглед под [[Преносна електронска микроскопија|преносна електронска микроскопија]], кога примероците се испитуваат после техника на подготовка наречена „декорација“. Овој метод се состои од додавање на [[Миозин|миозински]] S1 фрагменти на ткиво кое е фиксирано со [[Танинска киселина|танинска киселина]]. Овој миозин формира поларни врски со актинските мономери, што доведува до конфигурација која изгледа како стрела со перјаница долж нејзината осовина, каде осовината е актинот, а перјаницата е миозинот. Според оваа логика, крајот на микрофиламентот кој нема протрудирачки миозин е наречен врвот на стрелата (- крај), а другиот крај е бодликавиот крај (+ крај).<ref>{{Наведено списание|last=Begg|first=D. A.|last2=Rodewald|first2=R.|last3=Rebhun|first3=L. I.|date=1978-12|title=The visualization of actin filament polarity in thin sections. Evidence for the uniform polarity of membrane-associated filaments|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/569662|journal=The Journal of Cell Biology|volume=79|issue=3|pages=846–852|issn=0021-9525|pmc=PMCPMC2110270|pmid=569662}}</ref> S1 фрагментот е составен од домените на главата и вратот на миозинот II. Во физиолошки услови, G-актинот (мономерна форма) се трансформира во F-актин (полимерна форма) со помош на ATP, каде улогата на ATP е од суштинско значење.
Хеликалниот F-актински филамент кој се наоѓа во мускулите содржи и молекула на [[тропомиозин]], кој претставува протеин долг 40 nm, обвиткан околу F-актинскиот хеликс.<ref name=":9" /> За време на фазата на релаксација, тропомиозинот ги покрива активните места на актинот, така што интеракцијата помеѓу актинот и миозинот не може да се одвива за да се создаде мускулна контракција. Постојат и други протеински молекули врзани за тропомиозинската нишка, а тоа се [[Тропонин|тропонините]], кои имаат три полимери: [[Тропонин I|тропонин I]], [[Тропонин T|тропонин T]] и [[Тропонин C|тропонин C]].<ref>{{Наведена книга|title=Textbook of medical physiology|last=Hall|first=JE|publisher=Elsevier Saunders|year=2006|isbn=978-0-7216-0240-0|location=St. Louis, Mo|pages=76}}</ref>
== Склопување ==
[[Податотека:Prefoldin.png|мини|259x259пкс|Модел на лента добиен со употреба на PyMOL програмата на кристалографи од префолдин протеини од архејата ''Pyrococcus horikoshii''. Шестте суперсекундарни структури се во форма на намотани хеликси кои „висат“ од централните бета цилиндри. Еукариотскиот префолдин има слична структура.]]
Актинот спонтано го стекнува поголемиот дел од својата [[Терциерна структура на белковините|терциерна структура]].<ref name=":11">{{Наведено списание|last=Martín-Benito|first=Jaime|last2=Boskovic|first2=Jasminka|last3=Gómez-Puertas|first3=Paulino|last4=Carrascosa|first4=José L.|last5=Simons|first5=C. Torrey|last6=Lewis|first6=Sally A.|last7=Bartolini|first7=Francesca|last8=Cowan|first8=Nicholas J.|last9=Valpuesta|first9=José M.|date=2002-12-02|title=Structure of eukaryotic prefoldin and of its complexes with unfolded actin and the cytosolic chaperonin CCT|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12456645|journal=The EMBO journal|volume=21|issue=23|pages=6377–6386|issn=0261-4189|pmid=12456645}}</ref> Меѓутоа начинот на кој се здобива со својата потполно функционална форма од својата новосинтетизирана нативна форма е посебен и скоро уникатен во протеинската хемија. Причината за овој посебен пат можеби е потребата да се избегне присуство на неправилно склопени актински мономери, кои можат да бидат токсични, бидејќи можат да дејствуваат како неефикасни терминатори на полимеризацијата. Сепак, тој е клучен за стабилноста на цитоскелетот, а дополнително, тој е суштински процес за координација на [[Клеточен циклус|клеточниот циклус]].<ref>{{Наведено списание|last=Vandamme|first=Drieke|last2=Lambert|first2=Ellen|last3=Waterschoot|first3=Davy|last4=Cognard|first4=Christian|last5=Vandekerckhove|first5=Joël|last6=Ampe|first6=Christophe|last7=Constantin|first7=Bruno|last8=Rommelaere|first8=Heidi|date=2009-7|title=alpha-Skeletal muscle actin nemaline myopathy mutants cause cell death in cultured muscle cells|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19393268|journal=Biochimica Et Biophysica Acta|volume=1793|issue=7|pages=1259–1271|doi=10.1016/j.bbamcr.2009.04.004|issn=0006-3002|pmid=19393268}}</ref><ref name=":12">{{Наведено списание|last=Brackley|first=Karen I.|last2=Grantham|first2=Julie|date=2009-1|title=Activities of the chaperonin containing TCP-1 (CCT): implications for cell cycle progression and cytoskeletal organisation|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18595008|journal=Cell Stress & Chaperones|volume=14|issue=1|pages=23–31|doi=10.1007/s12192-008-0057-x|issn=1355-8145|pmc=PMCPMC2673901|pmid=18595008}}</ref>
За правилно склопување на актинот потребен е CCT (скратеница од [[англ.]] '''C'''haperonin '''c'''ontaining '''T'''cp-1), кој е група II цитозолен [[шаперонин]]. CCT е изграден од двоен прстен кој се состои од осум различни подединици (хетерооктамер) и се разликува од другите шаперонини, особено од неговиот [[Археи|архејски]] хомолог [[GroEL]], по тоа што не бара присуство на ко-шаперон за „капак“ над централната каталитичка празнина. Супстратите се врзуваат за CCT преку специфични домени. Порано се сметало дека CCT стапува во интеракција само со актинот и [[Тубулин|тубулинот]], но најновите студии покажале дека тој стапува во интеракција со голем број на полипептиди. Тој дејствува по пат на ATP-зависни конформациски промени, за кои повремено се потребни неколку круга на ослободување и катализа со цел да се заврши реакцијата.<ref>{{Наведено списание|last=Stirling|first=Peter C.|last2=Cuéllar|first2=Jorge|last3=Alfaro|first3=Gabriel A.|last4=El Khadali|first4=Fatima|last5=Beh|first5=Christopher T.|last6=Valpuesta|first6=José M.|last7=Melki|first7=Ronald|last8=Leroux|first8=Michel R.|date=2006-03-17|title=PhLP3 modulates CCT-mediated actin and tubulin folding via ternary complexes with substrates|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16415341|journal=The Journal of Biological Chemistry|volume=281|issue=11|pages=7012–7021|doi=10.1074/jbc.M513235200|issn=0021-9258|pmid=16415341}}</ref>
За да можат успешно да се склопат, и актинот и тубулинот треба да стапат во интеракција со друг протеин, наречен [[префолдин]], кој претставува хетерохексамерен комплекс (изграден од шест различни подединици), во интеракција која е толку специфична што овие молекули имаат коеволуирано. Актинот се комплексира со префолдинот уште додека е во фаза на [[Биосинтеза на белковини|биосинтеза]], кога е долг околу 145 аминокиселински остатоци, особено оние на N-терминалот.<ref>{{Наведено списание|last=Hansen|first=W. J.|last2=Cowan|first2=N. J.|last3=Welch|first3=W. J.|date=1999-04-19|title=Prefoldin-nascent chain complexes in the folding of cytoskeletal proteins|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/10209023|journal=The Journal of Cell Biology|volume=145|issue=2|pages=265–277|issn=0021-9525|pmc=PMCPMC2133115|pmid=10209023}}</ref>
За препознавање на актинот и тубулинот се користат различни подединици, иако постои мало преклопување. Кај актинот, подединиците кои се врзуваат со префолдинот се веројатно PFD3 и PFD4, кои се врзуваат на две места: едното е помеѓу остатоците 60-79, а другото е помеѓу остатоците 170-198. Актинот бива препознаен, „натоварен“ и „испорачан“ до цитозолниот шаперонин (CCT) во отворена конформација.<ref name=":11" /> Кога актинот е испорачан, контактот е толку краткотраен што не се формира терцијарен комплекс, а префолдинот веднаш се ослободува.<ref>{{Наведено списание|last=Simons|first=C. Torrey|last2=Staes|first2=An|last3=Rommelaere|first3=Heidi|last4=Ampe|first4=Christophe|last5=Lewis|first5=Sally A.|last6=Cowan|first6=Nicholas J.|date=2004-02-06|title=Selective contribution of eukaryotic prefoldin subunits to actin and tubulin binding|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14634002|journal=The Journal of Biological Chemistry|volume=279|issue=6|pages=4196–4203|doi=10.1074/jbc.M306053200|issn=0021-9258|pmid=14634002}}</ref>
CCT потоа покренува секвенцијално склопување на актинот преку формирање на врски со неговите подединици, наместо едноставно да го затвори во својата празнина.<ref>{{Наведено списание|last=Martín-Benito|first=Jaime|last2=Grantham|first2=Julie|last3=Boskovic|first3=Jasminka|last4=Brackley|first4=Karen I.|last5=Carrascosa|first5=José L.|last6=Willison|first6=Keith R.|last7=Valpuesta|first7=José M.|date=2007-3|title=The inter-ring arrangement of the cytosolic chaperonin CCT|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17304242|journal=EMBO reports|volume=8|issue=3|pages=252–257|doi=10.1038/sj.embor.7400894|issn=1469-221X|pmc=PMCPMC1808031|pmid=17304242}}</ref> За оваа цел поседува специфични области за препознавање во својот апикален β-домен. Првата фаза на склопувањето се состои од препознавањето на остатоците 245-249. Потоа други детерминанти воспоставуваат контакти.<ref>{{Наведено списание|last=Neirynck|first=Katrien|last2=Waterschoot|first2=Davy|last3=Vandekerckhove|first3=Joël|last4=Ampe|first4=Christophe|last5=Rommelaere|first5=Heidi|date=2006-01-06|title=Actin interacts with CCT via discrete binding sites: a binding transition-release model for CCT-mediated actin folding|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16300788|journal=Journal of Molecular Biology|volume=355|issue=1|pages=124–138|doi=10.1016/j.jmb.2005.10.051|issn=0022-2836|pmid=16300788}}</ref> И актинот и тубулинот се врзуваат за CCT во отворени конформации, во отсуство на ATP. Во случајот на актинот, две подединици се врзани за време на секоја конформациска промена, додека кај тубулинот врзувањето е за четири подединици. Актинот има специфични врзувачки подединици кои стапуваат во интеракција со δ и β-CCT подединиците или со δ-CCT и ε-CCT. По врзувањето на AMP-PNP за CCT, супстратите влегуваат во празнината на шаперонинот. Исто така, во случајот на актинот, се чини дека [[CAP1|CAP протеинот]] е потребен како кофактор во последните фази на неговото склопување.<ref name=":12" />
== Наводи ==
<references responsive="" />
[[Категорија:Белковини]]
[[Категорија:Белковински семејства]]
| |||