'''Полифонија''' ([[старогрчкиот јазик. | Грчкигрчки]] '' Πολυ'' 'повеќе и глас "φονη") Иако буквален превод на грчкиот збор што значи''полифонија, терминотφονη' 'полифонија') ' музика речиси исклучиво се користи за да се однесуваат на— начин на компонирање вопри коикој две или повеќе независни мелодиски линии течетечат независно еденедна од другдруга, но во исто време звук извучат [[хармонија|хармонично]] и.
Полифонијата првично бешесе развиенаразвила во мулти-вокалнотоповеќегласно хорско пеење наво доцниот среден век. СоставенДелата делкомпонирани полифоничнисо полифониска техника доминирашедоминирале наво европската музика од - {} XII -12 век до средината -на {}18 XVIII - возраствек, доживуваа својот врв вого [[ренесансатадоживеале |за ренесансатавреме на [[ренесанса]]та.
SСо полифонија е тесно поврзаноповрзан со концептот напоимот [[имитација (музика)|имитација]] - компонирање чекорпри процес во којшто еден дел со задоцнување време помалку од или повеќе капакја повторува делот мелодичнимелодиската содржина штона епретходниот претходно извршенидел. Најочигледни примери за имитација се присутни во [[канон (музика)] |канон]] и [[фуг | фугифуга]].
спротивно на концептотСпротивно на полифонија [[мелодија | взаемно]],е едногласие, или [[хармонија | homophony]] (еденедна мелодиска линија со хармонискахармонска придружба во подредена улога). Во некои ситуации, тешко е да се оддели полифонијата од хармонија;хармонијата. Ова вообичаено е случај кога деловите на мелодијата се доволно разработени, но во исто време тие се во голема мера потчинети на генералниотопштиот хармониски протоктек.
