Милорад Павиќ: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
дополнување, викификација |
|||
Ред 1:
'''Милорад Павиќ''' ([[Белград]], [[15 октомври]] [[1929]] — Белград, [[30 ноември]] [[2009]]) бил српски [[поет]], раскажувач,
==
[[Податотека:Milorad Pavic.jpg|мини|Милорад Павиќ - Саем на книгата 22 октомври 2007 во Белград]]
Во периодот од 1974 до 1990 година, Павиќ работел како професор на Филозофскиот факултет при Универзитетот во [[Нови Сад]], при што, редовен професор на овој факултет станал во 1977 година, а во периодот 1977-79 бил декан. Тој бил оженет со [[Јасмина Михајловиќ]], писателка и книжевна критичарка. Павиќ починал во [[Белград]], на 30 ноември 2009 година, од последиците на [[инфаркт]], а бил погребан на 3 декември во Алејата на великаните на Новите [[гробишта]] во Белград.
Павиќ бил романописец, раскажувач, поет и драмски писател. До денес делата на Павиќ се преведени во повеќе од 80 преводи во посебни книги на различни јаѕици во целиот свет. Од страна на експертите од Европа, САД и Бразил, Милорад Павиќ бил номиниран за [[Нобелова награда за литература]]. Бил оженет со [[Јасмина Михајловиќ]], која што е писател и книжевен критичар. Во периодот од 1974 до 1990 година работел како професор на Филозофски факултет при Универзитетот во [[Нови Сад]], редовен професор на овој факултет станал во 1977 година, а во периодот 1977-79 бил декан.▼
==Творештво==
▲Павиќ бил романописец, раскажувач, поет и драмски писател. До денес, делата на Павиќ се преведени во повеќе од 80 преводи во посебни книги на различни
Својата книжевна кариера, Павиќ ја започнал како поет, со стихозбирките „Палимпсести“ (1967) и „Месечев камен“ (1971). Во овој период, тој ги објавил и книгите „Историја на српска книжевност во барокниот период“ (1970), „Војислав Илиќ и европска поезија“ (1971) и „Гаврил Стефановиќ Венциловиќ“ (1972). Својата есеистичка и научна работа ја продолжил и во текот на 1970-тите о 1980-тите, со книгите: „Јазичното паметење и поетскиот облик“ (1976), „Историјата, сталежот и стилот“ (1985), „Историја на српската книжевност од класицизмот и предромантизмот“ (1979) и „Раѓањето на новата српска книжевност“ (1983). Првата збирка раскази „Железна завеса“ ја објавил во 1973 година, а потоа следеле збирките раскази: „[[Коњите на свети Марко]]“ (1976), „Руски 'рт“ (1979), „Нови белградски приказни“ (1981), „Душите се капат последен пат“ (1982) и „Превртена ракавица“ (1989). Домашната и светската слава Павиќ ја стекнал со [[роман]]от „[[Хазарски речник]]“ од 1984 година, по што следеле романите „Предел сликан со чај“ (1988), „Внатрешната страна на ветрот“ (1991) и „Последната љубов во Цариград“ (1994). Исто така, значајно место во творештвото на Павиќ заземаат и делата: „Шешир од рибина кожа - Љубовна приказна“ (1996), „Стаклен полжав - Приказни од Интернет“ (1998), „Кутија за пишување“ (1999), „Ѕвездена наметка“ - Астролошки водич за неупатените (2000) и „Уникат“ (2004). Покрај нив, Павиќ е автор и на книгите: „Интерактивни драми - Засекогаш и ден повеќе“, „Кревет за тројца“, „Стаклен полжав“ (2004), како и [[комедија]]та „Свадба во бањата“ (2005). Покрај тоа, тој се занимавал и со преведувачка дејност, преведувајќи ги [[Бајрон]] и [[Пушкин]].<ref>„Белешка о писцу“, во: Милорад Павић, ''Кутија за писање''. Београд: Народна библиотека Србије, 2012, стр. 121.</ref>
Според зборовите на
▲Според зборовите на авторот Часлав Ѓорѓевиќ, Павиќ е европски Борхес, бидејќи во своите дела, внесувајќи во нив научно и фантастично, обликува прозни форми и уметнички ветрови кои не престануваат да ги збунуваат и воодушевуваат читателите насекаде во саветот.<ref>Књижевност и српски језик, приручник за ученике четвртог разреда гимназије и средњих стручних школа, Часлав Ђорђевић, мр Предраг Лучић, Нови Сад, 2009. год.</ref>
== Наводи ==
| |||