'''Династија ЈуанЈуен''' ([[кинески јазик|кинески]]: 元|朝, [[пинјин]]: Yuán Cháo) или '''МонголскаГолемиот династијаЈуен''' е име за периодот во кој со [[Кина]] за прв патпрвпат во историјата владаела династија на странски освојувачи, односно водачот на монголскиот бориџигин клан, [[Кублај Хан]].
Иако [[монголи|монголски]]от владетел [[Џингис-кан Хан]] ја освоил северна Кина во почеток на [[13 век]], дури неговиот внук [[Кублај-кан Хан]] успеал да го доврши освојувањето на Кина, односно на јужниот дел кој бил под [[Династија Сунг (династија)|династијата Сунг]]. Во [[1271]] година се прогласил за кинески цар{{sfn|Mote|1994|p=624}} и формално ја воспоставил династијата.<ref>Christopher P. Atwood – ''Encyclopedia of Mongolia and the Mongol Empire''</ref>
Периодот на династијата ЈуанЈуен траелотраел релативно кратко, но под управа на монголските цареви Кина повторно се обединила, економски се опоравила и дошла во допир со цела низа на други народи и култури. Во тој период Кина ја посетил [[Марко Поло]].
Како што се царевите на династија ЈуанЈуен сесè повеќе се синизирале, така повеќе го снемувало нивното влијание помеѓу другите монголски канови. Во меѓувреме кинеските поданици и понатаму ги сметале за странски узурпатори, па во [[1368]] година ги истерале од Кина од страна на Таизија, основачот на [[Династија Минг (династија)|династијата Минг]].
Остатоци на династијата ЈуанЈуен владееле со [[Монголија]], за да водо [[17 век]] кога формално власта гија предадепредале на манџурската [[ДинастијаЌинг (династија)|династија ЃингЌинг]].
