Т. С. Елиот: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
с fix homoglyphs: convert Cyrillic characters in [Т]he to Latin |
с Робот: Автоматизирана замена на текст (-романсиер +романописец) |
||
Ред 27:
Од [[1898]] до [[1905]] година, Т.С. Елиот учел на „Академијата Смит“ (''Smith Academy''), каде ги изучувал [[Латински јазик|латинскиот]], [[Старогрчки јазик|старогрчкиот]], [[Француски јазик|францускиот]] и [[Германски јазик|германскиот]] јазик. Започнал да пишува поезија кога имал 14 години, под влијание на ''[[Рабајат на Омар Кајам]]'' (''Rubayat of Omar Khayyam'') на [[Едвард Фицџералд(поет)|Едвард Фицџералд]] (''Edward Fitzgerald''), превод на поезијата на [[Омар Кајам]] (''Omar Khayyam''). Но, според неговото сопствено признание, резултатите од тој обид биле депримирачки и очајни, така што тој ги уништил. Неговата најстара песна што преживеала, ненасловена лирика, датира од [[јануари]] [[1905]] година. Првата песна што ја покажал некому била „Басна за оние што се гостат“ (''A Fable for Feasters''), напишана како училишна задача кога имал 15 години, а била објавена во „Смит Академи Рекорд“ (''Smith Academy Record''), и подоцна во „Харвард Адвокат“ (''The Harvard Advocate''), училишниот весник на [[Универзитетот Харвард|Универзитетот во Харвард]].<ref name=Hall>Hall, Donald. [http://www.parisreview.com/media/4738_ELIOT4.pdf The Art of Poetry No. 1], ''The Paris Review'', Issue 21, Spring-Summer 1959, accessed November 7, 2009.</ref>
<br />
По дипломирањето, Елиот престојувал една подготвителна година на [[Академијата Милтон]] (''Milton Academy'') во [[Масачусетс]], каде што се запознал со [[Скофилд Тејер]] (''Scofield Thayer''), кој подоцна ја објавил „[[Пуста земја]]“. Т.С. Елиот студирал [[филозофија]] на Харвард од [[1906]] до [[1909]] година, при што дипломирал за три наместо вообичаените четири години.<ref name=EB/> Според [[Френк Кермоуд]] (''Frank Kermode''), најважниот момент во кариерата на Елиот пред дипломирањето се случил во [[1908]] година, кога го открил „[[Симболизам|Симболистичкото движење]] во литературата“ на [[Артур Симонс]] (''Arthur Symons''). Преку ова дело, Елиот се запознал со [[Жил Лафорк]] (''Jules Laforque''), [[Артур Рембо]] (''Arthur Rimbaud'') и [[Пол Верлен]] (''Paul Verlaine''). Подоцна, Елиот напишал дека „без Верлен, можеби никогаш немаше да слушнам за [[Тристан Корбиер]] (''Tristan Corbiere'')“.<ref name=Kermode/> Весникот „Харвардски Адвокат“ објавил уште неколку негови песни, и тој станал доживотен пријател со [[Конрад Ејкен]] (''Conrad Aiken''), американски
<br />
Од [[1909]] до [[1910]] година, Елиот работел како асистент по [[филозофија]] на Универзитетот Хаврвард, а потоа се преселил во [[Париз]], каде од 1910 до [[1911]] година, учел филозофија на [[Универзитет Сорбона|Универзитетот Сорбона]], каде ги посетувал предавањата на [[Анри Бергсон]] (''Henri Bergson'') и читал поезија со [[Ален Фурније]] (''Alain-Fournier'').<ref name=EB/><ref name=Kermode>Kermode, Frank. "Introduction" to ''The Waste Land and Other Poems'', Penguin Classics, 2003.</ref> Од 1911 до 1914 година, повторно се вратил во Харвард, каде ги изучувал [[Индиска филозофија|индиската филозофија]] и [[Санскрит]].<ref name=EB/><ref>Perl, Jeffry M. and Andrew P. Tuck. [http://ccbs.ntu.edu.tw/FULLTEXT/JR-PHIL/ew33375.htm "The Hidden Advantage of Tradition: On the Significance of T. S. Eliot's Indic Studies"], ''Philosophy East & West'' V. 35 No. 2, April 1985, pp. 116–131.</ref> Во [[1914]] година му била доделена стипендија за Колеџот Мертон (''Merton College''), во [[Оксфорд]]. Всушност, најпрвин заминал во [[Марбург]], [[Германија]], каде планирал да се вклучи во летната програма, но кога избувнала [[Прва светска војна|Првата светска војна]] заминал во [[Оксфорд]]. Во тоа време, толку многу американски студенти студирале на Колеџот Мертон, што од „Џуниор комон рум“ (''The Junior Common Room'') (Друштво на студентите запишани на додипломски студии) била поднесена поплака дека „ова друштво трпи американизација на Оксфорд“, но таа била одбиена за два гласа, откако Елиот ги потсетил студентите колку ѝ должат на американската култура.<ref name=SeymourJones1>Seymour-Jones, Carole. [http://www.ebooks.com/ebooks/book_display.asp?IID=193222 ''Painted Shadow: The Life of Vivienne Eliot, First Wife of T. S. Eliot'', Knopf Publishing Group, p. 1.]</ref>
| |||