Латинска книжевност: Разлика помеѓу преработките

Посткласичниот период го обележуваат библиографот [[Светониј Транквил]], историчарите [[Енеј Флор]], [[Евтропиј]], [[Марцелин]], [[Касидор Сенатор]], [[Аврелиј Виктор]] и [[Павле Орозиј]], [[антиквар]]от [[А. Гелиј]], романсиеротроманописецот [[Апулеј]], поетите [[Клаудијан]], [[Авсониј]], граматичарот и полихисторот [[Макробиј]], црквените писатели [[М. Феликс]], [[Тертулијан]], [[Арнобиј]], [[Фирмик Матерно]], [[Амброзиј]], [[Хиероним]], [[Августин]] и философот [[Боетиј]]. Царот [[Јустинијан]] го собрал и го објавил дотогашното законодавство заедно со коментарите на римските правници, кои пресудно влијаеле на настанувањето и развитокот на литературниот [[латински јазик]]. Со затворањето на [[Платонова академија|Платоновата академија]] во [[Атина]], овој цар ја оттргнал и последната пречка на христијанството, која оттогаш постанува културна претходница на [[Европа]].