Т. С. Елиот: Разлика помеѓу преработките

Елиот дадедал значаен придонес и во областа на книжевната критика, силно влијаејќи врз школата на „[[НоваНовата критика]]“. Иако донекаде самопотценувајќи се и потценувајќи ја својата работа (еднаш има речено дека неговиот критика е само „нус-производ“ на неговата „приватна поетска работилница“)<ref name=bartleby1>{{cite web|url=http://www.bartleby.com/200/sw4.html |title=Tradition and the Individual Talent. Eliot, T. S. 1920. '&#39;The Sacred Wood'&#39; |publisher=Bartleby.com |date= |accessdate=2009-08-03}}</ref>, некои сметаат дека Елиот е еден од најголемите книжевни критичари на [[XX век]]. Критичарот [[Вилијам Емпсон]] (''William Empson'') еднаш има кажанорекол: „не знам за сигурно колку од моите сопствени размислувања се всадени од Елиот, а не пак колку од нив се реакција против него или се вистински последица на погрешно читање на неговите дела. Тој претставува могу продорно влијание, можеби како она на источниот ветар.“<ref>quoted in Roger Kimball, "A Craving for Reality," ''The New Criterion'' Vol. 18, 1999</ref>

Во неговиот критички есеј „[[Традицијата и индивидуалниот талент]]“ (''Tradition and the Individual Talent''), Елиот расправа за тоа дека уметноста мора да биде разбрана не во вакуум, туку во контекст на претходните уметнички дела: „Во чудна смисла (уметникот или поетот)...мора неизбежно да биде проценет преку стандадите од минатото“.<ref name=bartleby1/> Овој есеј претставуваше едно од најважните дела на школата на Новата критика. Конкретно, есејот ја воведе идејата дека вредноста на едно уметничко дело мора да се гледа во контекст на сите претходни дела, „симултан ред“ на делата. Исто така важна за Новатановата критика бешебила идејата на „[[објективен корелатив]]“, изразена во есејот на Елиот „[[Хамлет и неговите проблеми]]“ (''Hamlet and His Problems''), која ја постулира врската помеѓу зборовите на текстот и настаните, состојбите на умот и искуствата.<ref>{{cite web|url=http://www.bartleby.com/200/sw9.html |title=Hamlet and His Problems. Eliot, T. S. 1920. '&#39;The Sacred Wood'&#39; |publisher=Bartleby.com |date= |accessdate=2009-08-03}}</ref> на „[[објективен корелатив]]“, која ја постулира врската помеѓу зборовите на текстот и настаните, состојбите на умот и искуствата. Оваа мисла признава дека песната значи она што го вели, но сугерира дека може да постои не-субјективна проценка базирана врз различни, но можеби резултатски логични, интерпретации на едно дело од страна на различни читатели.

Поопшто, Новите критичари се поведуваат по Елиот кога станува збор за неговите „класични“ идеали и неговата религиска мисла. Неговото внимание врз поезијата и драмата од раниот седумнаесети[[17 век]], неговото омаловажување на [[Романтизам|Романтичарите]], особено на Шели (''Shelley''), неговиото тврдењетврдењеот дека добрите песни не претставуваат „пресвртливо ослободување на емоција, туку бегство од емоција“, и неговото настојување на тоанастојувањето дека „поетите...во денешно време мора да бидат проблематични“.<ref>Burt, Steven and Lewin, Jennifer. "Poetry and the New Criticism." ''A Companion to Twentieth-Century Poetry'', Neil Roberts, ed. Malden, Massachusetts: Blackwell Publishers, 2001. p. 154.</ref>

Есеите на Елиот беабиле важен фактор во оживувањето на интересот за [[метафизички поети|метафизичките поети]]. Елиот особено ја ценел способноста на [[Метафизика|метафизичките]] поети да го прикажат искуството како [[Психологија|психолошко]] и сензуално, во исто време вдахнувајќи му на ова прикажување, од гледна точка на Елиот, духовитост и уникатност. Есејот на Елиот „Метафизичките поети“ (''The Metaphysical Poets''), освен тоа што ѝ дава ново значење и внимание на метафизичката поезија, ја воведува неговата, сега добро позната, дефиниција за „унифицирана сезибилност“,"<ref>{{cite web|url=http://muse.jhu.edu/journals/journal_of_modern_literature/v027/27.1baker.html |title=Project MUSE |publisher=Muse.jhu.edu |date= |accessdate=2009-08-03}}</ref> за која некои сметаат дека има исто значење со терминот „метафизичко“.<ref>A. E. Malloch, "The Unified Sensibility and Metaphysical Poetry", ''College English'', Vol. 15, No. 2 (Nov., 1953), pp. 95-101</ref>

Неговата песнапоема од„Пуста 1922 годиназемја“, ''Пуста земја''<ref>{{cite web|url=http://www.bartleby.com/201/1.html |title=Eliot, T. S. 1922. '&#39;The Waste Land'&#39; |publisher=Bartleby.com |date= |accessdate=2009-08-03}}</ref>, за која во времето на нејзино објавување многу критичари верувааверувале дека е шега или лага,<ref>Draper, R. P. ''An Introduction to Twentieth-Century Poetry in English'', 1999. p. 13</ref> исто така, може да се разбере подобро ако се земе предвид неговата работа како критичар. Тој тврди дека еден поет мора да пишува „програмска критика“, т.е. дека еден поет би требало да пишува во полза на сопствените интереси, а не за да ја подобри „историската образованост“. Гледано преку критичкиот поглед на Елиот, ''Пуста„Пуста земја''земја“ повеќе го изразува неговиот личен очај во врска со [[Првата светска војна]], отколку објективнотонејзиното објективно историско поимање на истата.<ref>{{cite web|url=http://www.britannica.com/eb/article-2088/TS-Eliot |title=T. S. Eliot :: The Waste Land and criticism - '&#39;Britannica Online Encyclopedia'&#39; |publisher=Britannica.com |date=1965-01-04 |accessdate=2009-08-03}}</ref>

Во 1946 година, Елиот станувастанал член на група инакугрупата, составена од високовисокото свештенство, која изработувалаго билтенизработила насловенбилтенот како „Католисити“„Католицизам“ (''Catholicity', Католицизам'), објавен во 1947 година како прилог кон процесот којшто резултира со Извештајот на Црквата на Англија за Доктрината (''Church of England's Report on Doctrine'') (1948).

Во 1958 година, [[надбискупот од [[Кантербери]] го поставувапоставил Елиот во комисијата што го изгготвуваизготвила ''Ривајзд„Ревидираниот Псалтерпсалтир“ ('' (The Revised Psalter,Ревидираниот псалтир'')(1963). Лутиот критичар на Елиот [[К.С. Луис]] (''C. S. Lewis''), е исто така, бил член на комисијата, и таму нивниот антагонизам се претворапретворил во пријателство.<ref name="spruyt">Spruyt, Bart Jan. [http://www.burkestichting.nl/nl/stichting/isioxford.html "One of the enemy: C. S. Lewis on the very great evil of T. S. Eliot's work"], lecture to the conference ''Order and Liberty in the American Tradition'', July 28–August 3, 2004, Oxford University, accessed November 7, 2009.</ref>