Зрачен слој: Разлика помеѓу преработките

|-

| valign=top |

{{·}}[[Сончева дамка]]<br>

{{·}}[[Фотосфера]]<br>

{{·}}[[Хромосфера]]

| valign=top |

{{·}}[[Тахоклина]]<br>

{{·}}[[Сончево јадро]]

 

Каде што κ(r) е непроѕирноста, ρ(r) е густината на материјата, L(r) е луминозноста, и σ е Стефан – Болцмановата константа. Оттука, непроѕирноста и радијативниот флукс, во рамките им е даден слој на ѕвезда, така тие се важен фактор во одлучување на тоа колку е ефективна радијативната дифузија во транспортирање енергија. Висока непроѕирност или висока луминозност може да предизвикаат висок температурен градиент, кој се резултат на слаб проток на енергија. Тие слоеви каде конвекцијата е поефективна од радијативната дифузија во транспортирање енергија, а со тоа и создавајќи понизок температурен градиент, ќе се претворат во конвекциони зони. За главната низа на ѕвезди – оние ѕвезди кои генерираат енергија низ термонуклеарната фузија од хидроген во јадрото, локацијата на радијативната зона зависи од масата на ѕвездата. Главната низа на ѕвезди под околу 0,3 соларна маса се комплетно конвекциски, односно тие немаат радијативна зона. Од 0,3 до 1,2 соларна маса, регионот околу ѕвезденото јадро е радијативна зона, одделени од покривната конвекциска зона од такоклинот. Радиусот на радијативната зона расте монотоно со масата, со ѕвезди околу 1,2 соларни маси се скоро целосно радијативни. Преку 1,2 соларна маса, регионот на јадрото станува конвекциска зона и покривниот регион е радијативна зона, со количинска маса во рамките на конвекциската зона растејќи со масата на ѕвездата.

 

[[Категорија:Сонце]]