Џулијан Швингер: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [непроверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 35:
По работата со Oppenheimer, Швингеровиот прв редовен академски ангажман бил на Purdue University во 1941 година. За време на Втората светска војна работел во Radiation Laboratory на MIT, при Los Alamos National Laboratory. Обезбедил теоретска подршка за конструкција на радар. После војната, Швингер се врабоува на Harvard University, каде предава во периодот 1945-1974 година.
Тој недвосмислено ја пресметал првата корекција на електрон магнетниот момент во квантната електродинамика (QED), ја развил ренормализацијата ([[renormalization]]), вовел непертурбатвни методи во теоријата на квантно поле и тоа преку пресметување на брзината на создавање на електрон-позитрон (electron-positron) парови при „тунелизирање“ („tunneling“) во електрично поле-процес познат како „Швингеров ефект“.
Од Швингеровата работа на теоријата на квантно поле произлезе модерната основа на функциите корелирани со полето и нивните равенки на движење (equations of motion). Неговиот метод започнувал со квантум акција (quantum action) и дозволувал поденаков третман на босоните и фермионите, со користење на диференцијалната форма на Грасмановата интеграција (Grassman integration). Тој дал елегантни докази за спин-статистичката теорема (spin-statistics theorem) и CPT теоремата (CPT theorem), и забележал дека алгебрата на полето води до аномалии на Швингеровиот термин за различни класични идентитети, заради одредени специфичности.
Ред 45:
Швингер бил првиот кој сугерирал на теоријата на електрослаб мерач. Тој се обидел и да ја формулира теоријата на квантна електродинамика со магнетнетни монополи (magnetic monopoles), но оваа програма имала лимитиран успех бидејќи монополите биле силно интерактивни при мал квантумот на полнеж.
Швингер се смета и за еден од најзначајните советници во физиката. Бил ментор на повеќе од 70 докторски дисертации, а четири од неговите студенти биле добитници на Нобелова награда:
Неговите односи со колегите биле мошне комплексни, главно заради неговата теорија на извор. Швингер ја подразбирал теоријата на извор како супститут на теоријата на поле, иако таа е само поинаква гледна точка, една верзија на ефективна теорија на поле (effective field theory). Теоријата на извор се сметала за формална, полна со недостатоци за разлика од теоријата на квантно поле, и критиките на неговите колеги од Харвард доведоа до тоа Швингер да го напушти универзитетот и да замине на UCLА во Лос Анџелес. Таму продолжува со реформулирањео на резултатите од теоријата на квантно поле со теоријата на извор.
Ред 55:
Во 1965 година Швингер, заедно со Richard Feynman и Shinichiro Tomonaga добива Нобелова награда за неговата работа на квантна електродинамика. Пред да ја добие Нобеловата награда добил и бројни други награди: во 1951- Albert Einstein Award, во 1964 - U.S. National Medal of Science, во 1949 – Nature of Light Award на U.S. National Academy of Sciences.
==Швингер и
Како славен физичар, Швингер бил често споредуван со друг легендарен физичар од неговата генерација, Richard Feynman. Швингер бил формално повеќе наклонет и ги фаворизирал симболичките манипулации во теоријата на квантно поле (quantum field theory). Работел со локални оператори во поле, пронашол врска помеѓу нив и сметал дека колку и да е парадоксално, физичарите мора да ја разберат алгебрата на локалните полиња. За разлика од него, Фејнман бил поинтуитивен, верувал дека физиката може целосно да се извлече од Фејнман дијаграмите (Feynman diagrams) кои даваат слика на честичката. Швингер ги коментирал Фејнман дијаграмите на следниов начин: „ Фејнман дијаграмите овозможуваат пресметка на масите како силиконските чипови во денешно време.“ Швингер не ги сакал Фејнман дијаграмите бидејќи сметал дека со нив студентите се фокусирале на честичките, заборавајќи ги локалните полиња, со што се инхибирало нивното разбирање.
| |||