Античестичка: Разлика помеѓу преработките

Решенија на [[Диракова равенка|Дираковата равенка]] содржеле негативни енергетски квантни состојби. Како резултат на тоа, електрон би можел секогаш да зрачи енергија и да премине во состојба на негативна енергија. Уште полошо, би можел да зрачи бесконечни количества на енергија, бидејќи постоеле бесконечно многу негативни енергетски состојби. За да не се случи оваа нефизичка ситуација, Дирак предложил “море”„море“ од електрони со негативна енергија која ја исполнува вселената, кои веќе ги окупираат сите можни пониско-енергетски состојби, така да ниеден друг електрон не може да премине во таква состојба. (поради принципот на Паули за исклучок). Понекогаш некоја од овие негативно-енергични честички би можела да се движи надвор од ова [[Дираково море]] за да стане позитивно-енергична честичка. Но во тој случај би оставила “„[[електронска дупка|дупка]]”“ во морето која би се однесувала како позитивно-енергичен електрон со спротивен полнеж. Овие тој ги разбрал како “електрони„електрони со негативна енергија”енергија“ и се обидел да ги идентификува со протон во неговиот труд “Теорија„Теорија за Електрони и Протони”Протони“ во 1930г.

|bibcode = 1930RSPSA.126..360D }}</ref> Меѓутоа, се покажало дека овие „електрони со негтивна енергија“енергија„ се [[позитрон]]и, а не [[протон]]и.

Ова укажувало на бесконечен негативен полнеж на вселената – проблем за кој Дирак бил свесен. Тој се обидел да објасни дека тоа треба да го разбереме како нормална состојба на нула полнеж. Друга тешкотија била разликата во масата на електронот и протонот. Дирак се обидувал да објасни дека ова е поради електромагнетните заемодејства со „морето“„морето„, се додека [[Херман Вејл]] не докажал дека теоријата на дупка е целосно симетрична кај негативните и позитивните полнежи. Дирак исто така предвидел реакција {{Subatomic particle|Electron}}&nbsp;+&nbsp;{{Subatomic particle|Proton+}}&nbsp;→&nbsp;{{Subatomic particle|Photon}}&nbsp;+&nbsp;{{Subatomic particle|Photon}}, каде електрон и протон се анихилираат за да се добијат два фотона. [[Роберт Опенхајмер]] и [[Игор Там]] докажале дека ова би предизвикало да обичната материја исчезнува пребрзо. Една година подоцна, во 1931, Дирак ја изменил својата теорија и ја открил честичката позитрон – нова честичка со иста маса како електронот. Откритието на оваа честичка следната година ги побило противречностите во неговата теорија

Електронско поле може да се [[квантување|квантува]] без мешање на операторите анихилација и креацијасоздавање така што

Каде симболот “k”„k“ го покажува квантиот број ''p'' и σ на претходниот дел и знакот за енергијата, ''E(k)'', и ''a_k''го покажува соодветниот оператор за анихилација. Се разбира, бидејќи работиме со фермиони, операторите мора да задоволуваат канонични односи и односи на анти комутативност. Но ако се запише Хамилтоновата

тогаш веднаш се гледа дека очекуваната вредност на “H”„H“ не мора да е позитивна. Ова е поради тоа што ''E(k)'' може да има било каков знак и комбинацијата на оператори на креацијасоздавање и анихилација има очекувана вредност 1 или 0.