Леблебија: Разлика помеѓу преработките

'''Леблебија''' (наречен и '''наут''' и '''слануток'''; {{науч|Cicer arietinum}}) — претежно полјоделска, но и градинарска култура која на просторот од поранешна Југославија најповеќенајвеќе се одгледува во [[Македонија]] и [[Далмација|далматинска]] Загора. Се смета за една од најраните култивирани растенија и нејзини остатоци се пронајдени во [[Блискиот Исток]], стари до 7.500 години.<ref>{{цитирана веб страница | url=http://www.forward.com/articles/2119/ | title=Chickpeas — On Language | author=Philologos | date=21 октомври, 2005 | publisher=Jewish Daily Forward | accessdate=2010-08-07 }}</ref>

Леблебијата/наут е [[мешункари|мешункасто]] растение, кое се користи во исхрана на луѓето. [[Семе]]то на леблебијата е слично на семето на [[соја]]та или на сушеното зрно од [[грашок]], се користи како [[вариво]] или као додаток на друг [[зеленчук]] при приготвување на храна. Недозреаното семе се кати од [[меункамешунка|меункитемешунките]] и се подготвува како зелен [[грав]] или грашок. Во источните земји леблебијата ја мелат во [[брашно]] од кои печат извонредни [[печива]], или во одреден размер (10 - 20 [[отсто]]) го мешаат со пченичното брашно и од оваа смеса печат специјален [[леб]]. Најпопуларен ориентален специјалитет од наут се пропржените и/или подпечени зрна од наут, кои се грицкаат као семенки од [[тиква]] и [[сончоглед]] и на овие простори се нарекуваат лебелебија. Исто така препечените зрна од наут се користат како додаток/субститут на кафе во одреден однос со чисто кафе.