Жан Батист Грез: Разлика помеѓу преработките
[проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето |
сНема опис на уредувањето |
||
Ред 1:
{{Infobox artist
| bgcolour = #EEDD82
'''Жан Батист Грез''' ([[фр.]] ''Jean-Baptiste Greuze''; {{роден на|21|август|1725}} – {{починал на|4|март|1805}}) — [[Франција|француски]] [[сликар]] роден во [[Турни]], [[Бургундија]].▼
| name = Жан Батист Грез{{малзак|Jean-Baptiste Greuze}}
| image = Jean-Baptiste Greuze Self Portrait.jpg
| imagesize = 250px
| caption = Автопортрет на Грез
| birth_name =
| birth_date = {{датум на раѓање|1725|8|21|df=y}}
| birth_place = [[Турни]], [[France]]
| death_date = {{починал на и возраст|1805|3|4|1725|8|21|df=y}}
| death_place = [[Лувр]], [[Франција]]
| nationality = [[Французи]]н
| field = [[сликарство]]
| training =
| movement =
| works =
}}
▲'''Жан Батист Грез''' (
== Позадина ==
Грез е роден во [[Турни]], [[Бургундија]]. Се смета дека бил самоук; ова е само делумно така бидејќи познато е дека уште од мали нозе, наспроти волјата на татко му, бил потпомаган од лионскиот уметник Грандон или Грондом, кој бил познат портретист. Грандон успеал да го убеди татко му на Грез да го пушти да го придружува како ученик во [[Лион]], а подоцна и во [[Париз]].
== Во Париз ==
[[Податотека:Jean-Baptiste Greuze The White Hat 2120759508.jpg|мини|лево|220п|„Белата шапка“ (1780)]]
Кога се преселил во [[Париз]], Грез работел по живиот модел во школата во [[Кралска академија на сликарството и вајарството|Кралската академија]], но не успеал да го привлече вниманието на неговите наставници; кога го насликал своето прво дело, „Таткото на семејството ја објаснува Библијата на своите деца“, тие се посомневале дека тој не бил неговиот вистински автор. Како и да е Грез брзо се докажал со други, поимпресивни дела, го свртел вниманието и се здобил со поддршка од добро познатиот познавач Ла Лив де Жили, зетот на [[Луиза Флоренс Петронил Тардо Десклавел Депинај|Мадам Депинај]]. Во [[1755]]
== Патување во Италија ==
При крајот на истата година Грез заминува за [[Италија]] заедно со игуменот Луј Гужено кој ја напуштил работата — иако станал ''conseiller au Châtelet'' за да го преземе малиот ''collet''. Гужено бил донекаде запознаен со уметностите и бил многу ценет од страна на академиците кои, за време на неговото патување со Грез, го избрале за почесен член на нивниот кор заради неговите студии на тема [[митологија]] и [[алегорија]]; овие негови достигнувања биле добро искористени од нивна страна, но Грез не бил убеден во нивната вредност и затоа повеќе изгубил одколку што добил во посетата на Италија со Гужено. Веројатно тој решил да патува само за да ги замолчи оние кои го осудувале за непознавање на великите стилски модели, но и италијанските теми кои ги изложил во [[Салон (Париз)|Салонот]] во [[1757]]
== Повторно во Париз ==
Во
[[Податотека:Jean-Baptiste Greuze L'accordee de Village.jpg|мини|десно|250п|„Селската невеста“. Лувр]]
== Во академијата ==
Грез сакал да биде гледан како историски сликар и насликал дело кое било наменето да ја оправда неговата омраза кон неговите квалификации како
Следната година, на 4
== Оставнина ==
[[Податотека:Jean-Baptiste Greuze Septime Severe et Caracalla.jpg|мини|десно|250п|„Септимиј Север и Каракала“. Лувр]]
Дидро, во своето дело „Природониот син и таткото на семејството“, пробал да ја пренасочи домашната драма во сценско театарско дело; она што тој пробал да го направи и не успеал Грез, во сликарството, го постигнал со неверојатен успех, иако неговите дела, како и драмите на Дидро, биле повлијаени од истата таа извештаченост против која се бунтувале. Меѓутоа чувството на мелодрамска претераност кое оддаваат овие дела наоѓа една апологија во цврстиот и брлилијантен тек на дејствието, во свежината и силата на нијансите на телата, во примамливата мекост на изразот, во маѓепсната аура на здравје и младост, во сензуалните привлечности, накратко со тоа што Грез ги инвестира своите лекции во [[буржоазија|буржоаскиот]] моралитет. Како што Дидро се искажал за „Добрата мајка“, ''il a prêché à la population''; и резултатот е една пикантност на копнтрастот која секогаш успева да привлече обожаватели.{{sfn|Чизом|1911}}
„Девојката со јагне“ на една продажба на Пуртал во 1865, достигнала цена на од не помалку од 1,000,000 франци. Една од Грезовите ученици, Мадам Ле До, успеала успешно да го имитира стилот на нејзиниот учител; неговата ќерка и внука, Мадам де Валори исто така наследила некои аспекти од неговиот талент. Мадам де Валори во 1813 објавила една „водевилска комедија“ со наслов, „Грез, или селската невеста“, на која префиксирала забелешки за животот и делото на нејзиниот дедо, и Салоните на Дидро исто така содржат, покрај многу поединости, и приказна за расправијата на Грез со академиците на долго и широко. Грез им ја доверил репродукцијата на неговите слики на четирите најдобри графичари во тоа време, Масар Пере, Филипар, Галијар и Левазје, но исто така постојат и одлични графики на таа тема од други графичари како Кар и Ле Бас.{{sfn|Чизом|1911}}
== Збирки ==
Освен во [[Лувр]], голем дел од останатите Грезови слики стојат во [[Волесова збирка|Волесовата збирка]], Лондон.
== Наводи ==
{{наводи}}
== Библиографија ==
Ред 34 ⟶ 53:
* Normand, ''J. B. Greuze'' (1892).
* Emma Barker, Greuze and the Painting of Sentiment (Кембриџ: Cambridge University Press, 2005). ISBN 0-521-55508-6.
{{нормативна контрола|VIAF=24611548}}
{{ОСНОВНОПОДРЕДУВАЊЕ:Грез, Жан Батист}}
|