Италијанска култура: Разлика помеѓу преработките

Во 1948 година [[Џан ЛуиџиЛујџи Бонели]] започнал со долга и успешна серија на вестерн стрипови, почнувајќи со популарниот [[Текс Вилер]]. Форматот на овој стрип толку ќе се популаризира што добива свое име - Бонелиано, по својот создател. Некои од сериите кои следат по Текс Вилер се [[Загор]] (1961 година), [[Мистер Но]] (1975 година) и од неодамна [[Мартин Мистери]] (1982 година) и [[Дилан Дог]] (1986 година). Овие стрипови претставуваат целосни приказни во 100+ црно бели страници во џебен формат. Темата секогаш е авантура, било вестерн, хорор, мистерија или научна фантастика. Бонелиани се до ден денес најпопуларната форма на стрипови во земјата.

Движењето наречено [[футуризам]] имало влијание врз италијанската литература во почетокот на 1900 година. [[Филипо Томазо Маринети]] го напишал делото Манифест на футуризмот каде што се повикува на употреба на јазик и метафори кои ја возвишуваат брзината, динамиката и насилството на ерата на машините. Италијанските литературни фигури на 20 век кои се здобиле со меѓународна слава се [[Габриеле Дануцио]], [[ЛуиџиЛујџи Пирандело]] и [[Грација Деледа]]. Водечки писатели на поствоениот период се И[[гнацио Силоне]], [[Алберто Моравија]], [[Умберто Еко]], [[Дарио Фо]] и поетите [[Салваторе Квазимодо]] и [[Еугенио Монтале]].

За време на ренесансата, [[Џовани Пјерлуиџи де Палестрина]] напишал ремек дела за хорска музика за употреба во црковните служби. Првите опери се компонирани во Фиренца во 1590 година. Операта се појавила како уметничка форма во барокниот период. [[Клаудио Монтеверди]] е првиот значаен композитор на барокната опера во почетокот на 1600-те години. Други важни композитори од крајот на 1600-те и почетокот на 1700-те години се [[Алесандро Скарлати]], неговиот син [[Доменико Скарлати]] и [[Антонио Вивалди]]. Алесандро најмногу се прославил со неговите опери, Доменико со композиции на клавијатура и Вивалди со неговите дела за виолина. За време на 1800 и почетокот на 1900 година популарните опери биле композициите на [[Џузепе Верди]], [[Ѓакомо Пучини]], [[Винченцо Белини]], [[Гаетано Доницети]] и [[Џоачино Росини]].

Во периодот од 16 до 18 век [[Комедија дел арте]] била форма на импровизациски театар која се изведува и ден денес. Италијанскиот театар е активен во режисирањето на извонредни современи европски дела и во изведувањето на важни преродби на стари дела, но сепак ниту еден домашен драматург нема напишано дела кои можат да ги обноват оние на [[ЛуиџиЛујџи Пирандело]] од раниот 20 век. При крајот на 20 век [[Дарио Фо]] се здобил со меѓународно признание за неговиот мошне добар импровизациски стил.

Музиката била интегрален дел од италијанскиот живот. Водечки композитор во 14 век бил слепиот свирач на оргули [[Франческо Ландини]] од Фиренца. Еминентни композитори во ренесансата и барокот биле [[Џовани Пјерлуиџи де Палестрина]]; мадригалистот [[Лука Маренцио]] и [[Карло Џезуалдо]]; венецијанските органисти [[Андреа Габриели]] и [[Џовани Габриели]]; еден од основачите на операта [[Клаудио Монтеверди]]; органист-композитор [[Џироламо Фрескобалди]] и [[Џакомо Карисими]]. Важни музичари на подоцнежната барокна ера биле [[Аркангело Корели]], [[Антонио Вивалди]], [[Алесандро Скарлати]] и неговиот син [[Доменико Скарлати]]. Италијанецот [[ЛуиџиЛујџи ЧерубиниКерубини]] бил централна фигура во француската музика за време на наполеонската ера, додека [[Антонио Салиери]] и [[Гаспаре Спонтини]] биле доста познати и почитувани во Виена и Берлин. [[Николо Паганини]] бил најпознатиот виолинист во 19 век.