Алдо Нади: Разлика помеѓу преработките

Алдо сеСе родил во мечувалско семејство во [[Ливорно]], [[Италија]]. Со брат му [[Недо Нади|Недо]] се занимавале со мечувалство уште од многу мали нозе. Го изучувале спортот во стилот на класичната италијанска школа кај татка си, мечувалецот [[Бепе Нади]], и обајцата веќе во тинејџерските години освојувале натпревари. Иеко Недо освоил повеќе [[златен медал|златни медали]] (Недо освоил 6, а Алдо освоил 3), Алдо се сметал за подобар. Меѓу неговите противници бил и прочуениот [[Франција|француски]] мечувалец [[ЛусиенЛисјен Годен]].

Во [[1920]] г., на возраст од 21 година, на Олимпијадатаолимпијадата Надо освоил златни медали во флорет—екипно, меч—екипно и сабја—екипно. Освоил и сребрен медал во сабја—поединечно. Тогаш златниот медал го земал брат му [[Недо Нади]].

Надо се преселил во [[САД]] во [[1935]] г. Бил инструктор по мечување во [[Њујорк]] од 1935 до 1943 г. Во 1943 г. издал книга „За мечувањето“мечувалството“ (''On Fencing''). Во 1943 г. се преселил во [[Лос Анџелес]], каде продолжил да подучува мечување во свое училиште, а покрај тоа вежбал и глумци за филмски сцени со мечување.

Во 1955 Нади ја напишал својата автобиографија „Живиот меч: Автобиографија на еден мечувалец“ (''The Living Sword: A Fencer's Autobiography''), издадена 30 години по неговата смрт. Ова го постигнал уредникот [[Ланс Лобо]], а на крајот на делото стоел и [[поговор]] од Надиевиот ученик [[Вилијам М. Гоглер]], — мечувалски мајстор во стилот на италијанската школа.

Нади починал во сон во неговиот дом во Лос Анџелес на [[10 ноември]], [[1965]] г.