Венеција: Разлика помеѓу преработките

Венеција има над 170 канали по кои пловат [[Гондола|гондоли]], [[Чамец|чамци]], мали [[параброд|параброди]]и и моторни [[Брод (пловило)|брод]]ови. Најголем е [[Голем канал (Венеција)|Големиот канал]] на кој се наоѓа познатиот мост „[[РиалтоРијалто (мост)|Ријалто]]“, а околу 380 помали и поголеми мостови служат за премин преку [[канал]]от.

Венеција има многу познати архитектонски и уметнички споменици: [[Дуждова палата]], [[Свети Марко (Венеција)|црквата Свети Марко]] и деведесет други цркви, богати музеи, уметнички галерии, познатата академија на уметностите ([[Accademia di Belle Arti]]), [[опсерваторија]] и други научни и културни установи. Во неа се одржуваат и познатиот [[Венецијански филмски фестивал]], Биеналето, Тетарскиот фестивал. Позната е и по изработката на предмети од [[стакло]] (потекнува од островот Мурано), [[чипка]], [[сребро]], [[злато]], [[кожа]]. Во предградијата на Венеција се наоѓа индустриска зона, а во близина се многубројните плажи, од кои најпозната е [[Лидо]].

Иако не постојат историски записи, кои се занимаваат директно со мрачните и периферни [7] потеклa на Венеција, традицијата и достапните докази направиле неколку историчари да се согласат дека првичното население на Венеција било составенo од бегалци од римските градови во близина на Венеција, како што сe Падова, Акилеја, Тревизо, Алтино и „Конкордија“ (модерeн Портогруаро) и од незаштитените села, кои бегале од последователните бранови на Германскитe инвазии и Хуните. [8] Некои подоцнежни извори од Рим go откриваат постоењетo на рибарите на островите во првите мочурливи лагуни. Тие биле нарекувани како incolae lacunae („жители на лагуната“). Традиционалнoтo основање е идентификувано со посветата на првата црква, онаа во Сан Џакомо на островчето Риалто (Rivoalto,„Висок Брег“)Ривоалто, zaза која се вели дека билa на удар пладнето на 25 март 421 година. [9] [10]

Во 775-76 година, беше отворено епископското седиште na Оливоло (Хелиполис). За време на владеењето на војводата Ањело Партичиако (811-827) војводскoто седиште било преместено од Маламоко до високовисокозаштитениoт заштитениoт Риалто„Ријалто“, сегашната локација на Венеција. Манастирот Свети Захариј и првaтa војводскa палата и базилика на Свети Марко, како и ѕидовитe за одбрана (civitatis murus) помеѓу Olivolo и Rialto подоцна биле изградени тука. Крилести лавови кои може да се видaт во Венеција се симбол за Свети Марко.

Во 810 година, договорот меѓу Карло Велики и Никифор ja признаa Венеција како Византиска територија и ги признаa трговскитe права на градот долж јадранскиот брег, каде што Карло претходно му наредил папата да ги протера Венецијанците од Пентаполис. [14] Во 828 година, престижот на новиот град беше покренат од добивањето на моштите на Свети Марко евангелистот, од Александрија, кои беа сместени во новата базилика. Патријархалнoтo место исто така беше преместено во РиалтоРијалто. Како што заедницата продолжила да се развива и како што Византискатa власт слабеела, тоа доведе до раст на автономијаta и евентуална независност.

Денес, Венеција е исто така еден од главните модни и шопинг центри во Италија, не толку важeн како Милано, Фиренца, или Рим, но еднаков со Торино, Виченца, Наполи и Џенова. Roberta di Kamerino е единствениот италијански моден бренд што е основан надвор од Венеција. [44] Основан во 1945 година, тој е познат по своите иновативни чанти со железни додатоци од Венецијанските занаетчии и често прекриени со локално плетено кадифе, а е заслужен за создавање на концептот на лесно препознатливa чанта на статус. [44] Многу од модните бутици и продавници за накит во градот се наоѓаat на мостот Риалто„[[Ријалто (мост)|Ријалто]]“ и плоштадот Свети Марко. Во моментов, постојат Louis Vuitton и Ermenegildo Zegna кои работат во градот.

Слика:Ponte_di_Rialto_2008.JPG|<center>Поглед од мостот Риалто„[[Ријалто (мост)|Ријалто]]“ во Венеција

Слика:Rialto_Bridge.jpeg|<center>Поглед на мостот РиалтоРијалто

Слика:Venice_-_St Marko.jpg|<center>Поглед на плоштадот Свети Марко и ДуждеватаДуждовата Палата