Османлиска инвазија на Отранто: Разлика помеѓу преработките

||combatant2=[[Податотека:Flag of the Kingdom of Naples.svg|22п]] [[Кралство Неапол]]<br />[[Податотека:Aragon Arms.svg|18п]] [[Кралство Арагон]]<br />[[Податотека:Flag of Hungary.svg|22п]] [[Кралство Унгарија]]

||commander1=[[Гедик Ахмед Паша]]

||strength1=18.000 пешадија<br />700 коњаница<br />70 бродови<br />

||strength2=непознато<br />2.100 Унгарска тешка пешадија

Настанот се случил по само 28 години откако [[Падот на Константинопол|паднал]] [[Константинопол]]. Во [[Западна Европа]] започнало да се размислува околу можниот контранапад врз [[Османлии]]те, бидејќи се стравувало главно дека иста судбина може да му се случи и на градот [[Рим]]. Така, првичниот план бил направен да папата и локалното население да се евакуира во градот. [[Папа Сикст IV]] повикал кон [[крстоносна војна]]. Неколку град-државаи од Италија, Унгарија и [[Франција]] одговориле позитивно на тоа. Сепак, предлогот на папата бил одбиен од страна на [[венецијанска република|Венецијанската република]], главно поради мировниот договор што претходно републиката го имала потпишано со Османлиската империја.

 

 

Градот бил ставен под опсада на [[1 мај]] [[1481]] година. На [[3 мај]] [[1481]] година, султанот на Османлиската империја [[Мехмед II]] починал, по кое следувал период за превласт на тронот. Ова најверојатно се одразило на османлиското освојување на регионот. Опсадата завршила со започнување на преговори помеѓу двете страни, по кои османлиската војска се повлекла кон [[Албанија]]. Сепак, цела османлиска армија не се согласила со отстапувањето на градот, па ја продолжиле опсадата.