Стар Египет: Разлика помеѓу преработките

[проверена преработка][проверена преработка]
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето
сНема опис на уредувањето
Ред 81:
Околу 1350 година п.н.е, стабилноста на Новото Кралство била под закан кога АменотепI го наследил престолот и спровел неколку хаотични реформи. Со тоа што го сменил своето име во Ехнатон, тој го возвишил веќе избледениот бог Атен и го претворил во врховно божество, со што го задушил славењето на други божества и ја напднал моќта на свештенството. Со пренесувањето на престолнината ви новиот град Амарна тој ја занемарил надворешната политика и сосема им се предал на својата нова религија и уметност. По неговата смрт култот кон Атен бил брзо заборавен, а наредните фараони Тутанкамон, Ај и Хорус ги избришале сите сеќавања за Перидот Амарна.
 
Околу 1279 година п.н.е., Рамзес II, познат и како Рамзес Велики, го наследил престолот, и започнал со изградба на уште повеќе храмови, подигнал нови статуи и Обелисци и бил татко на повеќе деца отколку кој било фарaон во историјата. Рамзес II бил храбар војсководец и ја предводел својата војска во битката[[Битка кај КадисКадиз|Битката кај Кадиз]] и откако се нашол во ќорсокак, тој конечно се согласил на првиот пишан мировен договор околу 1258 година п.н.е. Египетското богатство направиоло од Египет цел за освојување, особено за Либијците и прекуморските народи. На почетокот, војската имала сили да ги спречува овие инвазии, но на крајот Египет ја изгубил контролата врз Сирија и Палестина. Влијанието од надворешните договори се зголемило и влошило поради внатрешните проблеми како што биле корупцијата, ограбувањето на гробови и граѓанската непослушност. Врховните свештеници во храмот посветен на Амон во Теба се здобиле со огромно предели земја и богатство, а нивната растечка моќ ја расцепила државата за време на Третиот Преоденпреоден Периодпериод.
Околу 730 година п.н.е. Либијците од западот ја уништиле политичката обединетост на земјата.