Привремена влада на Македонија - Единство: Разлика помеѓу преработките

'''Привремената влада на Македонија - Единство''' е политичка институција на народот во [[Македонија]]. Владата била создадена [[1880]] година во [[Гремен]] и требало да ги застапува интересите на сите Македонци без разлика на нивната вера и народност, пред Големите сили. Таа се залагала за Автономна Македонија, но и за создавање на македонска самостојна држава .<ref name="vgj"/>.

РоманскотРоманскиот конзул од [[Солун]] дава четири гледишта за појавата на Привремената влада кој биле распростарнетираспространети меѓу конзулите во Солун. Според првото гледиште Владата била творба на [[Русија]], со цел да се крене востание во Македонија, да се создаде Автономна Македонија со престолнина во Солун, и на тој начин да се спречи [[Австрија]] да излезе на [[Егејското море]]. Според второто гледиште Владата била творба на [[Грција]] со цел полесно присоединување на [[Епир]] и Теслаија[[Тесалија]] кон грчатагрчката држава и создавање на услови за подоцнежно завојувањеосвојување и на Македонија. Според третото гледиште владата била создадена од [[Отоманската империја]] со цел да се спречи Грција да ги заземе [[Епир]], [[Тесалија]] и Македонија. Четвртото гледиште е ставот и на самиот Романскиромански конзул и според него, творец на ''Привремената влада на Македонија - Единство'' е самиот [[Македонскимакедонски народ]] кој бил незадоволен од општата состојасостојба и од останувањето на Македонија под турска власт<ref><small>''Љ. Лапе, Одбрани текстови... втор дел, 254 - 253.''</small></ref>. Врз основа на овие гледишта како и други изворни документи постојат полемики во историската наука за причините за појавата на привремената влада, од своја старнастрана пак најголемиот дел од македонските историчари го прифаќаат гледиштето дека влада е формирана од страна на македонскиот народ кој бил нездоволеннезадоволен од својата положба <ref><small>''Ванчо Ѓорѓиев, Слобода или Смрт, Македонското националноослободително дело во Солунскиот вилает 1893-1903 година, Скопје, Институт за Историја-Филозофски Факултет.''</small></ref>

Од мај 21 до 2 јуни 1880 година во Грамос се собрале 32 делегати, преставници на македонската, албанската, влашката и српската народност. Националното собрание ја разгледала програмата на Војводитевојводите Вулгарис и Буфски и одлучиле дека треба да се преземат мерки за остварување на национална цел на Македонија. Собранието најпрво заклучило дека:

{{Цитат|''Македонија со векови страдала од турскиот тимарско - спахиски систем, а потоа од чифлигарскиот систем и дека нема услови по мирен пат да се ослободи од турската власт. Македонија етнички е расцепкана на Македонци, Грци, Албанци, Власи и Турци, меѓу кои е создадено непријателство поради политички цели на оделниодделни држави. Соседните балкански држави го уриваат националното единство на Македонците со своите верско - национални пропагндипропаганди и Македонците ги прават анонимни пред европското јавно мислење. ОстранувањетоОтстранувањето на изнесените причини е единствен излез Македонија да се ослободи од турското ропство.''<ref name="vgj"> <small>''Славко Димевски, За развојот на македонската национална мисла до создавањето на ТМОРО, Култура - Скопје, 1980.''</small></ref>}}

Собранието заклучило дека членот 23 од [[Берлинскиот конгрес]] не се спроведува од страна на турските власти и затоа биле донесени следните решенија:

{{Цитат|''1. Најнапред да се стави до знаење на Високата порта преку главниот управител (Валијата) на Македонија, дека македонскиот народ бара побрза примена на член 23 од Берлинскиот договор и донесување на Органски устав со учество и на македонски преставници 2. РешенијетоРешението на Националното собрание да се достави до сите преставници на големите сили во Македонија - потписнички на Берлинскиот договор, со молба, Големите сили да се застапат кај Високата порта за примена на членот 23 од Берлинскиот договор 3. Доколку Високата порта ја одбие примената на членот 23 од Берлинскиот договор, Националното собрание ќе го повика македонскиот народ на оружје со паролата - Македонија на Македонците, за востановување на древна Македонија 4. Националното собрание одлучи и избра од своите редови Привремена влада на Македонија - Единство, во која се зстапенизастапени преставници на нардоноститенародностите што ја населуваат Македонија.''<ref><small>''Ibid. Pol. archiv XXXVIII. Konsulat Salonich. Karton 235. Izv. No 86 rez. Salonich 28.VII.1880. Прилог: 2 документи на Привремената влада на Македонија''</small></ref> }}

Со решението на Народното собрание била формирана ''Привремената влада на Македонија - Единство'' и во нејанеа влегле: Претседател - Васил Симон и двјцадвајца членови Анастас Димитријовиќ и Али Ефенди кој бил [[Албанец]]. Владата во овој состав имала задача да ги преставатпретстават барањата на собранието пред големите сили.

Во јули 1880 година Владата ги преставилапретставила барањата на Собранието пред солунскиоте конзули, барањето било подпишанопотпишано од Васил Симеон, Анастас Димитријовиќ, Али Ефенди, а било предадено и протоколното решенијерешение на Националното собрание кое било потпишано од 32 делегати и претседтелотпретседателот на собранието Стефо Николов. На 23 март 1881 година во [[Ќустендил]], Привремената влада објавила манифест во кој се истакнува меѓу другото дека:

{{Цитат|''...Туѓи и сомнителни народи сакаат да ја освојат нашата татковина и да го уништат нашиот народ, кој, блескајќи со таква светлина, никогаш нема да биде уништен. Нашата мајка Македонија стана како вдовица, осамотена и напуштена од нејзините синови. Не го вее знамето што го вееше победоносната Македонскамакедонска војска. Денеска е само географски поим. Како некој да се обидува да ја прикрие нејзината победоносна природа со прекривката на заборавот. Гробот и’ го ископаа натрапници кои сноват низ нашата земја и ја троват со смртоносни отрови. Тие натрапници се гробарите на нашата велика и славна татковина, тие се договараат како да ја распарчат и да ја препуштат на победничките војски на Австро-Унгарија. Ако еден јарем се замени со друг, обновувањето на Македонија ќе стане невозможно и нашиот народ ќе биде збришан. Овој момент е клучен за Македонија; ова е прашање на живот или смрт...''<ref><small>''Манифест на Привремената Влада на Македонија - 1881''</small></ref> }}

За решавање на [[македонското прашање]], Привремената влада имала две варијанти. Првата варијанта преставувалапретставувала Автономија на Македонија во рамките на Отоманската империја и тоа преку реализација на ''членот'' 23 од Берлинскиот договор, втората варијанта предвидувала доколку не се реализира споменатиот член 23 да се крене востание во Македонија и да се создаде самостојна и независна македонска држава. Според втората варијанта, самостојна македонска држава се поврзувала со воспоставувањето на древна Македонија, и од тука произлегле неколку полемики помеѓу историчаритемисторичарите, зошто Народното собранисобрание и Привремената влада на Македонија - Единство иднината на идната самостојна држава ја поврзале со Античка Македонија на филипФилип и Александар. Еден дел од историчарите во ваквата формулација гледатгледаат влијание на грчката пропагндапропаганда, но најверојатно е дека дејците на Привремената влада биле под влијание на романтичарскиот занес .<ref name="vgj"/>

== ВлијанитетоВлијанието на Привремената влада на Македонија - Единство ==

Владата не успеала да повлијае врз странските конзули во Македонија, а отукаоттука и врз големите сили, од друга страна пак условите за кревање на едно востание не биле погодни и затоа владата се откажала од идејата за востание и продолжила со својата четничка организација. Владата немала своја сопствена организација и војска, била во контакти со оделниодделни чети и војводи, но тие не биле доволни за кревање на едно општо внатрешно востраниевостание. Владата повеќе преставувалапретставувала израз на македонциМакедонци кои биле незадоволни од состојбата во Македонија. Владата не мајќинемајќи свој сопствени сили и првенствено дисциплинирана организација постепено згаснала, но силно влијаела врз понатамошниот развој на македонското националноослободително дело и секако во развојот на македонскиот национален индивидуалитет.