Фосилната историја на гавијалите е доста проучувана. Првите примероци се одвоиле од останатите [[крокодиловидни]] животни за време на доцниотдоцната [[кретацеоускреда (период)|креда]]. Најспецифична карактеристика за претставниците на оваа фамилија е долгата тенка муцка, која претставува адаптација на исхрана со мали риби. Иако гавијалите ја изгубиле големата механичка сила на вилиците која ја имаат [[crocodylidae|крокодилите]] и [[алигатор]]ите, па поради тоа не можат да ловат големи животни, сепак формата на нивната муцка им дава и одредени предности. Намалената тежина и отпорност во вода на нивниот череп и острите вилици им овозможува лесно движење низ водата и лов на брзи риби.
Првите гавијали не се знае дали се директно поврзани со модерните видови, некои изумреле во исто време како и [[диносаурус]]ите (доцниотдоцната [[кретацеоускреда (период)|креда]]) додека други преживеале и до раниот [[еоцен]]. Денешните гавијали еволуирале во делтите и крајбрежните води во [[Африка]], потоа преминувајќи го [[Атлантски Океан|Атлантикот]] стигнале и до [[Јужна Америка]]. Во врвот на нивната распространетост во [[плиоцен]]от тие зафаќале голем дел од [[Азија]] и [[Америка]]. Еден вид ''[[Rhamphosuchus crassidens]]'' присутен во [[Индија]], се смета дека растел и до неверојатни 15 метри, па дури и повеќе.
