Физичка географија: Разлика помеѓу преработките

Два историски настани во текот на XIX век имале големо влијание во натамошниот развој на физичката географија. Првиот бил Европската колонијална експанзија во Азија, Африка, Австралија, па дури и Америка во потрага по индустриски суровини за време на индустриската револуција. Ова поттикнува на создавање на географски оддели на универзитетите за колонијалните сили ,раѓањето и развојот на национални географскаи општества, кои доведуваат до подем на процесите идентификувани од страна на Орасио Капел како институционализација на географијата.

Една од најплодните империи во овој поглед била руската. Во средината на XVIII век многу географи се испраќани од страна на руски директор за различни можности за вршење на географски истражувања во областа на Арктикот( Сибир). Меѓу нив е и Михаил Ломоносов кој се смета за патријарх на Руската географија: Михаил, кој во средината на 1750-тата започнал со работа на Катедрата за географија, Академијата на науките за да спроведе истражување во Сибир. Дека нивните придонеси се значајни во овој поглед, покажува пронајдокот за органското потекло на почвата , а се развил и еден сеопфатен закон за движењето на мразоткои се уште се уредува основите, а со тоа основање е пронајдена една нова гранка на географијата: Глациологија. Во 1755 неговата иницијатива е основана во универзитетот во Москва, каде тој го промовирал изучувањето на географијата и обучувал географи. Во 1758 бил назначен за директор на Одделението за географија, Академија на науките, еден пост, од кој ќе се развије работна методологија за географска анкета предводена според најважните експедиции и географски студии во Русија.

Вториот важен процес е теоријата на еволуцијата на Дарвин во средината на векот (која одлучно влијаела врз работата на Ратцел, кој имал академска обука како зоолог и бил следбеник на идеите на Дарвин) што значи важен поттик во развојот на биогеографијата.

Друг голем настан кон крајот на деветнаесеттиот и почетокот на дваесеттиот век кој дал голем поттик за развој на географијата и се одржал во САД, е дело на познатиот географ Вилијам Морис Дејвис, кој не само што постигнал значаен придонес кон воспоставувањето на дисциплината во неговата земја, туку и револуција на областа, за да се развие теоријата на географскиот циклус која тој ја предложил како парадигма за географијата воопшто, иако всушност служела како парадигма за физичката географија.

-Алфред Расел Валас (1823-1913), основач на модерната биогеографијата и линијата Валас.

-Василиј Докучаев (1840-1903), патријарх на Руската географија и основач на педологијата.

- Вилијам Морис Дејвис (1850-1934), татко на американската географија, основач на Геоморфологијата и развивач на теоријата за географскиот циклус.

-Валтер Пенк (1888-1923), поборник на циклусот на ерозија и истовремена појава на денудации.

- Роберт Е. Хортон (1875-1945), основач на модерната хидрологија.

-Луис Гарсија Саинц (1894-1965), пионер на физичката географија во Шпанија.