Карломан I: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
→Натпреварување со Карло Велики: дополнување |
||
Ред 42:
== Натпреварување со Карло Велики ==
Владеењето на Карломан било кратко и проблематично. Браќата ја поделиле Аквитанија, што довело до бунт после смртта на Пипин Кусиот; кога Карло Велики во 769 повел војска во Аквитанија за да го задуши бунтот а Карломан со својата војска не му помогнал.<ref>Collins, Roger, ''Medieval Europe''</ref> Карло Велики сепак успеал успешно да го задуши бунтот а однесувањето на Карломан и неговото одбивање да помогне го нарушиле аавторитетот на Карломан меѓу Франките.<ref>McKitterick, Rosamond, ''The Frankish Kingdoms under the Carolingians'', p.64</ref><ref name=Chamberlin>Chamberlin, Russell, ''The Emperor Charlemagne''</ref> Односите меѓу двајцата браќа уште повеќе се влошиле, па за нивно подобрување интервенирала нивната мајка Бертрада која се чини го фаворизирала Карло Велики во чие кралство и живеела откако останала вдовица.<ref name=Chamberlin/>
Во 770, мајката Бертрада почнала да ја имплементира нејзината голема стратегија. Откако ги поминала велигденските празници со Карло Велики во Лиеж, го посетила Карломан во Селц: мотивите за нејзината посета се непознати иако се сугерира дека се обидувала Карломан да го уразуми со цел да го направи посоработлив кон брат му Карло Велики. Какви и да биле плановите, кон крајот на годината Бертрада и Карло Велики успешно го опколиле Карломан: Карло Велики се оженил со [[Десидерата]], ќерката на ломбардискиот крал [[Десидериј]], најблискиот сосед на Карломан на исток, а бракот создал сојуз меѓу Карло Велики и Ломбардијците; Бертрада воедно му осигурала на Карло Велики пријателство со [[Тасило III Баварски|Тасило, војводата на Баварија]], внук на нејзиниот сопруг; дури се обидела да обезбеди и папска поддршка за бракот молејќи го Десидериј да отстапи одредени римски територии кои ги барало папството, иако [[Папа Стефан III| папата Стефан]] останал непријателски настроен кон сојузот на Франките со неговите непријатели Ломбарди.<ref>Davis, Raymond (Editor), ''The Lives of the Eighth Century Popes'', 102-103 n.76; Chamberlin, Russell, ''The Emperor Charlemagne'', 64-65; McKitterick, Rosamond, ''The Frankish Kingdoms under the Carolingians'', pp.64-65; Collins, Roger, ''Early Medieval Europe'', 279</ref>
Ваквите маневри биле поволни за Франките но претставувале сериозна закана за Карломан. Тој останал без сојузници: се обидел да го искористи сојузот на брат му со Ломбардите како своја предност во Рим, нудејќи му ја поддршката на папата Стефан III против Ломбардите и тајно преговарајќи со ''примицериусот'', Кристофер, чијашто позиција исто така останала сериозно изолирана после франко-ломбардиското ''зближување''; но после насилното убиство на Кристофер од страна на Десидериј, Стефан III одбрал да ја даде својата поддршка на Ломбардите и на Карло Велики. Но откако Карло Велики ненадејно ја избркат својата ломбардиска сопруга, ќерката на Десидериј, овој понижен се чини дека стапил во некаков сојуз со Карломан против Карло Велики и папството кое по овој настан повторно се свртело против Ломбардите.<ref name=McKitterick65>McKitterick, Rosamond, ''The Frankish Kingdoms under the Carolingians'', 65</ref>
== Наводи ==
| |||