Фридрих Вилхелм Јозеф фон Шелинг: Разлика помеѓу преработките

{{Викифицирање}}

 

}}

 

Генералните рамислувања на Шелинг биле запоставени, посебно во земји од англиско говорно подрачје,како што било со неговата подоцнежна работа за митологија и откровение (од кои голем дел останаа непреведени). Ова не произлегува само од надмоќта на Хегел, чии сериозни дела го прикажуваат Шелинг само како едноставна додавка во развојот на идеализамот, но исто така и од неговата “Филозофија на природата” , која научниците ја изложија на потсмев за нејзиното "смешно" аналогизирање и недостатокот на емпириска ориентација. Во последниве години, научници Шелинг ги нападнаа двата извора на запоставувањето .

==Живот==

 

 

==Филозофија на природата==

Во почетокот Шелинг беше оптимист во однос на нивните разлики и мислел дека Фихте конечно би сфатил што прави тој, бидејќи Шелинг сметал дека неговата природна филозофија е важна за подобрување на идеализмот на Фихте. Во 1800 Шелинг објавил едно од неговите најпознати дела System des transcendentalen Idealismus (“Систем на трансцеденталниот идеализам”, 1800). Во оваа книга Шелинг ја опишал трансценденталната филозофија и природната филозофијата како комплементарна една со друга. Фихте и се спротиставил, објаснувајќи дека Шелинг работел врз основа на лажните филозофиски приципи: во теорија на Фихте природата како Не-јас (nicht-Ich = предметот) не може да биде предмет на филозофијата, чија основна содржина е субјективната работа на човечкиот интелект. Настанал неповратен прекин во 1800, откако Шелинг го објавил Darstellung des Systems meiner Philosophie (Опис на системот на мојата филозофија). Овој наслов Фихте го сметал за апсурден, бидејќи според него филозофијата не може да биде персонализирана. Исто така, во оваа книга Шелинг јавно ја изразил својата проценка за Спиноза, чија работа била отфрлена од Фихте како догматизам, и изјавил дека природата и духот се разликуваат само во количеството, но во суштина се идентични (Identitaet). Според Шелинг, апсолутното е индиферентност или идентитет, која тој ја сметал за суштинска тема на филозофијата.

 

 

 

Од септември 1803 се до април 1806 Шелинг бил професор на новиот универзитет во Вурцбург. Овој период бил одбележан со значително менување на нивните погледи,и со конечниот прекин на Фихте и Хегел. Во Вурцбург, конзервативниот католички град, Шелинг имал многу непријатели помеѓу неговите колеги и во владата. Тој се преселил во Минхен во 1806, каде што тој добил место како државен службеник, прво како заменик-уредник на Баварската академија за науки и секретар на Кралската академија на ликовни уметности,потоа како секретар на Philosophische Klasse (филозофскиот оддел) на академијата за науки. 1806 била година во која Шелинг објавил книга во која што го критикува Фихте слободно со име. Во 1807 Шелинг ја добил копијата од Хегеловата Phaenomenologie des Geistes (“Феноменологијата на духот”), која што Хегел му ја пратил, барајќи од Шелинг да го напише предговорот. Изненаден од потценувачките забелешки/коментари кои се однесува на неговата филозофска теорија, Шелинг на крај му пишал на Хегел, барајќи од него да разјасни дали тој се обидел да се потсмее со следбениците на Шелинг, на кои им недостасува вистинското познавање на неговата мила, или на самиот Шелинг. На тоа Хегел никогаш не одговори. Во истата година Шелинг одржа говор за односите помеѓу визуелните уметности и природа на академијата за ликовни уметности во Минхен, и Хегел напишал критика за еден од неговите пријатели. По таа година, тие се критикуваа еден со друг во предавалните и во книги се до крајот на нивниот живот.

*•Систем на трансцеденталниот идеализам(1800), систем на трансцедентален идеализам (1978) преведен од П.Хит, вовед М. Фатер, Шарлотсвил; универзитетот во Вирџинија

 

{{Лични податоци

|ALTERNATIVE NAMES=

|SHORT DESCRIPTION=

|DATE OF BIRTH= 27 јануари 1775

|DATE OF DEATH= 20 август 1854

}}