Википедија

Џејн Ер: Разлика помеѓу преработките

Интерактивен преглед на историјата
[непроверена преработка][непроверена преработка]
← Постаро уредувањеПоново уредување →
Избришана содржина Додадена содржина
НагледноВикитекст
с Бот менува: филозоф... -> философ..., кое што -> коешто, неможе -> не може, се додека -> сè додека
Ред 35:
Откако се враќа во Торнфилд, Џејн се плаши дека Рочестер сака да се венча со Бланш Инграм, но на една летна вечер, тој и ја изјавува својата љлубов на Џејн и и предложува брак. Како што таа се подготвува за венчавката, лошите претчуства на Џејн се остваруваат кога една чудна и диволика жена се прикрадува во нејзината соба една вечер и го раскинува нејзиниот венчален превез на два дела. Како и со некои претходни мистериозни случки, г-дин Рочестер го поврзува инцидентот со пијанството на една од слугите во куќата, Грејс Пул.
 
За време на венчалната церемонија, г-дин Менсон и еден адвокат изјавуваат дека г-дин Рочестер неможене може да се венча, бидејќи е веќе оженет со сестрата на г-дин Менсон. Г-дин Рочестер горчеливо го признава тоа, објаснувајќи дела неговата сегашна жена е насилна и умоболна жена која ја чува заклучена на таванот во куќата, а за неа се грижи Грејс Пул. Кога Грејс ќе се напиела премногу, и давало шанса на неговата жена да побегне и таа била вистинсикот предизвикувач на чудните случки во Торнфилд.
 
Г-дин Рочестер ја замолува Џејн да замине со него на југот на Франција и да живеат како сопруг и сопруга, иако неможат да се венчаат. Одбивајќи да оди против нејзините принципи, и покрај нејзината љубов кон него, Џејн го напушта Торнфилд во текот на ноќта.
Ред 57:
==Ликови==
 
* '''Џејн Ер''': Протагонистот и главниот лик на романот. Сираче уште како бебе, таа се бори низ скоро безљубовното детство и станува гувернанта во куќата Торнфилд. Иако се заљубува во нејзиниот богат работодавец, Едвард Рочестер, нејзината силна смисла на совест не и дозволува да стане негова љубовница, и не се враќа кај него сесè додека неговата умоболна жена не почине и таа самата не дојде до наследство.
* '''Г-дин Рид''' : Вујкото на Џејн, кој ја посвојува Џејн кога нејзините родители ќе починат. Пред неговата смрт, ја замолува неговата сопруга да се грижи за Џејн
* '''Г-ѓа Рид''': Вујната на Џејн, која ја посвојува Џејн, но ја запоставува и злоупотребува. Нејзината одбивност кој Џејн продолжува се до нејзината смрт
Ред 90:
===Религија===
 
Низ романот, Џејн се стреми кон одржување на еден вид баланс помеѓу моралната должност и среќа. Таа го мрази лицемерниот пуритизам на г-дин Брокелхрст, и ја одбива студената посветеност на Сент Џон кон неговата Христијанска должност, но неможене може да се натера себеси да се натпреварува со Хелен и нејзиното однесување, туку таа и се востихува на Хелен за тоа. На крај, таа ги одбива тие три екстреми и пронапѓа средина во која религијата и служи да ги спречи нејзините неумерени страсти, но и да не дозволи да го потисне нејзиното вистинско јас.
 
===Опшстествени класи===
Ред 98:
===Родови односи===
 
Доста важна тема во романот е опишувањето на едно патријархарлно општество. Џејн се обидува го потврди сопствениот идентитет во едно опшстество во кое доминираат мажи. Тројца од главните машки ликови, Брокелхрст, Рочестер и Сент Џон, се обидуваат да ја задржат Џејн во потчинувачка положба и да ја спречат од искажување на нејзините чувства и мисли. Џејн побегнува од Брокелхрст и го одбива Сент Џон, и се мажи само со Рочестер кога таа ќе биде сигурна дека нивниот брак ќе биде заснован еднаквост помеѓу нив. Преку Џејн, Бронте се противи на Викторијанските стереотипи за жените, алудирајќи на нејзината феминистичка филозофијафилософија:
 
''Жените треба да бидат генерално многу мирни во генералност: но жените чувствуваат како и мажите ; им треба вежбање на нивните вештини, и поле за нивните трудови исто толку како и нивните браќа ; тие страдаат од преостра воздржаност, преапсолутен застој, точно како и мажите, и премногу е краткогледо за разлика од нивните привелигирани сродни суштества да се каже дека тие треба да се придржуваат кон правење пудинзи и везење чорапи, да се свири на пијано и укасува торби. Безмислено е да се осудуваат или да бидат исмевани, ако бараат повеќе или научуваат повеќе од обичаите кои се изјаснети како потребни за нивниот род.'' (Поглавје XII)
Ред 122:
Во нејзиниот предговор во второто издание на Џејн Ер, Бронте го разјаснила нејзиното верување дека “ конвенционалноста не е моралност” и дека “ само-правдата не е религија”. Таа изјавила дека “ ограничените човечки доктрини, кои само креваат и величан неколкумина, не треба да се заменуваат со верувањето милозливиот свет на Христос” . Низ романот, Бронте ги спротиставува ликовите кои вистински веруваат и го практикуваат она што тоа што таа верува дека е вистиско Христијанство и оние кои ја превртуваат релјигијата за нивни цели. Г-дин Брокелхрст, кој го надгледува Ловуд е еден лицемерен Христијанин. Тој пропагира добротворност, но ја користи религијата како оправдување за давање казни. На пример, го цитира извадокот од Библијата кој вели “ човек нема да живее само од леб” да го изобличи гестот на г-ца Темпл кога им дава на девојчињата дополнителен ручек за да им надокнади за нивниот изгорен доручек. Тој и вели на Темпл дека таа “ можеби ги нахранила нивните ништожни тела, но малку мисли на тоа колку ги изгладнела нивните бесмртни души!”. Хелен Брнс е тоталната спротнивност од него, таа го следи Христијанското верување за да го сврти образот на другата страна и да ги сака и тие што ја мразат. На нејзината смртна постела, Хелен и вели на Џејн дека таа “ си оди дома кај Бог, кој ја сака”.
 
Џејн и самата неможене може да ја примени апсолутната и несебична верба на Хелен. Џејн не изгледа дека следи некоја посебна доктрина, но е искерно религиозна на недоктрински начин.( Џејн е таа која пред се, на надгробната плоча на Хелен ги става зборовите “Resurgam”(Ќе станам повторно), неколку петнаесет години од нејзината смрт). Џејн често се моли и повикува кон Бог да и помогне, особено во нејзините невољи со Рочестер. Таа се моли и за сигурноста на Рочестер. Кога домарката на семејството Риверс, Хана, се обидува да ја одбие Џејн кога проси, Џејн и вели “ ако е Христијанка не треба да ја гледа сиромаштијата како злосторство” . Младиот свештеник Сент Џон е поконвеционална религиозна фигура. Меѓутоа, Бронте ги опишува неговите религиозни гледања невообичаено. Џејн го нарекува “многу добар човек “, но сепак го гледа како студен и воздржан. Во неговата одлучност да прави добри дела ( во форма на мисионерска работа во Индија), Риверс преповеда мачеништво. Згора на тоа, тој не е во можност да ја гледа Џејн како цела личност, туку ја гледа како помошник во неговата мисионерска работа. Рочестер пак е далеку од совршен Христијанин. Тој всушност е грешник. Тој се обидува да влезе во бигамичен брак со Џејн, и кога тоа нема да успее, се обудува да ја убеди да биде негова љубовница. Исто така признава дека тој имал три претходни љубовници. Но сепак на крајот, се покајува за неговото грешење, му се заблагодарува на Бог што му ја вратил Џејн назад, и го замолува Бог да му даде сила да води почист живот.
 
===Искупување и прошка===
Ред 130:
===Потрага по дом и семејство===
 
Без никоакво постоечко семејство за кое таа е свесна ( се до крајот на приказната), низ текот на романот Џејн бара место кое штокоешто може да го нарече дом. Значајно е да се каже дека куќите играат важна улога во приказната. ( Во согласност со Англиската традиција, сите куќи во книгата имаат имиња). Во почетокот на романот ја гледаме Џејн во куќата Гејтсшед, но за неа не претставува дом. Г-ѓа Рид и нејзините деца одбиваат да ја признаат како роднина, третирајќи ја како непосакуван натрапник.
 
Испратена во институцијата Ловуд, училиште за сираци, Џејн на некој начин пронаоѓа дом, иако нејзиното место таму е невообичаено и само за некое време. Раководителот на училиштето, г-дин Брокелхрст раководи со него повеќе како бизнис наместо како училиште. Неговата дисциплина и спартански услови на цена на здравјето на девојчињата е антитезата на идеален дом.
Ред 136:
Џејн подоцна верува дека пронаоѓа дом во куќата Торнфилд. Очекувајќи го најлошото кога пристигнува, и олеснува кога е топло прифатена од страна на Г-ѓа Ферфакс. Таа чувствува милост кон Адел (која е на некој начин исто така сираче) и е среќна да и служи како гувернанта. Како што нејзината љубов кон Рочестер се зголемува, таа верува дека го пронашла својот идеален сопруг и покрај неговите ексцентрични манири и дека ќе направат дом заедно во Торнфилд. Отркитието – во моментот пред да се венчаат – дека тој е веќе легално венчан – ги руши нејзините соништа за дом. Бегајќи од Торнфилд, таа буквално останува бездомник е приморана да проси за храна и засолниште. Можноста да има дом и се појавува кога влегува во куќата Мур, каде што сестрите Риверс и нвниот брат Сент Џон тажат за смрта на нивниот татко. (Кога домарката прв пат ја затвора вратата пред Џејн, таа има лошо претчуство дека “ столбот на куќата го нема”).
 
Таа наскоро ги смета Дајана и Мери како за нејзини сестри, и се радува на откритието кога дознава дека се нејзини роднини. Му вели на Сент Џон Риверс откритието дека се роднини и значи повеќе од дознавањето дека наследнила двесте илјади фунти.(Таа жали за чичко и што не го запознала. Пред тоа не и било кажано дека г-ѓа Рид и кажал на чичко и дека Џејн е мртва). Меѓутоа, понудата за брак на Сент Џон неможене може да ја пресече емоцијоналната врска кон Рочестер. Во скоро визииска епизода, таа го слуша гласот на Рочестер како ја повикува да се врати кај него. Последното поглавје започнува со познатата проста декларатива реченица, “Читателу, јас се омажив за него,”, после долги серии од препреки, потрагата на Џејн на дом и семејство завршува со брак со нејзиниот идеален партнер.
 
[[Категорија:Британски романи]]
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/wiki/Џејн_Ер“