Ромски џез (познат и како цигански замав или жар клуб џез) е стил на џез развиен од ромскиот гитарист Жан „Џанго“ Реинхарт во Париз во текот на 1930-тите.[1] Бидејќи потеклото е од Франција, а Реинхарт бил од кланот Мануш Синти, циганскиот џез честопати се нарекувал со француското име „џез мануш“, или алтернативно „мануш џез“ во извори на англискиот јазик.[2]

Џон Дилејни триото во 2011 година. Се состоело од двајца акустични гитаристи и двоен бас музичар.

Џанго Реинхарт бил највисок меѓу групата ромски гитаристи кои работеле во Париз од 1930-тите до 1950-тите. Во групата се нашле браќата Баро, Саране и Матело Ферет и братот на Реинхарт, Јозеф Реинхарт.[3]

Многу цигански џез музичари работеле во Париз во популарни ансамбли во музејот во кои главниот инструмент бил типично хармоника со придружба на бенџо, но подоцна свиреле со плeктрум за волумен. Елементите на двата инструмента се појавуваат во звукот „џипси џез“, со арпеџа и орнаменти типични за хармонии пренесени на гитарата, а користење со десна рака се применувало на оловната акустична гитара за да се постигне максимален волумен во ера на малку или без електрично засилување. Другите елементи на звукот на ансамблот вклучувале употреба на жичени инструменти, што било невообичаено за тоа време.

Отсуството на месинг орудиите и тапани било новост во џез-контекстот (каде биле вообичаени делови од рогови и солисти за рогови), како и употребата на двојниот бас, кој го презел од сузафонот да свири бас линии. Отсуството на тапани било компензирано со високо ритмички стил на придружба на гитара наречена „ла помпе“ („пумпа“) што обезбедувало ритам и хармонична структура за солистите. Џипси џез можел да се изведува само на гитари со или без двоен бас. Но, во Квинтет ду Хот клуб де Франс, соло-работата се менувала помеѓу Реинхарт на гитара и џез виолинистот Стефан Грапели. Подоцнежните верзии на квинтетот се одликувале со кларинет или саксофон како алтернативни оловни инструменти на гитарата, а овие понекогаш се прикажани во современите џипси џез ансамбли на местото на виолината, иако очигледно заминуваат од формата „сите жици“.

Наводи

уреди
  1. Dregni, Michael (2008). Gypsy Jazz: In Search of Django Reinhardt and the Soul of Gypsy Swing. Oxford University Press. стр. 10–13. ISBN 978-0-19-531192-1.
  2. „Some Background Information on Jazz Manouche“. Архивирано од изворникот на August 15, 2015. Посетено на February 19, 2016.
  3. Dregni, Michael (2004). Django: The Life and Music of a Gypsy Legend. Oxford University Press. стр. 60–63. ISBN 0-19-516752-X.