Паладин
Паладин (латински: palatinus) — име на висок дворјанин, благородник со посебна почит, најчесто витез, на дворот на римските и византиски императори. Името потекнува од римскиот рид Палатин, каде што живееле императорите. Во средновековието биле назначени 7 паладини или изборни кнезови, кои требало да го изберат кралот и да го заменат кога тој не бил во градот. Тие се нарекуваат пфалцгрофови.[1] Според поемата „Песна за Роланд“, Карло Велики имал 12 паладини.
Наводи уреди
- ↑ "Paladin"[мртва врска]. From the Oxford English Dictionary. Retrieved November 23, 2008.
Надворешни врски уреди
| Видете paladin или douzeper во Викиречник, слободниот речник. |