Московска конференција (1943)
Третата московска конференција меѓу најголемите сојузници на Втората светска војна се одржала во периодот од 18 октомври до 11 ноември 1943 година во московскиот Кремљ и палатата Спиридоновка. Тој бил составен од големи дипломати, министри и генерали, кои разговарале за соработка во воените напори и ја издале Московската декларација.
Историја
уредиСерија од дванаесет состаноци се одржале помеѓу министрите за надворешни работи на Обединетото Кралство (Ентони Еден), Соединетите Држави (Кордел Хал) и Советскиот Сојуз (Вјачеслав Молотов), што резултирало во Московските декларации и создавањето на Европската советодавна комисија.[1] За време на Московската конференција од 1943 година, Советскиот Сојуз конечно се договорил со Соединетите држави и сојузниците да создадат светска организација, Европската советодавна комисија.[1] Амбасадорот на Република Кина во Советскиот Сојуз, Фу Пинг-Шеунг, бил поканет да ја потпише Декларацијата на четирите нации.
Меѓу оние кои присуствувале и за Соединетите држави биле амбасадорот на Соединетите држави Аверел Хариман, генерал-мајор Џон Дин од армијата на Соединетите држави, Грин Хакворт и Џејмс Ц. Дан; за Обединетото Кралство, амбасадорот на Неговото Височество Сер Арчибалд Клерк Кер, Вилијам Странг и генерал-полковник Сер Хејстингс Исмај; за Советскиот Сојуз, Маршалот на Советскиот Сојуз Јосиф Сталин, К.Е. Ворошилов, А.И Вишински, заменик народен комесар за надворешни работи М.М. Литвинов, заменик народен комесар за надворешна трговија В.А. Сергеев, генерал-мајор А.А.Грислов од Главниот штаб и постар Службеник на Народниот комесаријат за надворешни работи Г.Ф. Саксин.[2]
Цели на Конференцијата
уредиТретата московска конференција била еден од првите пати во кои министрите за надворешни работи на Соединетите држави, Велика Британија и Советскиот Сојуз можеле да се состанат и да разговараат за важни глобални работи. Тука, тие разговараа за какви мерки треба да се преземат за да се скрати и заврши војната со Германија и силите на Оската, како и за тоа како делотворно да се соработува и да се колаборира мирно во овој период со кој се означил крајот на војната. Московската декларација, официјално издадена од министрите за надворешни работи на претседателот на Соединетите држави Френклин Рузвелт, премиерот Винстон Черчил од Велика Британија и премиерот Јосиф Сталин од Советскиот Сојуз, дефинирале како ќе се решаваат овие прашања. Вклучиле четири дела, Декларација на четири нации за општа безбедност, Декларација за Италија, Декларација за Австрија и Изјава за злосторства.
Исто така, за време на Московската конференција биле направени договори за формирање на Европската советодавна комисија, за давање препораки на трите заеднички влади и на Советодавниот совет во врска со Италија - заедно со Грција и Југославија.
Во случајот на Италија, декларацијата наведувала дека фашизмот морал да биде целосно уништен во Италија, дека на сите фашисти требало да им се забрани учество во јавниот живот и дека „демократските органи“ на локалната власт требало да бидат создадени во рамките на Италија од страна на окупаторските сили.
Во случајот на Австрија, германската анексија на Австрија во 1938 година била прогласена за ништовна. Во декларацијата, народот на Австрија како целина бил земен одговорен за учество во војната на страна на Германија.[2]
Во „Изјавата за злосторства“, било прогласено дека по какво било примирје со сегашната или идна германска влада, тие германски лица, осомничени за вмешаност во воени злосторства во различни земји, ќе биле испратени во тие земји на судење и казнување.
Поврзано
уредиБелешки
уреди- Pubantz, Jerry; Moore Jr., John Allphin (2008), „Moscow Conference of Foreign Ministers“, Encyclopedia of the United Nations, Modern World History (Second. изд.), New York: Facts On File, Посетено на 29 January 2010
Наводи
уредиДополнителна литература
уреди- Reston, James B (7 November 1943), „London Hopes For a Peace Based on realities“, New York Times, ProQuest Historical Newspapers
- „Texts of Three-Power Conference Documents“, New York Times, ProQuest Historical Newspapers, 2 November 1943