Лазар Комарчиќ (9 јануари 1839 – 9 јануари 1909 година) бил српски пионер на научно-фантастичен писател кој денес има големо влијание врз книжевната авангарда и на надреализмот. Тој беше романописец, драматург и најпознат по неговото длабоко влијание врз она што подоцна ќе стане литературен жанр на научна фантастика и криминалистички романи.[1] Тој беше најчитаниот автор во втората половина на деветнаесеттиот и крајот на векот, според литературниот критичар Јован Скерлиќ.[2] За жал, пишувањето на научна фантастика и криминалистички роман на почетокот на 20 век не се сметаше за книжевна потрага и како што минуваше времето тој беше заборавен до 1970-тите кога неговите дела беа оживеани. Тој беше современик на Жил Верн, Камил Фламарион и Х.Г. Велс.

Биографија

уреди

Лазар Комарчиќ е роден во малото село Комартица, во близина на градот Пљевља, Црна Гора (тогаш дел од Отоманската империја), на деветти јануари 1839 година, во семејството на Миленко и Спасенија Коморица од Горња Маоча во североисточна Босна. Турците го убиле вујкото на Лазар, а Миленко (таткото на Лазар) се одмаздил. Бил фатен и затворен во Пљевља. Откако Миленко избегал, ги зел сопругата и децата и се преселил со роднините во Ваљево. Во тоа време семејството го сменило презимето во Комарчиќ. Во Ваљево Лазар тргнал на училиште, но неговите родители набрзо починале. Се преселил во Белград каде што студирал на Универзитетот во Белград.

Дефинитивен инцидент во животот на Комарчиќ беше турското бомбардирање на Белград во 1862 година, кое го остави без три прсти. Инцидентот избувна кај Чукур чешма кога тинејџерот Саво Петковиќ, кој се обидуваше да дојде до вода кај фонтаната, беше застрелан и убиен од турски војник што ги разбесни граѓаните на Белград и избувна во голем конфликт меѓу Србите и Турците. окупаторските сили. Белград потоа беше бомбардиран од Калемегдан. За време на тоа бомбардирање на турската артилерија од тврдината Калимегдан, Комарчиќ на дваесет и три години се задржал заедно со останатите српски востаници. Во негова близина експлодирала турска граната поради што изгубил три прста од десната рака. Она што стана познато како конфликтот со фонтаната Чукур предизвика интервенција на европските сили и Турците набрзо беа протерани од Белград.

Откако ја добил таа рана, Комарчиќ решил да се занимава со настава и оттогаш па наваму пишувањето го направил негова главна работа.

За да и помогне на својата сестра, тој отишол во Црна Бара да ја купи и преземе нејзината работа. По три-четири години како кафанџија, тој се вратил во Белград и ја започнал својата литературна кариера со написи во локалното списание „Србија“. Пишуваше и за „Збор“. Осум негови романи беа објавени во време кога Жил Верн, Камил Фламарион и Х.Г. Велс самостојно работеа на истиот жанр. Неговиот најпопуларен роман „Једна угашена звезда“ (Една згасната ѕвезда) е под силно влијание на спиритизмот. Комарчиќ, како и повеќето писатели од неговата генерација, бил под влијание на Руфина Ноегерат (1821-1908), познатата финска спиритистка која во нејзино време била позната како „ Боне Маман“.

Пред војната во 1876 година, Комарчиќ зазема водечко место меѓу најрадикалните српски политичари како противник на „опортунистите“ кои ја продолжија политиката на Светозар Марковиќ. Во 1875 година станал уредник на „Збор“ и работел со различен успех за да се изврши ревизија на казните донесени на т.н. социјалисти.

Описните моќи на Комарчиќ беа од највисок ред, а неговиот стил, чист од сите наклонетости и украси, е со единствена сила и еластичност. Со сите негови ограничувања, тој беше оригинален генијалец каков што Србија произведе на крајот на векот.[3]

Починал во Белград на деветти јануари 1909 година.

Работи

уреди
 
Наслов од предците и потомците на Комарчиќ

Позицијата на Лазар Комарчиќ во српската литература е единствена. Немаше ништо слично на неговиот тип на роман пред неговото време. Комарчиќ го напишал првиот модерен српски научно-фантастичен роман „ Једна угашена звезда “ во 1902 година,[4] и во соработка со Драгутин Илиќ, драмата со наслов „ Милион години од сега, 1888 година). Интересно е што првата научно-фантастична драма на оваа планета била изведена во Белград и објавена во списанието Коло во 1889 година. И романот и драмата сега се сметаат за основа на српската научно-фантастична литература, со окултни влијанија.[5] Исто така, Комарчиќ напиша такви популарни романи како што се:

  • Драгоцена огрлица “ (Скап ѓердан) во 1880 г.
  • Два Аманета “ во 1893 година,[6]
  • Просиоци “ (Бегерс, 1905),[7]
  • Мученици за слобода “,[8]
  • Преци и потомци: Историските слики и пошта дана Србија “ (1905)
  • Бездушници “ (Бездушни луѓе, роман).[9]

Наследство

уреди

Неговиот придонес во жанрот како писател, заедно со романописците Жил Верн и Х.Г. Велс, тој е една личност во Србија која понекогаш се нарекува „Татко на научната фантастика“. Во негова чест, се доделуваат награди на авторите на најдоброто научно фантастичко дело на „Друштвото љубителна фанатска „Лазар Комарчиќ“. Овој белградски научно-фантастичен фан клуб „Лазар Комарчиќ“ и денеска продолжува да го одржува своето име.[10]

Наводи

уреди
  1. „Lazar Komarčić, srpski sf pisac“. static.astronomija.org.rs. Посетено на 2019-09-07.
  2. Études balkaniques (француски). Édition de lA̕cadémie bulgare des sciences. 1996.
  3. „Lazar Komarčić: zaboravljeni srpski Žil Vern“. iSerbia (српски). 2018-10-24. Посетено на 2019-09-07.
  4. Komarčić, Lazar (2006). Jedna ugašena zvezda: Ilustrovani roman. ISBN 9788690955701.
  5. Bogdan, Henrik; Djurdjevic, Gordan (2014-09-11). Occultism in a Global Perspective (англиски). Routledge. ISBN 9781317544470.
  6. Komarčić, Lazar (1970). Odabrana dela: Dva amaneta (српски). Opštinska zajednica obrazovanja.
  7. Komarčić, Lazar (1893). Jedan razoren um (англиски). D. Dimitrijević.
  8. Komarčić, Lazar (1970). Odabrana dela: Mučenici za slobodu (српски). Opštinska zajednica obrazovanja.
  9. Komarčić, Lazar (1970). Odabrana dela: Bezdušnici (српски). Opštinska zajednica obrazovanja.
  10. Ashley, Michael; Ashley, Mike (2016). Science Fiction Rebels: The Story of the Science-fiction Magazines from 1981 to 1990 (англиски). Oxford University Press. ISBN 9781781382608.