Семрежен слој

	Петте нивоа на TCP/IP моделот
	5. Применето ниво (Application layer)
	DHCP • FTP • IMAP4 • POP3 • SIP • SMTP • SSH • BGP • …
	4. Преносно ниво
	UDP • TCP • DCCP • SCTP • RSVP • ECN
	3. Мрежно ниво
	IP (IPv4 • IPv6) • ICMP • IGMP • RSVP • IPsec
	2. Податочно ниво
	ATM • DTM • Ethernet • FDDI • Frame Relay • GPRS • PPP • ARP • RARP • L2TP • PPTP
	1. Физичко ниво
	Етернет • ISDN • Модеми • PLC • SONET/SDH • G.709 • Wi-Fi • …
	Кутијава: преглед; разговор; уреди;

Мрежното ниво или IP ниво е група од меѓумрежни методи, протоколи и спецификации во TCP/IP што се користат за транспот на датаграми низ мрежата, ако е потребно, до дестинацискиот домаќин специфизиран со IP-адреса која е дефинирана за оваа намена од Интернет Протоколот. Името на интернет нивото произлегува од неговата функција на формирање мрежа, или меѓумрежување, што е концептот на поврзување на повеќемрежи една со друга преку порти. Протоколите од IP нивото користат IP-засновани пакети. IP нивото не ги вклучува протоколите што ја дефинираат комуникацијата помеѓу локални (on-link) мрежни точки, тие протоколи припаѓаат на нивото на податочна врска. Важен аспект на IP нивото е принципот на робустност: “Биди отворен во тоа што го прифаќаш, и конзервативен во тоа што го праќаш” (RFC 1122).

Цел

IP нивото има три (3) основни функции:

1) За излезни пакети, избери го следниот скок (поточно gateway кон домаќин) и прати го пакетот до тој домаќин со предавање на соодветната имплементација на ниво за податочна врска

2) За дојдовни пакети, фати си и препрати ги до соодветниот протокол од транспортно ниво

3) Како додаток, овозможува детекција на грешки, и способност за дијагноза

Во IPv4, за време да операциите на праќање и примање, IP е способен за автоматска или намерна фрагментација и дефрагментација на пакети, заснована, пример, на MTU на поврзувачкте елементи. Оваа функционалнот е изоставена во IPv6 бидејќи крајните комуникациски точки, домаќините, сега мораат да извршат MTU откривање на пат и да се осигураат дека трасмисиите „крај со крај“ не го надминуваат познатиот максимум. Во текот на неговите операции, интернет слојот не е одговорен за интегритетот на трансмисиите. Тој нуди само услуга и ,,испорака по принципот на најдобро што е можно". Тоа значи дека мрежата не гарантира дека пакетите ќе пристигнат некорумпирани или во некој редослед. Ова беше важен принцип при дизајнот на интернетот, како и голема промена од претходните протоколи коишто беа дел од раниот ARPANET. Затоа што пренесувањето пакети низ различни мрежи е инхерентно неослонив процес којшто често не успева, товарот на сигурноста се стави врз крајните точки на комуникациската патека (домаќините), а не на мрежата. Ова е една од причините за отпорноста на интернетот од падови, како и неговата докажана размерливост. Стабилноста и доверливоста на мрежата е должноста на протоколите од повисоко ниво, како TCP во транспортниот слој. Во IPv4 (но не и во IPv6), хаш код се употребува за да се увериме дека информацијата која што пристигнува е точна. Сепак, IP не пробува да провери дали грешки се случиле во податоците во поединечните пакети.

Протоколи

На интернет нивото основен протокол е IP (Internet Protocol). Други протоколи се ICMP и IGMP. Internet Control Message Protocol (ICMP) се користи за тестирање на мрежата, обезбедува пораки за дијагностика и грешки. ICMP "echo" пораките се користат од PING апликацијата за проверка на оддалечените уреди. Internet Group Management Protocol (IGMP) се користи кај мултикаст испраќања на UDP пакети до повеќе компјутери. Routing Information Protocol (RIP) работи со насочувачите за откривање на патеките помеѓу мрежите. RIP избира патеки според бројот на хоповите. Open Shortest Path First (OSPF) исто како RIP, овозможува на насочувачите да ги изградат табелите за насочување. OSPF избира рути според повеќе одлики на врските помеѓу мрежите како опсегот и доцнењето и е погоден за поголеми мрежи. Address Resolution Protocol (ARP) се користи за откривање на локалната (MAC) адреса на станицата на мрежата ако е позната нејзината IP-адреса.

Сигурност

Еден од примарните протоколи на интернетот се нарекува IP, односно Интернет протокол. Тој се имплементира во две верзии: IPv4 и IPv6. Протоколот за интернет-контролни пораки (ICMP) примарно се употребува за дијагностицирање на грешки. Постојат многу различни имплементации на IP протоколите.Протоколот за меџамент на интернет групи (IGMP) се користи од IPv4 домаќини и соседни мултикаст насолувачи за да воспостави мултикастни членства во групи.

Наводи

RFC 1122, Requirements for Internet Hosts—Communication Layers, IETF, R. Braden (Editor), October 1989
RFC 1123, Requirements for Internet Hosts—Application and Support, IETF, R. Braden (Editor), October 1989
RFC 791, Internet Protocol (IP), J. Postel, September 1981
RFC 792, Internet Control Message Protocol (ICMP), J. Postel, September 1981
RFC 950, Internet Standard Subnetting Procedure, J. Mogul and J. Postel, August 1985
RFC 1112, Host Extensions for IP Multicasting, S. Deering, August 1989
RFC 879, The TCP Maximum Segment Size and Related Topics, J. Postel, November 1983
RFC 1108: Internet Protocol Security Options, B. Schofield, October 1989
RFC 815: IP Datagram Reassembly Algorithms, D. Clark, July 1982
RFC 816: Fault Isolation and Recovery, D. Clark, July 1982

Поврзано

Врска „крај со крај“