Индукција (логика)
Индукција[1][2] — логичен метод, т.е. еден вид индиректен заклучок каде се тргнува од индивидуалното кон општото.
Тоа значи дека она што е точно за секој поединечен случај на еден вид важи и за целиот вид. Индуктивниот заклучок се дели на целосен и нецелосен. Ако во премисите (почетниот суд) се набројува секој поединечен случај и се заклучува за целиот вид, тогаш тоа е целосна индукција. Ако врз основа на неколку примери на еден вид се донесе заклучок за целиот вид, тогаш тоа е нецелосна индукција. Ако сите премиси се вистинити, тогаш во целосна индукција заклучокот е секако вистинит. Не можеме да го тврдиме ова за нецелосната индукција.
Поврзано
уредиНаводи
уредиЛитература
уреди- Herms, D. „Logical Basis of Hypothesis Testing in Scientific Research“ (PDF). Архивирано од изворникот (pdf) на 19. 03. 2009. Посетено на 10. 11. 2012. Проверете ги датумските вредности во:
|access-date=, |archive-date=(help) - Kemerling, G (27. 10. 2001.). „Causal Reasoning“. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help) - Holland, JH; Holyoak KJ; Nisbett RE; Thagard PR (1989). Induction: Processes of Inference, Learning, and Discovery. Cambridge, MA, USA: MIT Press. ISBN 978-0-262-58096-0.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link) CS1-одржување: ref=harv (link)
- Holyoak, K; Morrison R (2005). The Cambridge Handbook of Thinking and Reasoning. New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-82417-0.CS1-одржување: ref=harv (link)
Надворешни врски
уреди- Four Varieties of Inductive Argument from the Department of Philosophy, University of North Carolina at Greensboro.
- Properties of Inductive Reasoning, a psychological review by Evan Heit of the University of California, Merced.
- The Mind, Limber An article which employs the film The Big Lebowski to explain the value of inductive reasoning.