Ивабрадин
Ивабрадин е лек која делува на намалување на срцeвата фреквенција. Тој е инхибитор на If-каналот и доведува до намалување на пулсот без да влијае врз спроводниот систем на срцето, на мускулната јачина (инотропија) и крвниот притисок.
Ивабрадин се користи за третман на хронична стабилна ангина кај возрасни со синусен ритам (физиолошки срцев ритам), кај кои постои нетоларантност или контрандикација за лековите наречени бета-блокатори. Ивабрадин исто така се користи во комбинација со бета-блокатори кај возрасни пациенти чија состојба не е целосно контролирана со бета-блокатори и кои имаат брз пулс од повеќе од 60 отчукувања во минута. Во февруари 2012 година, ивабрадин доби одобрение и во третманот на хронична срцева слабост (види Области за примена).[1]
Области на примена уреди
Ивабрадин се користи за симптоматски третман на хронична стабилна ангина пекторис кај возрасни лица со коронарна артериска болест и нормален синусен ритам. Ивабрадин е индициран:
- кај возрасни кои се нетолерантни на бета-блокатори или каде што бета-блокаторите се контраиндицирани; или
- во комбинација со бета-блокатори кај пациенти несоодветно контролирани со оптимална доза на бета-блокатори.
Ивабрадин може да се смета како терапевтска опција кај NYHA класите II-IV на хронична срцева слабост со систолна дисфункција кај пациенти со синусен ритам со срцева фрекфенција ≥ 75 отчукувања во минута во комбинација со стандардна терапија вклучувајќи бета-блокатори, или кога бета -блокаторите се контраиндицирани или нетолерантни. Пациенти со хронична атријална фибрилација се исклучени од ова.[1]
Начин на дејствување уреди
Ивабрадин селективно и специфично ја инхибира If -јонската струја, која, како интринзичен пејсмејкер во срцето, ја контролира спонтаната дијастолна деполаризација во синусниот јазол и на тој начин го регулира срцевиот ритам. Срцевите ефекти се специфични за синусниот јазол и не влијаат на интраатријалната, атриовентрикуларната (PQ-време) или интравентрикуларната спроводливост, контрактилноста на миокардот (јачината на срцевиот мускул) или вентрикуларната реполаризација (QTc време). Хемодинамиката, а со тоа и крвниот притисок, исто така остануваат константни. Ивабрадин делува главно со намалување на отчукувањата на срцето за неколку отчукувања во минута. Ова ја намалува потребата на срцето за кислород, особено во ситуации каде што е веројатно да се појават напади на ангина пекторис. На овој начин, ивабрадин помага да се контролира и намали инциденцата на ангина пекторис.[1]
Несакани ефекти уреди
Најчеста несакана реакција на лекот кај 2 до 14,5 проценти од пациентите се дозно зависни и реверзибилни фосфени (перцепција на светлина во смисла на изолирано осветлувања во видното поле), кои исчезнуваат за време на (кај 77,5 проценти од пациентите) или после третман. Тие се предизвикани од конкурентна инхибиција на една варијанта на каналот I f во мрежницата (ретината). Се препорачува претпазливост кај пациенти со ретинитис пигментоза .[2][3]
Контраиндикации уреди
Ивабрадин не треба да се користи кај:[2]
- преосетливост на ивабрадин,
- срцев ритам во мирување под 60/мин пред третманот, синдром на болен синус, SA-блок или AV-блок од трет степен,
- зависност од пејсмејкер,
- акутен миокарден инфаркт, нестабилна ангина пекторис,
- пациенти со хипотензија под 90/50 mmHg, нестабилна или акутна срцева слабост и кардиоген шок,
- тешка црнодробна инсуфициенција,
- употреба на силни инхибитори на цитохром P450 3A4, како што се антимикотици од азолен тип ( кетоконазол, итраконазол), макролидни антибиотици (кларитромицин, еритромицин p.o., јосамицин, телитромицин), инхибитори на ХИВ протеаза (нелфинавир, ритонавир) и нефазодон,
- бременост и лактација (за време на доење).
Фармакокинетика уреди
По орална администрација, ивабрадин брзо и речиси целосно се апсорбира. Максималните нивоа во плазмата се постигнуваат по околу еден час на празен стомак. Биорасположивоста е околу 40 проценти (ефект на првиот премин, анг. first pass effect). Храната ја одложува апсорпцијата за околу еден час. Приближно 70 проценти од ивабрадин се врзува за плазмените белковини.[2]
Ивабрадин интензивно се метаболизира во црниот дроб и цревата преку цитохром P450 3A4 ( CYP3A4 ) и се разградува со ефективен полуживот од единаесет часа. Тој е слаб инхибитор на CYP3A4.
Наводи уреди
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Fachinformation Procoralan®: (PDF; 111 kB) auf Fachinfo-Service.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Zusammenfassung der Merkmale des Arzneimittels, Stand: Juli 2010 Архивирано на 19 мај 2012 г. (PDF; 130 kB) auf der Website der Europäischen Arzneimittelagentur.
- ↑ Summary of the European public assessment report (EPAR) for Procoralan Архивирано на 26 март 2011 г. Wissenschaftliche Diskussion des Zulassungsberichtes der Europäischen Arzneimittelagentur (engl.).