Замка за засилувач
Замката за засилување бил метод во молекуларната биологија. Конструкцијата на замката на засилувачот содржела транспонирачки елемент и известувачки ген. Првиот бил неопходен за (случајно) вметнување во геномот, вториот бил неопходен за идентификација на просторната регулација од засилувачот. Згора на ова, конструкцијата обично вклучувала генетски маркер, на пример, белиот ген кој произведувал црвени очи кај Drosophila или отпорност на ампицилин кај E. coli.
Најчести и основни стапици за засилување биле: P [lacZ] од бактеријата E. coli и P [GAL4] од квасецот. Постоел голем број на залихи на муви кои содржеле вметнувања на GAL4 и подеднакво голем број на резерви на мушички кои содржеле секвенца на ДНК на UAS проследена со ген од интерес, што дозволувала изразување на голем број гени со различни GAL4 „двигатели“. Наместо да се генерирале трансгенски муви со засилувачот поврзан директно со генот од интерес (што траел околу една година кога се започнувало без соодветната ДНК конструкција), една трансгенска мува едноставно се спојувала (вкрстувала) со друга трансгенска мува.[1][2][3]
Поврзано уреди
Наводи уреди
- ↑ Andrea Brand and Norbert Perrimon (1993). Targeted gene expression as a means of altering cell fates and generating dominant phenotypes. Development, 118, pp 401-415.
- ↑ D. J. Finnegan (1992). Transposable elements. Current Opinion in Genetics and Development, 2, pp 861-867.
- ↑ J. A. Fischer, E. Giniger, T. Maniatis and M. Ptashne (1988). GAL4 activates transcription in Drosophila. Nature, 332, pp 853-856.