Замка за засилувач
Замката за засилување е метод во молекуларната биологија. Конструкцијата на замката на засилувачот содржи транспонирачки елемент и известувачки ген. Првиот е неопходен за (случајно) вметнување во геномот, вториот е неопходен за идентификација на просторната регулација од засилувачот. Згора на ова, конструкцијата обично вклучува генетски маркер, на пример, белиот ген кој произведува црвени очи кај Drosophila или отпорност на ампицилин кај E. coli.
Најчести и основни стапици за засилување се: P [lacZ] од бактеријата E. coli и P [GAL4] од квасецот. Постои голем број на залихи на муви кои содржат вметнувања на GAL4 и подеднакво голем број на резерви на мушички кои содржат секвенца на ДНК на UAS проследена со ген од интерес, што дозволувала изразување на голем број гени со различни GAL4 „двигатели“. Наместо да се генерирале трансгенски муви со засилувачот поврзан директно со генот од интерес (што траел околу една година кога се започнувало без соодветната ДНК конструкција), една трансгенска мува едноставно се спојувала (вкрстувала) со друга трансгенска мува.[1][2][3]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Andrea Brand and Norbert Perrimon (1993). Targeted gene expression as a means of altering cell fates and generating dominant phenotypes. Development, 118, pp 401-415.
- ↑ D. J. Finnegan (1992). Transposable elements. Current Opinion in Genetics and Development, 2, pp 861-867.
- ↑ J. A. Fischer, E. Giniger, T. Maniatis and M. Ptashne (1988). GAL4 activates transcription in Drosophila. Nature, 332, pp 853-856.