Емеи Шан
Емеи Шан или Планина Емеи (кинески: 峨眉山; пинјин: Éméi shān) — планина висока 3.099 метри во провинцијата Сечуан, Кина, и е највисоката планина меѓу светите планини во Кина. Планината Емеи лежи на западниот раб на Сечуанската Котлина. Планините западно од неа се познати како Дашјанглинг.[2] Поголемиот дел од околните села е геолошки познат како пермска голема магматска покраина Емеишан, што настанала од вулканските ерупции на Емеишан Трапс за време на пермското раздобје.
| Планина Емеи | |
|---|---|
| Emei Shan | |
 | |
| Највисока точка | |
| Надм. вис. | 3099 м [1] |
| Истакнатост | 1069 м |
| Заведена како | Планини во Кина |
| Координати | 29°31′11″N 103°19′57″E / 29.51972° СГШ; 103.33250° ИГД |
| Друго име | Emei Shan |
| Географија | |
Планина Емеи на карта
| |
| Земја | Кина |
| Службен назив: Природно подрачје Планина Емеи, вклучително природното подрачје на Големиот Буда во Лешан | |
| Тип: | Мешан |
| Критериуми: | iv, vi, x |
| Прогласено: | 1996 (20. заседание) |
| Број | 779 |
| Region: | Азија-Тихоокеанија |
Административно, планината Емеи е во близина на истоимениот град на ниво на округ (градот Емеишан), кој тогаш е дел од местото Лешан на ниво на префектура. Во 1996 година, била впишана во Списокот на светско наследство на УНЕСКО.[3]
Значење за будизмот
уредиКинезите даруваат запалено сандалово дрво во близина на планината за да ги испратат своите „молитви до небесата“.[4]
Како света планина
уредиПланината Емеи е една од четирите свети будистички планини во Кина и традиционално се смета за бодиманда или место на просветлување на Бодисатва Самантабхадра. Самантабхадра е познат на мандарински како Pǔšián Púsà (普賢菩薩).
Извори од 16 и 17 век укажуваат на практикување на боречки вештини во манастирите на планината Емеи Шан,[5] што е најраното постоечко упатување на манастирот Шаолин како место на потекло на кинеските боречки вештини.[6]
Кинеските будистички аџии редовно одат на поклонение на планината.
Будистичка архитектура на Емеи
уредиОва е место на првиот будистички храм изграден во Кина во 1 век од нашата ера. На ова место има седумдесет и шест будистички манастири од династиите Минг и Чјинг, повеќето од нив во близина на врвот на планината. Манастирите покажуваат приспособлив архитектонски стил што се сообразува на крајоликот. Некои, како што се салите Баогуоси, се изградени на тераси на различни нивоа, додека други, вклучувајќи ги и структурите на Леијинси, се на подигнати потпори. Овде, фиксните нацрти на будистичките манастири од претходните раздобја биле изменети или игнорирани за целосно искористување на природниот предел. Градбите на Чјингчјинг се распоредени во неправилна парцела на тесно парче земја помеѓу реката Црн Змеј и реката Бел Змеј. Локацијата, голема и кривулеста пешачка патека, е долга 50 километри и потребни се неколку дена пешачење.[7]
Жичарниците го олеснуваат искачувањето до двата храма во Џјиндинг (3077 м), на еден час пешачење од врвот на планината.[8][9]
Клима
уредиНа врвот на планината Емеи, преовладува алпска субарктичка клима (Köppen Dwc), со долги, студени (но не толку тешки) зими и кратки, студени лета. Месечната просечна 24-часовна температура се движи од -5,7 °C во јануари до 11,6 °C во јули, а годишната средна температура е 3,07 °C. Врнежите се чести во текот на целата година (се јавуваат во повеќе од 250 дена), но поради влијанието на монсуните, врнежите се особено обилни во лето и повеќе од 70 % од количината годишните врнежи е во раздобјето од јуни до септември.
Автохтони животни
уредиПосетителите на планината Емеи веројатно ќе видат десетици тибетски , кои често може да се видат како земаат храна од туристите. Месните трговци продаваат ореви за туристите за да ги хранат мајмуните. Други истакнати животни ги вклучуваат жабите Rana adenopleura, Vibrissaphora liui и дождовниот црв Pheretima praepinguis .
Растителен свет
уредиПланината Емеи е позната по својот висок степен на ендемизам, а од оваа планина се опишани околу 200 растителни видови во различни растителни семејства.
Редок вид на ела ендемична на оваа планина е Abies Fabri .
Галерија
уреди-
Ванфодинг -
Храмот на Златниот Врв -
Огромен кип на Самантабхадра на врвот на планината Емеи -
Будистички храм на планината Емеи -
Дрвен мост над потокот Кристал, западни падини -
Макаки, автохтони во областа -
Изгрејсонце над планината Емеи -
Павилјонот Гуангфу со својот врв е видлив во заднина -
Кипови на слонови на карпите што водат до статуата на Самантабхадра -
Мајмуни од планината Емеи -
Планината Емеи и езерото Ешју
Наводи
уреди- ↑ „Топографска карта на Emei“. opentopomap.org. Посетено на 2023-05-11.
- ↑ E.g., 实用中国地图集 (Shiyong Zhongguo Dituji, "Practical Atlas of China"), 2008, ISBN 978-7-5031-4772-2; map of Sichuan on pp. 142–143
- ↑ „Mount Emei Scenic Area, including Leshan Giant Buddha Scenic Area“. UNESCO. Посетено на 2007-09-06.
- ↑ Cohen, David, уред. (1989). A Day in the Life of China. San Francisco: Collins. стр. 108, 150. ISBN 978-0-00-215321-8.
- ↑ Zhāng Kǒngzhāo 張孔昭 (1784). Boxing Classic: Essential Boxing Methods 拳經拳法備要 Quánjīng Quánfǎ Bèiyào (кинески).
- ↑ Henning, Stanley E. (Fall 1999). „Academia Encounters the Chinese Martial Arts“. China Review International. 6 (2): 319–332. doi:10.1353/cri.1999.0020. ISSN 1069-5834..
- ↑ Dazhang, Sun (2002). Chinese Architecture -- The Qing Dynasty (English. изд.). Yale University Press. стр. 328–329. ISBN 0-300-09559-7.
- ↑ Hayes, Holly (2009) Emei Shan, Sacred Destinations. Updated 24 July 2009.
- ↑ Gluckman, Ron (2002). Getting to the Top, Silk Road, December 2002. Hong Kong; Dragon Airlines.
