Екатерина Каравелова

Екатерина Каравелова (бугарски: Екатерина Каравелова), (21 октомври 1860 во Русе – 1 април 1947 во Софија) — бугарска просветителка, преведувачка, публицистка, правосудна и активистка за правата на жените. Таа била основач на културната женска организација Маика и нејзин претседател од 1899 до 1929 година, потпретседател на Бугарската женска унија во 1915-1925 година, претседател на бугарскиот огранок на Женската меѓународна лига за мир и слобода во 1925 година, ко-основач на Бугарско-романското друштво во 1932 година и соосновач на Друштвото на бугарските писатели и негов претседател во 1935 година.

Екатерина Каравелова

Активна како учителка, рано била активна во дебатата за образованието на жените и статусот на наставничките. Во 1901 година, таа била ко-основач на Бугарската женска унија заедно со Вела Благоева, Кина Конова, Ана Карима и Јулија Малинова. Организацијата била чадор организација на 27 локални женски организации кои биле основани во Бугарија од 1878 година. Таа била основана како одговор на ограничувањата на образованието на жените и пристапот до универзитетски студии во 1890-тите, со цел да се продолжи интелектуалниот развој на жените и учество на студии, организирала национални конгреси и го користела весникот Женски глас како свој орган. Екатерина Каравелова била бугарски делегат на повеќе меѓународни конференции. Во 1935 година таа се спротивставила на смртната казна на политичките затвореници во Бугарија, а во 1938 година служела во комисија која се спротивставила на затворањето на бугарските училишта во Романија.

Точката Каравелова на Антарктикот е именувана по нејзе.