Дурендал
Дурендал или Дурандал — меч на Роланд, легендарен паладин во француската херојска литература. Се верува дека мечот исто така му припаѓал на Карло Велики во неговата младост, а преку рацете на Сарацените подоцна му припаднал на Роланд.
-p140.png)
Постојат различни толкувања за потеклото на мечот. Некои дела од Каролиншкиот циклус укажуваат дека мечот бил искован од страна на Велунд, кој обично се наведува како изработувач на оружје во витешките романи.[1]
Потекло на поимот
уредиИмето на мечот потекнува или од француската придавка dur со значење „тврд“ или од глаголот durer со значење „да се биде издржлив, отпорен“.[2]
Својства
уредиСо мечот можеле да се пресечат џиновски парчиња камен со еден замав и истиот се смета дека бил неуништлив.[3]
Локална традиција
уреди
Традицијата вели дека, кога Роланд направил огромен рез во карпите со еден замав, со тоа бил создаден Роландовиот премин на Пиринеите.[4]
Според легенда во Рокамадур, вистинскиот меч Дурендал бил оставен во тамошната црквата посветена на Богородица Марија, но бил украден од страна на англискиот крал Хенри IIво 1183 година.[5]
Согласно локалниот фолклор се смета дека Дурендал сè уште постои и истиот е вметнат во карпест ѕид во Рокамадур. Според оваа верзија, монаси од Рокамадур од XII век тврделе дека Роланд го фрлил мечот наместо да го крие под себе и со тоа создал пукнатина во ѕидот. Меѓутоа, локалната туристичка служба за овој меч вели дека претставува верна копија на Дурендал.[6]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Numismatic and Antiquarian Society of Philadelphia (1902). Proceedings of the Numismatic and Antiquarian Society of Philadelphia. Philadelphia: Numismatic and Antiquarian Society of Philadelphia. стр. 65.
- ↑ Белешка во „Песната за Роланд“ Архивирано на 30 ноември 2007 г. (руски)
- ↑ Cox, George W.; Jones, Eustance Hinton (1871). Popular Romances of the Middle Ages. London: Longmans, Green, and Co. стр. 339–340. Посетено на 24 ноември 2019.
- ↑ Walsh, William Shepard (1914). Heroes and Heroines of Fiction. London: J. B. Lippincott Co. стр. 264.
- ↑ de Veyrières, Louis (1892), „L'épée de Roland à Roc-Amadour“, Bulletin de la Société scientifique, historique et archéologique de la Corrèze, 14: 139–143
- ↑ Caro, Ina (1996). The Road From the Past: Traveling Through History in France. San Diego: Harcourt Brace & Co. стр. 106–107. ISBN 0-15-600363-5.
Литература
уреди- Moncrieff, Charles Scott (tr.) (1920). The Song of Roland: Done Into English, in the Original Measure. Dutton.
- Paris, Gaston, ed. (1875), "Mainet, fragments d'une chanson de geste du XIIe siècle", Romania.
- Brandin, Louis, ed. (1919), La Chanson d'Aspremont: chanson de geste du XII ̇siècle: Text du manuscrit de Wollaton Hall, 1, Paris: Honoré Champion; volume 2 (1921).
- Newth, Michael A. (tr. & ed.) (1989), The Song of Aspremont (La Chanson d'Aspremont, New York: Garland
- Morgan, Leslie Zarker, ed. (2009). La Geste francor: edition of the Chansons de geste of MS. Marc. Fr. XIII, Arizona Center for Medieval and Renaissance Studies.
- Andrea da Barberino (1951). Boni, Marco (ed.), Aspramonte, romanzo cavalleresco inedito; Ed. critica con glossario, Bologna: Antiquaria Palmaverde.
- Andrea da Barberino (1957), Mattaini, Adelaide (ed.), Romanzi dei Reali di Francia, Rizzoli.
- Matteo Boiardo (2004), Ross, Charles Stanley (ed.), Orlando Inammorato: Orlando in Love, Parlor Press LLC. ISBN 1932559019.