Дик Дејл
Ричард Ентони Монсур (англ. Richard Anthony Monsour; 4 мај 1937 - 16 март 2019 година), професионално познат како Дик Дејл (англ. Dick Dale) бил американски рок-гитарист. Тој бил основоположник на сурф-музиката преку експериментирање со реверб (ехо).[1] Дејл бил познат како „Крал на сурф-гитарата“, како што и бил наречен неговиот втор студиски албум.
| Дик Дејл | |
|---|---|
 Дејл во 2013 | |
| Животописни податоци | |
| Родено име | Ричард Ентони Монсур |
| Познат(а) и како | Крал на сурф-гитарата |
| Роден(а) | 4 мај 1937 Бостон, Масачусетс, САД |
| Починал(а) | 16 март 2019 (возр. 81) Лома Линда, Калифорнија, САД |
| Жанрови |
|
| Занимања | Музичар |
| Инструменти | Гитара |
| Период на активност | 1955–2019 |
| Издавачи | Capitol, GNP Crescendo Records, Deltone |
| Соработници | Del-Tones |
Дејл бил еден од највлијателните гитаристи на сите времиња, а особено на почетокот од 1960-тите.[2] Многу истакнати сурф-групи, како: The Beach Boys, Jan and Dean и The Trashmen, биле под влијание на музиката на Дејл и честопати во нивните албуми вклучувале снимки од песните на Дејл.[3] Неговиот стил и музика влијаеле на гитаристи како: Џими Хендрикс, Пит Таунсенд, Еди Ван Хејлен и Брајан Меј.[3][4]
Него му се припишува заслугата за популаризацијата на тремолото за електрична гитара, техника која денес често се користи во многу музички жанрови (како екстремен метал, џез-фузија, итн.).[5] На неговата техника на брзо еднонотно стакато никој не можел да ѝ парира сè додека гитаристи како Еди Ван Хејлен не се појавиле на музичката сцена.[6]
Тој се смета за еден од татковците на хеви-металот поради поместувањето на границите на засилувањето.[7] Во соработка со Лео Фендер, Дејл, исто така, ги поместил границите на технологијата за електронско засилување, со што помогнал да се развие нова опрема способна да создаде длабоки и дотогаш нечуени звуци, а меѓу нив бил и првиот гитарски засилувач од 100 вати.[8] Дејл, исто така, бил пионер во употребата на преносни ефекти на реверб.[9]
По употребата на неговата композиција „Misirlou“ од Квентин Тарантино во филмот Евтини приказни, Дик Дејл се вратил на музиката и оттогаш објавил четири албуми и бил на светски турнеи. Тој бил номиниран за Греми во категоријата „Најдобра рок инструментална изведба“ за песната „Pipeline“ во соработка со Стиви Реј Вон.[10] Дик Дејл се наоѓа на 31-во место на списокот од „100 најдобри гитаристи на сите времиња“ објавен од Ролинг Стоун во 2003 година и на 74-то место на новиот список објавен во 2011 година.[11]
Дискографија
уредиСтудиски албуми
уредиКако Dick Dale & His Del-Tones
уреди- Surfers' Choice (Deltone, 1962; Capitol, 1963; Sundazed, 2006)
- King of the Surf Guitar (Capitol, 1963; Sundazed, 2007)
- Checkered Flag (Capitol, 1963; Sundazed, 2007)
- Mr. Eliminator (Capitol, 1964; Sundazed, 2007)
- Summer Surf (Capitol, 1964; Sundazed, 2007)
Како Дик Дејл
уреди- Tribal Thunder (Hightone, 1993)
- Unknown Territory (Hightone, 1994)
- Calling Up Spirits (Beggars Banquet, 1996)
- Spacial Disorientation (Dick Dale/The Music Force, 2001)[12]
Саундтрак-албуми
уредиНаводи
уреди- ↑ Buckley, Peter (2003). The Rough Guide to Rock. Rough Guides. стр. 263. ISBN 9781843531050. Архивирано од изворникот на July 7, 2023. Посетено на October 2, 2020.
- ↑ „Remembering Dick Dale: Get Soaked With These 7 Surf-Rock Classics“. Grammy.com. Архивирано од изворникот на January 24, 2022. Посетено на July 22, 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Празен навод (help)
- ↑ Crowther, Linnea (March 18, 2019). „Dick Dale (1937–2019), "King of the Surf Guitar"“. Legacy. Архивирано од изворникот на October 13, 2022. Посетено на July 22, 2020.
- ↑ „How to Melt Faces by Combining Tremolo Picking and Tapping“. Guitarworld.com. 2017. Архивирано од изворникот на January 24, 2022. Посетено на July 22, 2020.
- ↑ Huey, Steve. „Dick Dale Biography“. Allmusic.com. Архивирано од изворникот на July 9, 2023. Посетено на November 18, 2017.
- ↑ Duffy, Mike. „The Father of Surf: 7 Essential Dick Dale Facts. How this SoCal legend pioneered surf music, Fender amplifiers and heavy metal“. Fender.com. Архивирано од изворникот на January 26, 2023. Посетено на July 22, 2020.
- ↑ History Архивирано на {{{2}}}., Dick Dale official website
- ↑ Dregni, Michael (2003). Loudness is next to godliness from This Old Guitar: Making Music and Memories from Country to Jazz, Blues to Rock. MBI Publishing Company LLC. стр. 109. ISBN 9781610605496. Архивирано од изворникот на February 24, 2024. Посетено на October 2, 2020.
- ↑ „Dick Dale“. GRAMMY.com (англиски). 2019-11-19. Архивирано од изворникот на September 20, 2021. Посетено на 2021-09-19.
- ↑ Празен навод (help)
- ↑ „Dick Dale discography“. AllMusic. Архивирано од изворникот на July 9, 2023. Посетено на March 19, 2019.
- ↑ „Pulp Fiction soundtrack - credits“. AllMusic. Архивирано од изворникот на July 15, 2023. Посетено на March 19, 2019.
- ↑ „Rocket Jockey Review“. GameSpot (англиски). Архивирано од изворникот на July 15, 2023. Посетено на 2020-10-01.