Делтата Ориноко е огромна речна делта на реката Ориноко, сместена во источна Венецуела.

Делта Ориноко
Делта дел Ориноко
Зајдисонце на Делта Ориноко
Географска карта на природниот регион Делта Ориноко.
МестоДелта Амакуро, Монагас & Сукре, Венецуела
Координати9°N 61°W / 9° СГШ; 61° ЗГД / 9; -61
Дел одслив на Ориноко
Површина43,646 km2 (16,852 ми)

Локација

уреди

Делтата Ориноко е еден од осумте природни региони на Венецуела. Ја опфаќа целата држава Делта Амакуро и неколку квадратни километри од државата Монагас и државата Сукре, сочинувајќи ги сите устија на Ориноко. Поделен е на два дела: главен, на најсеверниот дел од системот, сместен помеѓу Кано Манамо и левиот брег на Кано Арагуао, каде што се основани мнозинството села, вклучувајќи ја и главниот град на државата Тукупита, и секундарното, помеѓу десниот брег на Кано Арагуао и Рио Гранде.

Народот Варао живее во регионот.

Хидрологија

уреди

Делтата е во облик на вентилатор, формирана од реката Ориноко додека се разделува на бројни дистрибутери, наречени кањос, кои навиваат низ делтата на патот кон морето. Главниот дистрибутер е наречен Рио Гранде, кој се испразнува на југ-југоисток преку јужниот дел на делтата, а вториот голем дистрибутер е Кано Манамо, кој тече кон север по западниот раб на делтата. Површината на овој регион е приближно 43.646 км2. Делтата Ориноко се одликува со тоа што не е центрична, нема лагуна и е океанска, нешто слична на делтата на реката Нигер. Секојдневните плими и осеки ја носат морската вода нагоре во „кањос“, предизвикувајќи „макарео“ или порока и го менуваат правецот на проток на вода, барем на површината.

Животна средина

уреди

Преовладувачката вегетација е во екорегионот на мочуришните шуми Делта Ориноко. [1] По должината на крајбрежјето и речните маргини има делови од мангрови Амазон-Ориноко-Јужна Кариба, поточно екорегионот мангрови на Гвајана. [2] [3] На запад, и поблиску до крајбрежјето, има закрпи на екорегионот на мочуриштата Ориноко. [4]

Наводи

уреди
  1. Schipper.
  2. Amazon-Orinoco ... Myers.
  3. Tognetti, Burdette & Schipper.
  4. WildFinder – WWF.

Надворешни врски

уреди