Данило Љуботин
Данило Љуботина (Српско Поље, околу 1660 - 1739) бил српски православен епископ на горникарловачки од 1713 година до 1739 година,[1] со архиепископско место, првично во Манастир Гомирје, а потоа и во Плашки.[2]
Потекло и рани години уреди
Семејството на Данило Љуботин потекнувало од Херцеговина, од каде што неговите предци се преселиле во хабсбуршките области во регионот на Карловац . Данило е роден во селото Брлога.[3] Своите завети ги примил во тогаш најзападниот српски православен манастир Гомирје, а подоцна станал игумен на овој манастир. Тој бил еден од главните соработници на епископот Атанасиј Љубојевиќ, со кого учествувал во работата на познатиот Крушедолски парламент (1708). На овој собор се бранело црковното и националното единство на православните Срби во Хабсбуршките земји. Бидејќи царот Јосиф I ја признал епархиската јурисдикција на епископот Атанасиј само во областите Зринопоље, Лика и Крбава, по смртта на епископот (1712 г.) бил доведен во прашање опстанокот на една епархија за целата област на Горна Краина.[4] Љуботин извесно време бил намесник на митрополитот Подгорички Софрони.
Епископска служба уреди
На Црковно-народниот собор одржан во 1713 г. во Сремски Карловци е донесена одлука споменатата област да се подели на две посебни епархии: Горна Карловачка за предвоениот простор на Карловачкиот генералат околу манастирот Гомирје и Костајничка, во кој влегувале Зринопоље, Лика и Крбава. За епископ Горни Карловачки е избран Данило Љуботин, а за Костајнички Дионисија Угарковиќ. И двајцата го добиле кралското уверение во текот на истата година.[4]
Како епископ, Данило Љуботин првично претојувал во манастирот Гомирје, а потоа го уредил новиот центар на епархиската управа во Плашки (1721). Стекнал големи заслуги за организацијата на епархијата и одбраната на православието од нападите на римокатоличките епископи и нивните гркокатолички штитеници. Епископот Данило ја добил дополнителната должност во 1737 година, по смртта на епископот Коштајнички Стефан Љубибратиќ, кога му била доверена привремената управа во испразнетата Коштајничка епархија.[1] Должностите на епископот и администратор на Костајница ги извршувал до својата смрт, на 29 јануари 1739 година. Ова го означило почетокот на петгодишниот период на големи превирања на просторот на овие епархии, кој бил цел на државните власти и разни противници на православната вера. Со упорната борба на српскиот народ и хиерархија била одбранета Горнокарловачката епархија, а нередовната состојба завршила со доаѓањето на Павле Ненадовиќ за нов епископ (1744).[4]
Наводи уреди
- ↑ 1,0 1,1 Радека 1975.
- ↑ Вуковић 1996.
- ↑ Радослав Лопашић: "Карловац", Загреб 1879.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Грбић 1891.
