Гуарин

Гуарин (починал на 21 јануари 1137) бил капелан и канцелар на Роже II од Сицилија од околу 1130 година до неговата смрт, во текот на првата деценија на норманското кралство Сицилија. Според Александар Телезески, современиот хроничар, тој бил „ерудит... и најпретпазлив во преговорите... свештеник добро упатен во буквите, вешт во работите од светот и поседувал жилав и претпазлив ум“.

Гуарин бил Норманец од Франција кој пристигнал во Италија не многу пред Роџер да биде крунисан за крал во 1130 година. Прво се појавил како канцелариус (канцелар) во диплома од 1130 година, а потоа се појавил во диплома од август 1132 година како магистер канцелариус (магистер канцелар). Кога започнало неговото правилно канцеларство, тоа било оспорено.

Во зимата 1134 – 1135 година, Гуарин и емирот Јован биле испратени на чело на војската во Тера ди Лаворо против бунтовничкото трио Роберт II од Капуа, Сергиј VII од Неапол и Ранулф II од Алифе. Бунтовниците ја зазеле Аверса, која двајцата генерали се обиделе да ја вратат. Гуарин ја бранел и ја зајакнал Капуа од секој можен напад. По доаѓањето на Роџер II на сцената, востанието набрзо пропаднало и Гуарин ги зел Алифе и Рависканина без противење. Гуарин се приклучил на опсадата на Неапол што тогаш била во тек.

Откако ја презел контролата врз Капуа за кралот, бил назначен за администратор на истоименото Кнежевство Капуа кога кралот го направи својот син Алфонсо принц таа година (1135). Следните две години Гуарин управувал со Капуа заедно со младиот принц.

Кога, кон крајот на летото 1136 година, императорот Лотар II водел голема војска надолу по полуостровот, Гуарин повторно бил испратен да подготви одбрана и да ја принуди соработката од игуменот Сениоректус и монасите од Монтекасино. На 5 јануари 1137 година, Гуарин побарал нивна помош и кога бил одбиен го опколил манастирот во обид да го заземе неговото богатство и неговите ѕидини (да се користи како тврдина против војската на Хенри X од Баварија). Тој се разболел за време на опсадата и умрел во Салерно на 21 јануари. Chronica monasterii Casinensis ја навел неговата смрт како доказ за божествената правда.

Гуарин бил наследен во неговата канцеларија накратко од неговиот поручник, Џоселин. Како главен свештеник бил наследен од Томас Брун и како канцелар од Роберт од Селби, двајцата Англичани.

Извори

• Каравале, Марио (ед). Dizionario Biografico degli Italiani: LX Grosso – Guglielmo da Forlì . Рим, 2003 година.
• Метју, Доналд. Норманското Кралство Сицилија . Cambridge University Press : 1992 година.
• Хоубен, Хуберт. Роџер II од Сицилија: Владетел меѓу Истокот и Западот . Транс. Г.А. Лоуд и Дајан Милбурн. Cambridge University Press : 2002 година.
• Кертис, Едмунд. Роџер од Сицилија и Норманите во Долна Италија 1016 – 1154 година . Синовите на ГП Путнам: Њујорк, 1912 година.
• Александар Телесески, преведен од Г.А. Лоуд. Делата направени од Роџер од Сицилија . Вовед Архивирано на 28 јули 2010 г. и книги еден Архивирано на 16 март 2007 г., два Архивирано на 9 април 2008 г., три Архивирано на 16 март 2007 г. и четири Архивирано на 8 август 2004 г.