Вија Попилија
Виа Попилија е името на двe различни антички римски патишта започнати во конзулството на Публиус Пополиус Лаенас . Едниот бил во јужна Италија, а другиот во североисточна Италија.
Пат во јужна Италија уреди
Патот во јужна Италија минуваше од Виа Апија кај Капуа до Региум на Месинскиот теснец . Археолошкото откритие на дел од неговиот итинерариум на врежан на камен (Таблетата Пола) го донесе поцелосно во светлината на историјата.[1] Истрчал растојание од 321 милјаs (517 kм) низ јужна Кампанија и Калабрија, низ внатрешноста на земјата, не покрај брегот.[2]
По должината на патот имало остатоци од најмалку еден римски мост, Понте сул Савуто.
Пат во североисточна Италија уреди
Патот во североисточна Италија го поврзувал Ариминум (денешен Римини ) со Атриа (модерна Адриа ). Во Атриа се приклучи на Виа Анија која отиде во Патавиум (модерна Падова ), Алтинум и Аквилеја . Тоа беше продолжение на Виа Фламинија што ги поврзуваше Рим и Ариминум . Ариминум беше, исто така, на раскрсницата со Виа Аемилија која минува низ рамнината на реката По. Ова преку Попилија не било споменато во античките извори. Идентификуван е преку пресвртница пронајдена во близина на Адрија во 1844 година. Тоа го означувало името на човекот што го изградил, Пулиус Попилиус, и дека потеклото на патот бил 81 миља појужно. Оваа информација, заедно со онаа дадена од два римски маршрута, Антонин маршрутата и Табула Пеутингеријана, доведоа до идентификација на овој пат како изграден од конзулот Публиус Пополиус Лаенас, кој бил конзул во 132 година п.н.е. нејзината почетна точка. Двата маршрута го посочиле Ариминум како почетна точка, но не ја спомнаа Атриа и таа завршувала во Алтинум преку различни рути.[3][4]
Идејата дека постариот тек на Виа Попилија стигнал до Атриа наоѓа можна поддршка преку предложените реконструкции на Виа Анија, кои почнуваат од Атриа . Ова дава слика на внимателно испланирана и континуирана рута која ги следи италијанските региони на горниот дел од Јадранското Море . Двата споменати маршрути се разликувале во нивниот приказ на курсот. Првата претставува патување кое главно било низ водотеци, реки и лагуни поврзани меѓу себе со мрежа од канали. Вториот прикажува копнен пат со столпчиња за постановки ( палата, множина од mansio ). Трактот од Ариминум до Равена одеше покрај Сабис Мансио и сегашната солена фабрика Цервија . Северно од Равена продолжил кон лагуната Комакио што го опкружувало каналот Аугуста нарачан од императорот Август да ја поврзе Равена со јужниот крак на реката По, минувајќи покрај дворците Бутриум и Аугуста . Следниот дом бил Сацис ад Падум, во близина на Спина, кој го добил името по гранката Сагис на По. Патот потоа минувал преку каналот Неронија и каналот Флавија и имало дворци Неронија и Корникулани . Потоа стигнал до зградата Хадриани . Тука рутата се поделила на два дела. Постариот отиде во Атриа . Другиот помина низ лагунскиот појас на јужниот дел на Венето и стигна до Алтинум.[4]
Изгледало дека траката Ариминум до Равена ја користи крајбрежната карпа и песочната лента. Сепак, се чини дека подоцна наишле на проблеми и на одреден дел се претпочитало повнатрешен пат, кој делумно ја следеле струјата преку дел Конфине, иако крајбрежната рута продолжила да се користи. Патот потоа морал повторно да одел по крајбрежна патека и морал да стигнал до Цервија, на брегот, каде што се пронајдени археолошки урнатини. Изгледа дека вилата Сабис на реката Савио ги опслужувала двете правци. Патот потоа стигна до Равена. Оттаму го следеше каналот Аугуста до Бутриум (во денешен Сант'Алберто, на јужниот брег на лагуната Комакио) кој се наоѓаше на сега изумрената гранка По ди Примаро на реката По и ја заобиколи споменатата лагуна. Можеби таму имало пристаниште. Потоа следеше на насипот Аугуста каде што се наоѓаше дворецот Аугуста на Табула Пеутингеријана . Потоа го премина Валтренус .[3] Така беше опишано од Плиниј Постариот: „Пред Августанскиот канал, Падус [По] се носи до Равена, каде што се нарекува Падуза… Најблиската уста до ова место го формира обемното пристаниште познато како она на Ватренус…“ [5]
Малку посеверно, патот стигна до сега изумрениот огранок По Спинетико на реката По, непосредно пред древната Спина, северно од Комакио. Потоа следеше уште една изумрена гранка на реката, Сагис, и стигна до Сацис Ад Падум мансио, каде што започна каналот што веројатно бил нарачан од императорот Нерон. Патот минуваше низ дворците Корникулани и Хадриани (можеби во Кодигоро и Сан Базиљо во општината Аријано нел Полесине, соодветно). Потоа стигна до Септем Марија (Седум мориња),[6] што е наведено во маршрутата на Антонин и веројатно се наоѓаше помеѓу Донада и Контарина во општината Порто ди Виро, блиску до Адриа. Каналот Fossa Clodia започна овде, кај реката Тартаро, и стигна до денешната Чиоџа во венецијанската лагуна . Патот потоа сврте надесно, понатаму во внатрешноста, за да стигне до Атриа .[3] Според историските наоди, патот Via Popilia минувал низ општините Postiglione и Sicignano degli Auburni, кај вилушката Scorzo, поштата Nares Lucanae (изворите Lucania) во селото Zuppino di Sicignano degli Alburni, а потоа и Auletta. , Петина и Пола во долината Вало ди Дијано.
Се чини дека во доцната антика по Хадриани, крајбрежниот пат следел поинаков тек од оној на Попилија, кој свртел кон Атриа, но не бил наведен во Табула Пеутингеријана. Патот веројатно прерано се расипал, што го објаснува губењето на името на патот и влошувањето на патниот систем.[3][4]
Поврзано уреди
- Римски патишта
- Римски мостови
- Римско инженерство
Наводи уреди
- ↑ The text of the Lapis Pollae, Via Popilia project
- ↑ Грешка во наводот: Погрешна ознака
<ref>; нема зададено текст за наводите по имеEB1911. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Emilia-Romagna Region Institute for Artistic, Cultural and Natural Heritage
- ↑ 4,0 4,1 4,2 „Istituto per i Beni Artistici, Culturali e Naturali della Regione Emilia-Romagna, Per vie Antiche, Guida al Oarco Archeologico dell'Alto Adriatico, Editrice Compositori, Bologna, 2014“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2022-06-09. Посетено на 2023-07-06.
- ↑ Plyny the Elder, Natural History, 3.119, 3.20 in the John Bostock edition
- ↑ Septem Maria William Smith (ed.
Библиографија уреди
- Bosio L., La via Popilia-Annia, во Aquileia e l'arco adriatico, Udine 1990, pp. 43–60
- Dall'Aglio PL, Di Cocco I., La linea e la rete. Formazione storica del sistema stradale во Емилија-Ромања, Милано 2006 година, стр. 202-212, 333-335
- Donati A., Verso il Nordest, во I Miliari. Lungo le strade dell'impero, Atti del Convegno (Isola della Scala, 28 ноември 2010), Cierre Edizioni, 2011, стр. 29-33;ISBN 978-8883146244
- Ф. Ленци Ф., (а кура ди), Регио VIII. Luoghi, uomini, percorsi dell'età romana во Емилија-Ромања, Болоња 2006, стр. 576–584
- Patitucci Uggeri S., Il sistema fluvio-lagunare, l'insediamento e le difese del territorio ravennate settentrionale (V-VIII secolo), во Равена da capitale imperiale a capitale esarcale, Atti del XVII конгрес на меѓународното студио во сул'алто медионае, 6-12 giugno 2004), Fondazione CISAM, 2005, pp. 280–295, 340–341, 346–347;ISBN 978-8879881166