Вилард Гибс (11 февруари 1839 - 28 април 1903) бил американски научник кој направи важен теоретски придонес во физиката, хемијата и математиката. Неговата работа за примена на термодинамиката била инструментална во трансформирањето на физичката хемија во ригорозна индуктивна наука. Заедно со Џејмс Клерк Максвел и Лудвиг Болцман, тој создал статистичка механика (термин кој го измислил), објаснувајќи ги законите на термодинамиката како последица на статистичките својства на ансамблите на можните состојби на физичкиот систем составен од многу честички. Гибс, исто така, работел на примената на Максвеловите равенки за проблемите во физичката оптика. Како математичар, тој измислил модерен векторски калкулус (независно од британскиот научник Оливер Хевисајде, кој во истиот период извел слична работа).

Во 1863 година, Гибс го доделува првиот американски доктор по инженерство Гибс. По тригодишна престој во Европа, Гибс ја поминал остатокот од својата кариера во Јеил, каде што бил професор по математичка физика од 1871 до неговата смрт. Работел во релативна изолација, тој станал најстар теориски научник во САД за да заработи меѓународна репутација и бил пофален од Алберт Ајнштајн како "најголем ум во американската историја". Во 1901 година, Гибс ја добил она што тогаш се сметало за највисока чест што го доделува меѓународната научна заедница, Коплев медал на Кралското друштво на Лондон, "за неговиот придонес во математичката физика".

Коментаторите и биографите забележале разлика помеѓу спокоен, осамен живот на Гибс за време на векот Нова Англија и големото меѓународно влијание на неговите идеи. Иако неговата работа била речиси целосно теоретски, практичната вредност на придобивките на Гибс стана јасно со развојот на индустриската хемија во текот на првата половина на 20 век. Според Роберт Миликан, во чиста наука, Гибс "направил за статистичка механика и за термодинамика што Лаплас направил за небесната механика, а Максвел направил за електродинамика, имено, го направил неговото поле добро завршено теоретска структура".