Википедија

Вииви Луик

Вииви Луик (естонски: Viivi Luik), (родена на 6 ноември 1946 година, во Тјнассилма, Естонија) е естонски поет и прозаист.[1].

Вииви Луик во2011
Фото: Аве Марија Меистлик

Животопис

уреди

Од 1965 до 1967 година Вииви Луик учела вонредното во средно училиште во Талин, работејќи истовремено како библиотекар[2].

Во 1970 година Виви Луик станала член на Естонскиот сојуз на писатели.

Во 1974 година Вииви Луик се оженила со Јаак Јерут, естонски писател, а подоцна и дипломат. Како сопруга на дипломат, таа помина неколку години во странство: во Хелсинки (1993-1997), Берлин (1996) и Рим (1998–2003)[3],[4]

Литературни дела

уреди

Првата поема на Луик се појави во локалниот дневен весник во 1962 година, а во 1964 година таа дебитирала во истакнатиот литературен магазин Looming. Нејзината прва збирка поезија „Празник на облаците“ била објавена во 1965 година[5]..

  • 1965 година „Празник на облаците“ (поезија)[6].
  • 1966 година „Ветер на небото“ (поезија)
  • 1968 година „Глас“ (поезија)
  • 1968 година „Продавач на песни“ (поезија)
  • 1971 година „Биди таму каде што си“ (поезија)
  • 1973 година „Одење во слика“ (поезија)
  • 1974 година „Леополд“ (книга за деца)
  • 1974 "Граница на светилникот" (расказ)
  • 1974 година "Да видиме што сè уште вели Леополд" (книга за деца)
  • 1975 година „Поезија“
  • 1976 година „Леополд му помага на жителот на градот“ (книга за деца)
  • 1977 година „Мислите 1962–1974 година“ (избрана поезија)
  • 1978 година „Работи на земјата“ (поезија)
  • 1979 година "Деца" (книга за деца)
    • 1985 година, руски превод, „Домашние дети“, Талин
  • 1982 година „Тешка радост“ (поезија)
  • 1984 година "Сите приказни за Леополд" (книга за деца)
  • 1985 година "Седмата пролет на мирот" (роман)
  • 1987 година „Три букви“ (книга за деца)
  • 1991 година "Убавината на историјата" (роман)
  • 1998 "Земјата на небото, поезија 1962–1990" (избрана поезија)
  • 2005 година "Спас за живот: Избрана поезија 1962–1997" (избрана поезија)
  • 2006 година "Аабицајутуд" (книга за деца)
  • 2006 година „Детски соби“ (поезија)
  • 2006 година „Говор кај училишниот гроб: статии и есеи 1998–2006 година“ (собрани статии и есеи)
  • 2006 година „Собрани песни 1962–1997“ (собрана поезија; 2. издание 2011)
  • 2010 година "Театар на сенки" (роман)
  • 2014 година „Крајот на сезоната е почеток на векот“ (поезија)
  • 2017 година "Неизбежноста да се наруши убавината на сликата" (есеи и написи)

Есеи

уреди
  • Секретар за себе
  • 2006 година: Говор на гробот на училиште ( Kõne koolimaja haual )
  • 2010 година: Јас сум книга ( Ma olen raamat ), интервју со Хеди Росма
  • 2012 година: „Малиот плакар на човекот“, изданија Пјер-Гијом де Ру, 2012

Награди

уреди
  • 1986 Книжевна награда А. Х. Тамсааре (за романот „Седма пролет на мирот“)
  • Награда за поезија Јухан Лиив од 1988 година
  • Културна награда од 1992 година на Република Естонија
  • 2000 Ред на белата Sвезда, 3-та класа
  • 2019 година Естонска национална награда за животно дело за култура
  • Литературна награда Јаан Крос за 2020 година (за збирката есеи и написи „Неизбежноста да се наруши убавината на сликата“)

Литература за авторот

уреди
  • Viivi Luik. Kirjanduse nimestik. Koostanud H. Voogla. Autobiograafia: V. Luik. Tallinn: Eesti NSV Kultuuriministeerium. Eesti NSV Riiklik Laste- ja Noorsooraamatukogu 1977. 35 S.
  • Sirje Kiin: Viivi Luik, in: Looming 10/1980, S. 1437–1455.
  • Fünf Fragen an Viivi Luik den "Siebten Friedensfrühling" betreffend, in: Estonia 3/1987, S. 109–111.
  • Maire Jaanus: Viivi Luik: War and peace; body and genotext in her novel Seitsmes rahukevad, in: Journal of Baltic Studies 3/1989, S. 265–282.
  • Irja Dittmann-Grönholm: Luik, Viivi, in: Metzler Autorinnen Lexikon. Hrsg. von Ute Hechtfischer, Renate Hof, Inge Stephan und Flora Veit-Wild. Stuttgart, Weimar 1998, S. 320–321.
  • Leena Kurvet-Käosaar: Multidimensional Time-Space in Margaret Atwood's Cat's Eye and Viivi Luik's The Seventh Spring of Peace, in: interlitteraria 3/1998, S. 248–266.
  • Cornelius Hasselblatt: Viivi Luik, in: Kritisches Lexikon zur fremdsprachigen Gegenwartsliteratur. 56. Nachlieferung. München: edition text + kritik 2001. 14 + 5 S.
  • Cornelius Hasselblatt: Kann Geschichte schön sein? Zur Konstruktion von Vergangenheit in zwei Romanen Viivi Luiks, in: Nordost-Archiv. Zeitschrift für Regionalgeschichte. NF VIII (1999), S. 419–433.
  • Arne Merilai: Viivi Luik linnulennul, in: Keel ja Kirjandus 9/2006, S. 689–713.
  • Looming – olemise kehtestamine: Viivi Luik. Tartu: Tartu Ülikooli Kirjastus 2007. 333 S.
  • Esten in der Ewigen Stadt. Ein Gespräch mit Viivi Luik und Jaak Jõerüüt, in: Estonia 1/2002, S. 62–69.
  • Arne Merilai: Longing for the bosom of the rowan-tree: Viivi Luik, in: Estonian Literary Magazine 24 (2007), S. 4–11.[1] Архивирано на 21 април 2021 г.
  • Arne Merilai: Of Hard Joy: Half a Century of Viivi Luik’s Creations. Poetry, in: interlitteraria 18/1 (2013), S. 211–225.[2]
  • Arne Merilai: Of Hard Joy: Half a Century of Viivi Luik’s Creations. Prose, in: interlitteraria 18/2 (2013), S. 335–348.[3]
  • Being one with the world, i.e. why leave home? An interview with Viivi Luik by Aija Sakova, in: ELM 47 (Autumn 2018), S. 36–39.[4]
  • 5+5. A conversation between writers Viivi Luik and Tõnu Õnnepalu, in: Estonian Literary Magazine 49 (Autumn 2019), S. 6–14.[5]

Наводи

уреди
  1. ↑ VIIVI LUIK
  2. ↑ Viivi Luik ja Indrek Hirv
  3. ↑ Viivi Luik: sallivus on tegelikult ükskõiksus
  4. ↑ Viivi Luik: lihtsamast lihtsamad asjad
  5. ↑ Viivi Luige hüppelaud
  6. ↑ „Viivi Luik on eesti kirjanik, kes on avaldanud nii luulet, proosat kui ka esseistikat. Armastatud luuletaja sisukad raamatusoovitused leiad Rahva Raamatu blogist“. Архивирано од изворникот на 2021-04-21. Посетено на 2021-04-21.

Надворешни врески

уреди

Библиографија

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Вииви_Луик&oldid=5015963“