Бјанка (Отело)
Бјанка — измислен лик во трагедијата Отело на Вилијам Шекспир (околу 1601–1604). Таа е љубоморната љубовница на Касио. И покрај нејзиното кратко појавување на сцената, Бјанка игра значајна улога во одвивањето на шемата на Јаго да го натера Отело да верува дека неговата сопруга Дездемона го изневерува со Касио. Бјанка традиционално се смета за куртизана, иако нејзиното занимање не е конкретно назначено во драмата. Ликот повремено бил кратен во претставите во 19 век на морална основа.[1] Бјанка не треба да се меша со Бјанка Минола во Шекспировото Кротењето на опаката.
| Бјанка | |
|---|---|
| лик од Отело | |
 Слика на Бјанка од Вилијам Холман Хант | |
| Создавач | Вилијам Шекспир |
| Информации | |
| Во врска со | Михаел Касио (љубовник) |
Извори уреди
Отело го има својот извор во расказот „Un Capitano Moro“ од 1565 година од Гли Хекатомити од Џовани Батиста Џиралди Синтио. Иако англиски превод на ова дело не постоел во времето на Шекспир, веројатно е дека Шекспир го знаел и италијанскиот оригинал и францускиот превод на Габриел Шапуи од 1584 година. Расказот на Синтио можеби се засновал на вистински случка што се случила во Венеција околу 1508 година.[1]
Бјанка е заснована на лик од расказот на Синтио, која, очигледно по нејзина волја, го копира марамчето откако ќе го најде во куќата на колегата од Касио. Додека жената седи со марамчето на прозорецот, заставникот се уверува дека Маварот ја видел со него. Маварот тогаш верува дека тоа е потврда во неговите сомнежи за прељубата на Дездемона. Не е јасно дали ликот на Синтио е куртизана, сопруга или друго.
Улогата во Отело уреди
Во 3-тиот чин, 3-тата сцена, Јаго ѝ открива на публиката дека, откако скришно го добил марамчето што Отело првично ѝ го дал на Дездемона како знак на љубов, тој ќе го изгуби во домот на Касио. Откако го открил шамичето во следната сцена, Касио се восхитува на неговата изработка и бара Бјанка да му го направи исто такво. Бјанка, веќе бесна на Касио поради неговото очигледно непочитување на нивната врска, сугерира дека марамчето е подарок од друга жена, но на крајот се согласува со неговото барање.
На средината од 4-тиот чин, 1-вата сцена, пред влегувањето на Бјанка, Отело тајно набљудувал непристојна дискусија помеѓу Јаго и Касио за сексуалните подвизи на вториот со една млада жена. Благодарение на беспрекорното планирање на Јаго (и некоја лоша среќа), ниту еден од говорниците не го спомнува името на жената за која станува збор; тоа е всушност Бјанка, но Отело трагично претпоставува дека е неговата сопруга Дездемона. Ненадејно влегува Бјанка, а нејзините сомнежи за Касио се уште поголеми од порано. Таа е убедена дека марамчето е на друга жена и презирно го фрла пред нозете на Касио. Во очите на Отело, нејзината очигледна љубомора го потврдува неверството на неговата сопруга. Овој „доказ“ го заокружува случајот на Јаго против Дездемона, Отело е решен да ги убие и неа и Касио.
Во 5-тиот чин, 1-вата сцена, Бјанка пристигнува веднаш откако Касио е избоден со нож од Јаго. Таа реагира со ужас и загриженост. Јаго, преправајќи се дека штотуку влегол на сцената, ја обвинува Бјанка дека била дел од групата што го нападнала Касио. Јаго тврди дека нејзината емотивна реакција се должи на нејзината фатена, а не поради грижата за Касио и ја натера да признае дека Касио јадела во нејзиниот дом порано таа вечер. И Јаго и Емилија ја нарекуваат проститутка, но Бјанка одговара: „Јас не сум проститутка, туку живот чесен водам / како ти што ме злоставуваш“ (5.1.122-3). Доведена е на крајот од сцената за да биде испрашана за нападот и не се споменува повторно во делото.