Буниште
Буниште — место каде што се исфрла гнојот, ѓубрето од шталата.[1] Исфрленото ѓубре е мешавина од крутиот и течниот измет на домашните животни и простирката (вообичаено слама). Оваа мешавина се разложува при што настанува зрело (прегорено) арско ѓубриво. Зрелото шталско ѓубре е сиромашно со леснорастворливи, а богато со тешко растворливи органски материи. Процесот на разградување на леснорастворливите органски материи не треба да биде потполн, туку треба да се прекине, тоа е обично после 2-3 месеци лежење на буништето во лето, а 3-5 месеци во зима.[2] Потоа гнојот се разнесува по нивите кои треба да се ѓубрат.
Потекло на поимот
уредиЗборот буниште има корен во италијанскиот збор bugna: кош ≃ bugno: кошница.[3]
Македонски народни поговорки
уреди- Арното на огниште, стоката на буниште.[4]
- Два петла на едно буниште не можат да пеат.[4]
- Од стока буниште не бидуат.[4]
- Петел пеит на буниште да си 'и веселил кокошките.[4]
- Поарно е да седиш на синоо буниште одошто на зетоо огниште.[4]
- Рипнало Стојанче од високото буниште.[4]
- Роди ме, мајко, со к'смет, врли ме на буниште.[4]
- Старото буниште поеќе чури.[4]
- Секое петле на своето буниште си пее.[4]
Наводи
уреди- ↑ „буниште“ — Дигитален речник на македонскиот јазик
- ↑ Јовановски, Цветан. „Примена на органско ѓубре (шталско ѓубре)“ (PDF). Агенција за развој на земјоделството. Посетено на 16 мај 2019.
- ↑ „bunja“. Hrvatski jezični portal. Архивирано од изворникот на 2019-02-16. Посетено на 15 февруари 2019.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 „Македонски пословици“. Посетено на 16 мај 2019.